ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Sun, 19.01.2014, 8:27
احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار به زندان بازگشت

احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی که ماه‌های اخیر را در مرخصی از زندان به سر می‌برد، روز یکشنبه (۲۹ دی-۱۹ ژانویه) به زندان رجایی‌شهر در کرج بازگشت.

آن‌گونه که مهدیه محمدی، همسر آقای زیدآبادی، ساعتی قبل در صفحه‌ی فیسبوک شخصی‌اش نوشت، بازگشت این روزنامه‌نگار به زندان، پس از احضار تلفنی مقامات دادستانی، و در روز تولد پیامبر مسلمانان که در ایران “عید” به شمار می‌آید، صورت گرفته است.

احمد زیدآبادی، روز سی‌ام شهریور‌ماه امسال و هم‌زمان با آزادی شمار دیگری از زندانیان سیاسی هم‌چون نسرین ستوده و عیسی سحرخیز، به مرخصی آمد و نزدیک به چهارماه گذشته را بدون هرگونه اظهارنظر سیاسی و یا حضور رسانه‌ای در کنار خانواده‌اش سپری کرد.

دبیرکل سازمان ادوار تحکیم، یک روز پس از انتخابات ریاست‌جمهوری خرداد ۸۸ بازداشت شد و پس از ماه‌ها تحمل حبس انفرادی و فشارهای شدید بازجویی، از سوی شعبه‌ی ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به شش سال زندان، پنج سال تبعید به شهرستان گناباد و محرومیت مادام‌العمر از هر گونه فعالیت سیاسی و شرکت در احزاب و هواداری و مصاحبه و سخنرانی و تحلیل حوادث، به صورت کتبی یا شفاهی محکوم گردید که این حکم عینا در دادگاه تجدیدنظر استان تهران تایید شد.

او درحالی‌که در زندان به سر می‌برد، در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱، برنده‌ی “قلم طلایی موسسه بین‌المللی مطبوعات” و “جایزه جهانی آزادی مطبوعات” سازمان یونسکو شد.

بازگشت آقای زیدآبادی به زندان رجایی‌شهر، چهار روز پس از بازداشت حشمت‌الله طبرزدی، دیگر زندانی سیاسی که در مرخصی به سر می‌بُرد و بازگرداندن او به همین زندان صورت می‌گیرد.

آقای طبرزدی که به شرط سکوت از دی‌ماه سال گذشته در مرخصی می‌برد، به ویژه پس از انتخاب حسن روحانی به سمت ریاست‌ جمهوری اسلامی، سکوت خود را به تدریج شکسته بود و مواضع انتقادی خود را نسبت شرایط سیاسی و اجتماعی حاکم بر ایران ابراز می‌کرد.

یک روز پیش از آن نیز، دکتر علی رشیدی، عضو هیات رهبری “جبهه ملی ایران” و رییس “انجمن اقتصاددانان”، جهت سپری کردن دوره‌ی محکومیت دو سال حبس خود، روانه‌ی زندان اوین شده بود. آقای رشیدی ۷۷ سال دارد و در پاییز و زمستان سال ۱۳۹۰، ۴ ماه را در بازداشت موقت به سر برده بود.

منبع: http://taghato.net/article/4845