ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Tue, 12.06.2012, 7:17
واردات ۴۵ میلیارد دلاری از چین؛ از سنگ قبر تا شلاق


همزمان با سفر احمدی نژاد به چین و گسترش بیش از پیش روابط اقتصادی با این کشور، روزنامه «جام جم» فهرستی از کالاهای وارداتی چین به ایران منتشر کرد.

حجم واردات از چین انتقادات زیادی را بر انگیخته است و بخشی از این واردات غیر ضروری که شامل تیغ سلمانی و تازیانه تعلیم و شلاق هم می شود با ارز دولتی تهیه می شود.

احمدی نژاد در سفر اخیر خود به پکن با استقبال از سطح روابط دو جانبه و واردات ۴۵ میلیارد دلاری گفته بود: هیچ نکته منفی در سوابق روابط جمهوری اسلامی ایران و چین وجود ندارد و ایران بدون هیچ محدودیتی علاقمند به گسترش همه جانبه روابط خود با این کشور است.

جام جم آنلاین با طبقه بندی این کالاها نوشت:

ابزار آلات

قلاب ماهیگیری

ایران در سال ۸۷ چیزی بالغ بر ۹۰ هزار دلار قلاب ماهی وارد کرده است و دوباره در سال ۸۹ به نوشته گمرک ایران ۱۵۱ هزار دلار اقدام به واردات کرده است.

هرچند این قلاب‌ها هیچ صید خوبی برای ایران به ارمغان نیاوردند اما شاه ماهی بزرگی به نام بازار ایران را برای چشم بادامی‌ها صید کردند.

چکش و پتک

این دو قلم با ورودشان به بازار ابزارآلات ایران در سال ۸۷ حدود ۲۱۸ هزار دلار درآمد برای چین به ارمغان برده‌اند. این روند در سال ۸۹ ادامه داشت و ۲۰۰ هزار دلار را از ایران خارج کرد.

سیم خاردار، پیچ و پونز

سه مصنوع فلزی که البته هیچ نیازی به تکنولوژی پیچیده‌ای جهت تولید ندارد و با فناوری بسیار ساده‌ای داخل ایران تولید می‌شود جزو آمار کالاهای وارداتی از کشور چین است. این در حالی است که مواد اولیه و تکنولوژی ساخت آنها بخوبی در کشور مهیاست.

حجم واردات این قلم کالاها در سال ۸۷ توسط اداره گمرک ایران ۴۷۱ هزار دلار بوده است، اما این رقم در سال ۸۹ به ۷۱۹ هزار دلار رسیده است.

تراز بنایی

ساختمان‌سازی و علوم مربوطه اگرچه نیازمند به ابزار دقیق است، اما به واقع برخی از این گونه وسایل نیازمند حساسیت بالایی نیستند و امکان تولید آنها در داخل مرزهای کشورمان بوده و هست که از جمله اینها می‌توان به تراز بنایی اشاره کرد.

اما ایران برای واردات این وسیله از چین سال ۸۷، ۹۲۹ هزار دلار هزینه کرده است. این ترازهای چینی توانستند بسیاری از ساختمان‌های ایرانی را صاف و قائم بسازند، ولی حجم زیادی از دلارهای نفتی ایران را سرازیر اقتصاد کشور چین کرد.

روند این گونه واردات بی‌رویه در سال ۸۹ نیز ادامه داشت تا جایی که در این سال، ۳۷۸ هزار دلار دوباره از ایران به سمت چین ارسال شده و در واقع این وسیله توانسته تراز تجاری ایران را از قاعده خود خارج کند، نه این‌که باعث ترازشدن آن شده باشد.

شبرنگ

این ماده یا وسیله همیشه برای اخطار دادن به کار رفته است، اما این بار شبرنگ‌های چینی نتوانستند به مسوولان مربوطه ایران اخطار بدهند که واقعا اقتصاد ایران توسط کشور سازنده آنها تهدید شده است.

شبرنگ‌های چینی که امروزه شاید در گوشه و کنار ایران مصرف شده‌اند در سال ۸۷ با مبلغ ۱۸۰ هزار دلار و سال ۸۹ در جدیدترین آمار گمرک ایران با مبلغ ۲۶۸ هزار دلار وارد بازار ایران شدند و هرگز نتوانستند به وظیفه اصلی خود یعنی اخطاردادن عمل کنند.

