خبرگزاری بلومبرگ با اشاره به سقوط آزاد ارزش برابری ریال ایران با ارزهای معتبر جهان ، به افزایش سرسام آور قیمت‌ها در ایران اشاره کرده و می نویسد: مردم به خاطر نگرانی از آینده فقط و فقط مواد خوراکی بسیار ضروری را خریداری می کنند.
به گزارش انتخاب؛ تحت تاثیر تحریم های خارجی، ریال ایران طی دو ماه گذشته در بازار آزاد بیش از ۵۰ درصد از ارزش خود را از دست داده است.
رییس مجلس هفته پیش گفته بود که نرخ تورم به مرز ۳۰ درصد رسیده است. اما در روزهای اخیر افزایش قیمت مواد غذایی بسیار بیشتر از این بوده و به عنوان مثال فقط در روز چهارشنبه، دوازدهم مهرماه، قیمت شیر ۱۰ درصد افزایش یافت.
یک قصاب در شمال غرب تهران می گوید: اکثر مشتریان من فقط از پشت ویترین به گوشت نگاه می کنند و می روند. آنها را می بینم که به مغازه های نانوایی می روند و دراین شرایط عمدتاً دنبال نان هستند.
«بلومبرگ» می افزاید که ارزش ریال اوایل هفته جاری حدود ۲۰ درصد سقوط کرد. براساس گزارش خبرگزاری ایرانی “مهر”، در روز چهارشنبه بهای دلار از مرز ۳۶ هزار ریال گذشت و به همین خاطر اکثر صرافی ها خرید و فروش را متوقف کردند. بهای رسمی یا نرخ دولتی دلار هنوز هم ۱۲ هزار و ۲۶۰ ریال است.
این نرخ دولتی فقط برای واردکنندگان کالاهای بسیار ضروری مثل دارو، غله و محصولات گوشتی است.
صاحب یک شبکه سوپرمارکت زنجیره ای در تهران می گوید: مردم به خاطر نگرانی از آینده فقط و فقط مواد خوراکی بسیار ضروری را خریداری می کنند و گاه حتی برای روزهای بعد انبار می کنند.
بهای محصولات الکترونیک و وسایل خانگی نیز به شدت رو به افزایش بوده و به نظر می رسد که بسیاری از تجار و مغازه داران عجله ای برای فروش ندارند چون امیدوار هستند که در آینده با افزایش قیمت ها بتوانند این محصولات را گران تر بفروشند.
یک فروشنده وسایل خانگی در مرکز شهر تهران می گوید: تجار بزرگ عملا از نرخ دلار برای قیمت گذاری این کالاها استفاده می کنند.
محمود احمدی نژاد رییس جمهور ایران در کنفرانس مطبوعاتی چند روز پیش وعده داد که شرایط بهتر شود و ادعا کرد که وضعیت بازار ارز دلیل اقتصادی ندارد.
وی گفت: دشمنان در حال مدیریت یک فشار بزرگ علیه ما هستند و دروغ می گویند، هدف از اعمال فشار آنها نه حکومت بلکه ملت ایران است.
یک کارشناس مسائل اقتصادی در این مورد می گوید: فشار و تنگناهای اقتصادی برای ایران مشکل جدی است. برای خروج از این بحران شدید و ثبات بخشیدن به اقتصاد باید تحریم های خارجی را کاهش داد و این یک تصمیم سیاسی است و نه اقتصادی.