ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Wed, 19.09.2012, 9:30
غیرنظامیان قربانیان اصلی حملات کور ارتش سوریه‌اند

بی بی سی: ناظران اعزامی عفو بین الملل از "حملات کور" نیروی هوایی و توپخانه ارتش سوریه به مناطق مسکونی خبر داده‌اند.

غیرنظامیان، که بسیاری از آنان را زنان و کودکان تشکیل می دهند، قربانیان اصلی "حملات مستمر و کور" ارتش سوریه هستند.

روز چهارشنبه، ٢٩ شهریور (١٩ سپتامبر)، عفو بین الملل، از سازمان های بین المللی مدافع حقوق بشر، با انتشار گزارشی هشدار داد که بمباران هوایی و آتشباری توپخانه ارتش سوریه به سوی مناطق مسکونی، قتل، معلولیت و ارعاب ساکنان مناطق جبل الزاویه و دیگر بخش های منطقه ادلب و شمال حماه را در پی داشته است.

در این گزارش آمده است که "همه روزه غیرنظامیان در خانه‌های خود، در خیابان‌ها و هنگام فرار برای یافتن پناهگاهی در برابر بمباران هوایی، هدف حملات کور قرار می گیرند و در هفته های اخیر، صدها تن، که بسیاری از آنان کودکان بوده اند، به این ترتیب کشته و زخمی شده اند."

عفو بین الملل در این گزارش که همراه با یک فیلم ویدیوئی انتشار یافته، می‌گوید که اطلاعات ارائه شده نتیجه تحقیقات دست اولی است که در نیمه اول ماه سپتامبر در بیست و شش شهر، شهرک و روستا در مناطق ادلب، جبل الزاویه و شمال حماه صورت گرفته و حاکی از آن است که در این مدت، دست کم یکصد و شانزده غیرنظامی، از جمله چهل و هشت کودک و بیست زن، در حمله نیروهای دولتی کشته شده اند.

در این گزارش آمده است که کشتار غیرنظامیان در این مناطق با "انگاره ای مشخص" منطبق بوده است. به گفته عفو بین الملل، براساس این انگاره، هنگامی که واحدهای ارتش در مناطقی مجبور به عقب نشینی از برابر نیروهای مخالف می شوند، این مناطق را زیر آتش کور نیروی هوایی و توپخانه قرار می دهند که نتایجی فاجعه بار برای غیرنظامیان دارد.

بخش های عمده‌ای از مناطق مورد بازدید عفو بین الملل در اختیار نیروهای مخالف حکومت سوریه است.

دوناتلا روورا، یکی از کارشناسان عفو بین الملل که به تازگی از شمال سوریه دیدن کرده گفته است که نیروهای دولتی به طور مرتب شهر ها و روستاهای این منطقه را با استفاده از اسلحه های سنگین تهاجمی، که برای هدفگیری دقیق ساخته نشده، زیر آتش می گیرند در حالیکه می دانند که قربانیان این نوع حملات کور فقط غیرنظامیانی هستند که با فنون حفاظت از خود در برابر آتش دشمن آشنایی ندارند.

وی هشدار داده است که در حالیکه درگیری های کنونی در دمشق و حلب افکار عمومی را به خود مشغول کرده، "فجایع هولناکی که ساکنان ادلب، جبل الزاویه و شمال حماه هر روزه تجربه می کنند توجه جندانی را جلب نمی کند در حالیکه این حملات کور، قطعا مصداق کامل جنایت جنگی است."

نمایندگان اعزامی عفو بین الملل به این مناطق گفته اند که همه روزه شاهد حملات ارتش سوریه شامل بمباران هوایی، آتشباری توپخانه و پرتاب خمپاره به سوی مناطق مسکونی شهرها و روستاها بوده اند که افزایش شدید شمار تلفات غیرنظامی را در پی داشته است.

از جمله، سی و پنج تن از اهالی روستای کفرنبل در دو حمله هوایی جان خود را از دست دادند و روز ٢٨ اوت هم، هواپیماهای ارتش سوریه بازار روستا را بمباران کردند و بیست و هشت غیرنظامی را کشتند.

این گزارش، موارد دیگری از حملات نظامیان سوریه به روستاها و شهرهای این منطقه را ثبت کرده و گفته است که در بسیاری موارد، نیروی هوایی سوریه مناطق نزدیک به بیمارستان ها را در هنگام انتقال زخمی ها، یا نانوایی ها را هنگامی که مردم برای خرید نان در برابر آنها صف بسته بودند هدف قرار داده و در نتیجه، این ظن را تقویت کرده که ممکن است اینگونه حملات عمدی بوده و با هدف ارعاب شهروندان صورت گرفته باشد.