تیغه برف پاک‌کن

اگرچه در سال‌های ۸۶ تا ۸۸ ایران شاهد کمترین میزان بارش و درگیرمسائل خشکسالی بوده، اما این خشکسالی هم نتوانست جلوی واردات ۲۱۱ هزار دلاری تیغه برف‌پاک‌کن اتومبیل را از چین بگیرد.

این قلم کالا برای واردکنندگان‌شان آنقدر سودآور بوده است که سال ۸۹ هم روند افزایشی را شاهد بوده‌ایم به‌گونه‌ای که این تیغه‌ها به جای پاک‌کردن قطرات باران از شیشه اتومبیل‌های ایرانی حجم زیادی از دلارهای نفتی ایران را برای تولیدکنندگان چینی جمع‌آوری کرده‌اند. در این سال ۷۲۶ هزار دلار هزینه این واردات شده است.

بهداشتی و آرایشی

تیغ سلمانی

تیغ سلمانی، نامی دیگر در فهرست ورودی‌های چینی به ایران است، اگرچه در این زمینه تولیداتی دارد، اما این تیغ‌های چینی بود که توانست حصار مرزهای ایران را بشکافد و راه به داخل ایران داشته باشد.

بازرگانان ایرانی در سال ۸۷ برای واردات این کالای چینی تنها ۳۵۲۲ دلار هزینه کرده بودند، اما همین تیغ‌های چینی سال ۸۹ با رشدی تقریبا ۱۰ برابر راهی ایران شد و ۳۷ هزار دلار را از سرمایه‌های ایرانی کاست و به تجار چینی داد.

سنجاق‌سر و سنجاق فردهنده مو

این کالا اگرچه ساده و بدون نیاز به تکنولوژی بالا تولید می‌شود، اما در سال ۸۷ با هزینه‌شدن یک میلیون دلار به کشور وارد شده است. جالب‌تر این‌که همین روند ادامه داشته و با افزایشی چشمگیر در سال ۸۹ طبق آمار منتشرشده و با هزینه‌ای معادل ۶‌/‌۳ میلیون دلار بازهم به سمت بازار داخلی ایران سرازیر شده است.

نساجی

دکمه

با توجه به اعداد و ارقام مربوط به واردات دکمه که به عنوان ابتدایی‌ترین وسیله در منزل و جعبه خیاطی اکثر منازل موجود است، متوجه خواهیم شد که این وسیله هرگز بی‌ارزش نبوده و در مجموع رقم بسیار زیادی از دلارهای نفتی ایران را برای واردات آن از دست داده‌ایم.

ایران در سال ۸۷ برای وارد کردن این وسیله کوچک و به‌ظاهر بی‌ارزش از دومین شریک تجاری خود یعنی چین مبلغ ۳۳۷ هزار دلار هزینه کرده است که این روند در سال ۸۹ نیز ادامه داشته و به مبلغ ۳۴۸ هزار دلار رسیده است.

کراوات و پاپیون

۲ کالای ذکر شده اگر چه زیاد با قوانین و عرف جامعه ایران سازگار نیست، اما اعداد و ارقام اختصاص یافته برای واردات آنها شاید کمی متفاوت بوده ، به طوری که تنها در سال ۸۷ چیزی حدود ۱۵ هزار دلار برای واردات این کالاها هزینه شده است، اما بررسی بیشتر در آمار‌های سال ۸۹ شاید نشان‌دهنده کاهش ارزش دلاری کالاهای مذکور باشد، اما به دلیل نوسانات قیمت دلار باعث شده که ارزش ریالی آن تقریبا معادل ارزش ریالی سال ۸۷ باقی بماند.

انواع زیپ

صنایع نساجی و زیرمجموعه‌های این صنعت در ایران دوران بسیار سختی را سپری می‌کند، به طوری که طبق آمار ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی و خصوصی بسیاری از واحدهای تولیدی پوشاک ایران به دلیل واردات بی‌رویه پوشاک از چین و ترکیه در خطر ورشکستگی است، اما درست در همین شرایط در سال ۸۷، ۱۷۵ هزار دلار انواع زیپ را وارد مرزهای ایران کرده است، شاید این زیپ‌ها قرار بوده پوشاک ایرانی را کامل و تن‌پوش مناسبی برای هموطنان ما و دیگر کشورها باشد، اما سال ۸۹ دوباره ۴۸۵ هزار دلار زیپ وارد بازار مصرفی ایران شده است.

