ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Mon, 28.10.2013, 21:55
تشدید سرکوب برغم وعده روحانی برای دفاع ازحقوق ملت

(۶ آبان ۱۳۹۲) کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران امروز گفت قوۀ قضاییۀ ایران باید بلافاصله موج جدید سرکوب مطبوعات و جامعۀ مدنی را متوقف و به اعدامهای عجولانه گسترده خاتمه دهد. تنها ظرف سه روز گذشته، قوۀ قضاییۀ ایران روزنامۀ اصلاح طلب بهار را تعطیل کرده، هنرپیشۀ سرشناس ایرانی پگاه آهنگرانی را به هجده ماه زندان محکوم کرده، و ۱۸ نفر از اقلیتهای قومی را اعدام کرده است.

هادی قائمی، مدیر کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «رییس جمهوری کشور حسن روحانی مسئولیت عظیم جامه عمل پوشاندن به وعده‌های خود مورد محافظت از حقوق شهروندی و استفاده از کلیۀ امکاناتِ در اختیار خود برای توقف این آخرین موج حملات علیه حقوق مدنی و حقوق بشر را به عهده دارد.سکوت وی در مقابل این رویارویی، محافظه کارانِ تندرو در قوۀ قضاییه و دستگاه اطلاعاتی ایران که اصرار دارند انتخاب روحانی هیچ تغییری در اوضاع ایجاد نکرده است را جسورتر می‌کند.»

در تاریخ ۴ آبان، مقامات قضایی استان سیستان و بلوچستان خبر از اعدام ۱۶ نفر زندانی بلوچ دادند که به گفتۀ آنان در پاسخ به حملۀ گروهی از مردان مسلح به یک ایستگاه مرزی بود که باعث جان باختن ۱۴ سرباز دولتی شد.

هادی قائمی گفت: «این اعدامهای تلافی جویانه بیانگر سقوط بیشتر قوۀ قضاییه است. اعدامهای عجولانۀ ۱۶ زندانی یک اقدام احساسیِ انتقام جویانه بود و مبین فقدان روند دادرسی عادلانه در قوۀ قضاییۀ ایران و تصمیم گیری های خودسرانۀ آن است.»

در تاریخ ۳ آبان، مقامات قضایی در استان آذربایجان غربی احکام اعدام دو زندانی سیاسی کرد به نامهای حبیب الله گلپری پور، ۲۹ ساله و رضا اسماعیلی، ۳۴ ساله را اجرا کردند. هر دو این افراد پس از محاکمات کوتاهِ فاقد روند دادرسی مناسب به مرگ محکوم شده بودند. بر اساس گزارشات معتبری که به دست کمپین رسیده است، مقامات هردوی این افراد را در زمان بازجویی و حبس شکنجه کرده بودند. دریک فایل صوتی که به دست کمپین رسیده است حبیب الله گلپری پور شکنجه و اعترافات اجباری خود را مفصلا تشریح می‌کند. وی همچنین از مقامات قوۀ قضاییۀ ایران میخواهد که اجازه ندهند یک انسان بیگناه اعدام شود؛ مقامات قوۀ قضاییه گلپری پور را پیش از تماس با خانواده یا وکیل مدافع خود اعدام کردند.

در حملۀ جدیدی به آزادی بیان، مقامات ایران روزنامۀ اصلاح طلب بهار را در تاریخ ۶ آبان، پنج روز پس از انتشار یک مقالۀ‌ایی در روز چهارشنبه که با عنوان «امام؛ پیشوای سیاسی یا الگوی ایمانی» به موضوع عیدغدیر خم پرداخته بود، تعطیل کردند. روزنامه بهار روز شنبه با انتشار یادداشتی با عذرخواهی از انتشار این مطلب از طرح بحث توسط نویسنده آن فاصله گرفته بود. با این حال روز دوشنبه این روزنامه بعد از حملات رسانه‌های محافظه کار تعطیل شد.  یک روزنامه نگار که در روزنامۀ بهار مشغول به کار است به کمپین گفت: “مقامات امنیتی و قضایی می‌‌خواهند با بستن روزنامه‌ بگویند که انتخاب حس روحانی به ریاست جمهوری اتفاق خاصی نیست و قرارنیست که چیزی تغییر کند و اوضاع قرار است به همان منوال احمدی نژاد ادامه داشته باشد.»

همچنین امروز، دوشنبه، مادر هنرپیشۀ سرشناس پگاه آهنگرانی به خبرگزاری ایسنا گفت که دخترش از سال ۱۳۹۰ ممنوع الخروج بوده و قاضی مقیسه در دادگاه انقلاب تهران وی را به ۱۸ ماه زندان محکوم کرده است. اتهامات دقیق پگاه آهنگرانی روشن نیست اما وی در سال ۱۳۸۸ یکی از حامیان میرحسین موسوی و مهدی کروبی از کاندیداهای ریاست جمهوری اصلاح طلب بود.

همچنین، مقامات قضایی ایران وعدۀ مهرماه خود در خصوص آزادی بیش از هشتاد زندانی سیاسی در ایام اعیاد اخیر را اجرا نکردند. آنها تنها ۴۳ زندانی سیاسی و عقیدتی را آزاد کردند که تعداد زیادی از آنها دوران حبس خود را یا تکمیل کرده بودند و یا در شرف تکمیل آن بودند. صدها زندانی سیاسی دیگر پشت میله های زندان باقی مانده اند. در تاریخ ۱۹ آبان ۱۳۹۲، سه معترض سیاسی و رهبران اعتراضات پس از انتخابات سال ۱۳۸۸، میر حسین موسوی، مهدی کروبی، و زهرا رهنورد هزارمین روز حصر خانگی خود را پشت سر خواهند گذاشت.

در ملاقات اخیردختران موسوی و رهنورد با پدر و مادرشان در تاریخ ۲ آبان، مقامات امنیتی اصرار بر تفتیش بدنی آنها داشتند. طبق گفتۀ دختران میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، وقتی این دو اجازه ندادند که تفتیش بدنی شوند، مقامات امنیتی آن هارا مورد ضرب قرار دادند.

هادی قائمی گفت: «رییس جمهور روحانی توسط آراء میلیونها ایرانی که وی را به قدرت رساندند متعهد شده است تا تغییراتی را که وعده کرده است دنبال کند. اینک زمان آن رسیده که رییس جمهور روحانی تمایل و تصمیم خود را برای دفاع از حقوق مردم از طریق محکوم ساختن چنین موارد آشکار نقض حقوق بشر نشان دهد. سکوت وی مبین رضایت تلویحی وی از این موارد نقض می باشد.»