عفو بین المل نمونه های دیگری از نتیجه حملات ارتش سوریه را نیز گزارش کرده که از جمله شامل اسامی کودکانی است که در اثر حملات نظامی ارتش سوریه جان خود را از دست داده اند.

ناکارآیی جامعه بین المللی

در گزارش عفو بین الملل آمده است که در حالیکه کشتار غیرنظامیان سوری به دست ارتش این کشور ادامه دارد، جامعه بین المللی همچنان گرفتار اختلاف نظر بوده و از وارد کردن فشار بر مسئولان اینگونه حملات خودداری ورزیده است.

به گفته این سازمان مدافع حقوق بشر، حملات کور ارتش به غیرنظامیان قطعا به منزله ارتکاب جنایات جنگی است و کسانی که در راس سلسه مراتب فرماندهی ارتش قرار دارند بی تردید در آینده مجازات خواهند شد و نمی توانند به این بهانه که "از دستور اطاعت می کردند" از مکافات اعمال خود بگریزند.

عفو بین الملل از شورای امنیت سازمان ملل خواسته است تا در ارجاع پرونده جرایم جنگی سوریه به دادگاه کیفری بین ا لمللی شتاب ورزد تا اطمینان حاصل شود که "مرتکیین این جنایات جنگی و سایر جرایم براساس قوانین بین المللی به محاکمه کشیده خواهند شد."

چنین اقدامی، به گفته عفو بین الملل، پیامی قدرتمند را به عاملان و آمران اینگونه فجایع می رساند که زمان مصونیت از مجازات به پایان رسیده است. این اقدام همچنین باعث خواهد شد تا تمام طرف های درگیر، چه نیروهای دولتی و چه مخالفان، قبل از ارتکاب اینگونه جرایم، به عواقب آن نیز بیاندیشند.

عفو بین الملل، نیروهای مخالف حکومت سوریه را نیز هدف انتقاد قرار داده و گفته است که در مواردی، تسلیحات "غیردقیق" مانند موشک های دست ساز را علیه نفرات مقابل در مناطق مسکونی به کار گرفته اند که ساکنان غیرنظامی این مناطق را به مخاطره انداخته است.

این سازمان هشدار می دهد که "با ادامه درگیری، این خطر وجود دارد که نفرات مخالف در صورت دسترسی به تسلیحات برد‌بلند، به حملات کور روی آورند که نتیجه آن افزایش شمار قربانیان غیرنظامی این جنگ خواهد بود.

در این گزارش، از مسئولان گروه های مخالف حکومت سوریه، مانند ارتش آزاد سوریه و دیگران، خواسته شده است تا به نفرات خود تفهیم کنند که تخطی نیروهای دولتی از قوانین بشردوستانه بین المللی مجوز آن نیست که آنان هم می توانند به همین ترتیب عمل کنند و چنین اقداماتی، از سوی هر کس که باشد، ممنوع و محکوم به مجازات است.

بحران سیاسی سوریه به عنوان بخشی از قیام های موسوم به "بهار عربی" با تظاهراتی در ماه مارس سال ٢٠١١ - حدود هجده ماه پیش - آغاز شد. در آغاز، تظاهرکنندگان خواستار اصلاحات سیاسی توسط بشار اسد، رئیس جمهوری، بودند و گفته می شد که حتی دولت های غربی نیز انتظار دارند بشار اسد دست به اصلاحاتی بزند که از سال ها قبل وعده آنها را داده بود.

در پی اعزام واحدهای نظامی برای مقابله با تظاهرکنندگان و افزایش شمار قربانیان، گروهی از نظامیان از ارتش گریختند تا یک نیروی مسلح را، به گفته خود، برای محافظت از جان تظاهرکنندگان ایجاد کنند. با تشدید خشونت، این نیرو عملا وارد درگیری مسلحانه با قوای دولتی شده اند.

چندی پیش، کمیته بین المللی صلیب سرخ اعلام داشت که درگیری های سوریه با تعریف جنگ داخلی انطباق دارد. به تعبیر این نهاد، رفتار طرف های متخاصم در جریان جنگ داخلی هم باید تابع قوانین جنگ مندرج در کنوانسیون های ژنوباشد که از آن جمله می توان به نحوه اجرای عملیات در مناطق مسکونی و رفتار با غیرنظامیان و همچنین ملاحظات مربوط به اسیران جنگی اشاره کرد.

اگرچه دولت سوریه پذیرفته است که گروه های مسلح سازمان یافته در بخش هایی از این کشور مستقر بوده و با قوای حکومتی درگیر هستند، اما اطلاق عنوان جنگ داخلی بر این درگیری را قبول نکرده است.