مانکن خیاطی

چندی پیش استفاده از مانکن‌های خیاطی در ویترین بسیاری از بوتیک‌های ایران مشکل‌ساز شده بود، اما بد نیست که بدانیم مانکن‌های چینی داخل این مغازه‌ها در سال ۸۷ با ۱۲۴ هزار دلار وارد کشور شده است تا با لباس‌های تن‌شان توجه خریداران ایرانی را جلب کنند، البته بیشتر این لباس‌ها هم مانند صاحبان مصنوعی آنها وارداتی بودند از خارج مرزهای ایران به مغازه‌ها رسید، ولی این تجارت آنچنان پرسود بوده که تجار ایرانی ۲ سال بعد یعنی سال ۸۹ حدود ۵۰۰ هزار دلار برای خرید آنها هزینه کرده و از کشور خارج کرده اند.

مواد غذایی

کچاپ و انواع سس گوجه‌فرنگی

همه ما تبلیغات بسیار گسترده این محصولات را در گوشه و کنار شهرمان یا از تلویزیون می‌بینیم که این موضوع حاکی از انبوه تولید این‌گونه محصولات در کشورمان است.

اگرچه کشتزارها و مزارع ما توان تولید انبوهی از گوجه‌فرنگی را دارند، اما متاسفانه صنایع جانبی و تبدیلی در ایران مناسب نیست بنابراین بسیاری از تجار از این فرصت استفاده کردند و انواع کچاپ و سس گوجه چینی را روانه بازار ایران کردند.

با کمی توجه به آمار و ارقام ارائه‌شده از طرف گمرک جمهوری اسلامی ایران درمی‌یابیم که این محصولات پیشینه واردات مستقیم از چین را به ایران نداشت، اما در سال ۸۹ انواع سس گوجه‌فرنگی چینی مبلغ ۱۳۰۳۸ دلار نفتی ایران را راهی چین کرد.

پرتقال

این میوه همه‌پسند که در بخش‌های گسترده‌ای از ایران تولید می‌شود و هرساله نزدیک به تعطیلات سال نو خبرساز است، توانسته از کشور چین نیز خود را به بازار داخلی ایران برساند به طوری که طی سال مالی ۸۷ ایرانی‌ها برای پرتقال‌های چینی حدود شش میلیون دلار هزینه کرده‌اند، اما بازهم به گفته دولتی‌ها برای تعادل بازار این میوه در سال ۸۹، ۶۳۷ هزار دلار هزینه شد و این سوال را بی‌پاسخ گذاشت که آیا واقعا باغداران ایرانی هرگز نمی‌توانند نیاز مصرف داخلی را تامین کنند؟

لوبیا قرمز، گریپ فروت، سیر و نخود فرنگی غلاف​دار

اما واقعا سوال اصلی بسیاری از ایرانیان این است که اقلامی چون سیر و گریپ‌فروت و لوبیا در ایران نیست که باید از چین وارد کشور شود و بدون توجه به آینده صنعت کشاورزی داخل و از همه مهم‌تر سلامتی هموطنان میلیاردها ریال از کشور خارج شود؟، در صورتی که بهترین شرایط رشد و گسترش کشاورزی داخل مرزهای کشور مهیاست.

کالای نامتعارف

پیپ و چوب سیگار

در سال ۸۷، ایران ۱۵۰ هزار دلار پیپ و چوب سیگار چینی وارد کرده است. قوانین منع واردات و تبلیغات علیه مصرف سیگار و دخانیات نتوانسته در مورد این حجم از واردات از چین کارساز باشد، به‌طوری که بازرگانان ایرانی تنها ۲ سال بعد از آمار ارائه‌شده یعنی در سال ۸۹ حدود ۵۰۰ هزار دلار از این دو کالا وارد کرده‌اند.

عصا، شلاق و تازیانه تعلیم

سوال اصلی در مورد این سه قلم کالا این است که آیا واقعا این سه کالا از مرزهای ایران وارد شده است و چیزی حدود ۱۱۳ هزار دلار به خود اختصاص داده؟ اگر با کمی دقت به جداول و آمارهای منتشرشده توسط گمرک ایران توجه کنیم، خواهیم دید که جواب سوال مثبت بوده، به طوری که حتی این روند ادامه داشته و در سال ۸۹ به چیزی نزدیک به ۱۴۲ هزار دلار رسیده است بنابراین رشد قابل ملاحظه‌ای نیز داشته است، اما معلوم نیست که آیا تعلیم با این تازیانه‌ها تفاوتی در یادگیری ایجاد کرده است؟

مرجان، کاسه لاک‌پشت و استخوان

این سه قلم کالا شاید از جالب‌ترین اجناس وارداتی ایران باشد که همگی از کشور چین به داخل مرزهای ایران راه یافت. اگرچه گوشت لاک‌پشت در چین به عنوان غذایی لذیذ شناخته شده، اما کاسه آن که در واقع مورد مصرفی برای آنها نیست با ارزهای دولتی وارد ایران و به سمت بازار صنایع دستی ایران سرازیر شد.

