انتقال حسین رونقی از بیمارستان به زندان بدون درمان
حسین رونقی ملکی فعال مدنی زندانی که روز چهارشنبه ۶ شهریور ۱۳۹۲ در پی خونریزی شدید معده و سیستم گوارشی به بیمارستان مدرس تهران منتقل شده بود بر خلاف نظر پزشکان و با دستور دادستانی دوباره به زندان بازگردانده شد.
علت این اقدام دادستانی جلوگیری حسین رونقی از تزریق سرم بوده است. این زندانی سیاسی از سه هفته پیش (از ۱۸ مرداد) در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و وضعیت وخیم دست به اعتصاب غذا زده است.
حسین رونقی به پدر و مادر خود گفته به هیچ عنوان از اعتصاب غذا دست نخواهد کشید چرا که نمی‌خواهد در مقابل بی‌توجهی و ستم مسئولان به خود و دیگر زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان بی‌تفاوت باشد و از حق خود بگذرد و شاهد این همه ظلم باشد.
به گفته پزشکان متخصص در پی خونریزی معده و دستگاه گوارش وی نیاز بوده که معده و دستگاه گوارش حسین رونقی شستشو داده شود و برای درمان بستری شود. پزشکان اوضاع جسمی وی را در بیستمین روز اعتصاب غذا و شدت گرفتن خونریزی کلیوی و گوارشی وخیم گزارش کرده‌اند.
وی طی روزهای اخیر بشدت لاغر شده و کاهش وزن پیدا کرده و همچنین بدلیل اختلال سیستم عصبی دچار مشکلاتی همچون سرگیجه، کم شنوایی، اختلال در دید و عدم تعادل شده است.
روز گذشته متخصصان پزشکی قانونی نظر خود را در مورد وضعیت جسمی حسین رونقی به دادستانی اعلام کرده و گفته‌اند وی هر چه سریعتر باید در محیطی بیرون از زندان تحت درمان و مراقبت قرار بگیرد اما دادستانی تهران با استناد به مخالفت اطلاعات سپاه همچنان بر نگهداری حسین رونقی در زندان اصرار می ورزد .
گزارش ها حکایت از آن دارد که حال جسمی زلیخا موسوی در نهمین روز اعتصاب غذا نامساعد بوده و روز به روز نامساعدتر می‌شود. خانم زلیخا موسوی، مادر حسین نیز در اعتراض به عدم رسیدگی به وضعیت فرزندش از ده روز پیش دست به اعتصاب غذا زده است.
حسین رونقی ملکی، وبلاگ‌نویس و زندانی سیاسی، که پس از بازداشت مدت ۱۳ ماه را در سلول‌های انفرادی و تحت فشار شدید جسمی و روحی بسر برده است، از بیماری‌های مختلفی از جمله مشکلات حاد کلیه، پروستات و خونریزی معده رنج میبرد و پیش از این پس از انجام عمل جراحی کلیه مدتی را در کما بوده است.
گزارش‌گران بدون مرز
خطر مرگ حسین رونقی ملکی و مادرش را تهدید می‌کند
گزارش‌گران بدون مرز رفتار کشنده مسئولان دستگاه قضایی ایران را که از آزادی حسین رونقی ملکی خوداری می‌کنند، محکوم می‌کند. در حالی که این وب‌نگار مدافع حقوق بشر بیستمین روز اعتصاب غذای خود را سپری می‌کند، مادرش زلیخا موسوی نیز در اعتراض به شرایط غیر انسانی بازداشت پسرش، از هشت روز پیش اعتصاب غذا کرده است.
«در برابر قاطعیت حسین رونقی ملکی در قمار مرگش و بی‌اعتنایی ماموران قضایی امنیتی حکومتی، برای پیشگیری از فاجعه و مرگی دیگر در زندان، مسئولان حکومتی، باید اقدامی بشر دوستانه برای آزادی این مدافع حقوق بشر که بیش از چهار سال است، ناعادلانه زندانی شده است، انجام دهند. ما صادق آملی لاریجانی، رئیس قوه قضایی، عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران و مصطفی پور محمدی وزیر دادگستری را مسئول جان حسین رونقی ملکی و زلیخا موسوی می‌دانیم.»
از تاریخ ١٨ مرداد ماه، این وب‌نگار زندانی در اعتراض به وضعیت نامساعد جسمی‌اش در بازداشت اعتصاب غذا کرده است. درحالی بیست و یکمین روز اعتصاب را آغاز می‌کند، که وزنش به ٥٢ کیلو رسیده و در بسیاری از ساعت روز در بی حالی مفرط بسر میبرد. حسین رونقی ملکی در تاریخ ٢٢ آذر ماه ١٣٨٨ بازداشت و به ۱۷ سال و پنج ماه زندان محکوم شده است، علیرغم چند عمل جراحی بر روی کلیه و وضعیت نابسامان جسمی همچنان در زندان و از مرخصی درمانی محروم است. وی به مدت چهار ماه تحت درمان بود و از اول خرداد ماه سال جاری مجددا به زندان اوین بازگشت.
خانواده این وب‌نگار در برابر سخت‌گیری‌های بدون توجیه مسئولان حکومتی نگران و ناتوان‌اند. پدرش در تاریخ ٩ مرداد در نامه‌ای به مسئولان قضایی هشدار داده بود: «نگهداری فرزندم در زندان، که در پی خونریزی معده، مشکلات شدید پروستات و کلیه مجددا در وضعیت بسیار وخیمی به‌سر میبرد، باعث خواهد شد تا جانش به خطر بیفتد» و مادرش که خود از بیماری قلبی رنج میبرد در مصاحبه با بی بی سی فارسی گفته است «اعتصاب غذا کردم، شاید کسی صدایمان را بشنود....اگر می خواهند حسین را بکشند، خب بکشند، دیگر اینقدر عذاب‌مان ندهند.»
در تاریخ ٥ شهریور، ٤١نفر از همبندان حسین رونقی مالکی در بند ٣٥٠ زندان اوین با ارسال نامه‌ای خطاب به دادستان تهران «در مورد وضعیت وخیم جسمانی حسین رونقی ملکی که هر لحظه به وضعیت خطر نزدیک می‌شود»، و «اهمال و کوتاهی مسئولین امر» اعلام خطر کردند.
گزارش‌گران بدون مرز نتیجه آزمایش پزشکی بر روی کلیه حسین رونقی مالکی را که نزدیک به یک سال پیش انجام شده است منتشر می‌کند، تا نشان دهد، وضعیت جسمی این وب نگار زندانی تا چه حد وخیم و نگران کننده است.