در کنار این، مرجان‌های زیبای دریای چین نیز سر از بازار ایران درآورد و تنها در سال ۸۷، ۱۲ هزار و ۸۱۰ دلار را از صندوق ایران خارج کرد، اما ارزش واردات این کالاها در سال ۸۹ به ۱۱ هزار و ۵۰۰ دلار رسید.

ماهی‌های تزئینی آب شیرین و حیوانات زنده

این شاید از زیباترین کالاهای وارداتی از چین به ایران بوده است، اما با کمی دقت در‌می‌یابیم که این زیبایی برای ایران بسیار پرهزینه بوده، البته افتتاح مراکز فروش ماهی‌ها و برخی حیوانات زنده در تهران که روز به روز شاهد رشد بیش از حد آنها هستیم حاکی از رونق بسیار بالای این حرفه و سودآوری آن برای صاحبان و واردکنندگان‌شان است.

سنگ قبر

شاید این کالا زیاد نام خوشایندی برای خوانندگان نباشد، اما واقعا این کالا از چین وارد کشور ‌شده و به عنوان یادبود و نشان مزار بستگان ما استفاده می‌شود.

این در حالی است که ایران خود یکی از صادرکنندگان عمده سنگ‌های تزئینی و گرانیتی به اروپاست. اگرچه اطلاعات کاملی از واردات این کالا در سال ۸۹ در دست نیست یا حداقل با این نام وارد ایران نشده، اما این کالا با همین نام در سال ۸۷ وارد بازار داخلی ایران شده و با مبلغی معادل ۸۶۸ هزار دلار در دسترس ما قرار گرفته است، اما ظاهرا بنا به دلایل مختلفی این کالا به نام سنگ‌های تزئینی حکاکی شده با کدهای مختلف از گمرکات دیگر کشور وارد ایران شده است.

بامبو

بامبو نامی آشنا در کشور چین است و شاید بتوان گفت که فقط در این قاره می‌روید، بنابراین گیاه بامبو و مصنوعات تولیدی از آن طرفداران زیادی در این منطقه دارد، اما دیگر کشورها نیز علاقه‌مند به استفاده از گیاه بامبو بودند که ایرانیان هم جزو آنها قرار گرفتند، بنابراین در سال ۸۷ حدود ۶۵ هزار دلار برای آن هزینه کردند و پس از دو سال علاقه مردم ایران به این گیاه آنچنان بالا رفت که مبلغ پرداختی برای واردات آن تقریبا ۲٫۵ برابر و بالغ بر ۱۵۵ هزار دلار شده بود.

محصولات چاپی

تقویم

تقویم و سررسید جزو هدایایی است که اکثر ما نزدیک سال جدید از دوستان یا همکاران خود دریافت می‌کنیم، ولی چند سالی است که چینی‌ها تقویم شمسی را هم به چاپ می‌رسانند و به ایران صادر می‌کنند. ایران برای واردات تقویم شمسی در سال ۸۹ مبلغی بالغ بر ۲۱۵۸۸ دلار هزینه کرده است.

محصولات چاپی و کاتالوگ

به طور کلی چاپخانه و موسسه‌های چاپی در ایران با آخرین تکنولوژی موجود است و گاهی به صورت شهرک‌هایی نیز در دسترس ناشران قرار گرفته، اما با تمام این امکانات ایران از کشور چین طی سال مالی ۸۷، ۹٫۵ میلیون دلار کاتالوگ و بروشورهای چاپی وارد کرده است، حالا با توجه به این حجم عظیم واردات محصولات چاپی چگونه می‌توان در انتظار شکوفاشدن صنعت چاپ در ایران باشیم؟

کتاب

حالا که صحبت از چاپ و نشر شده است بد نیست بدانیم ایران کتاب چاپ شده هم از کشور چین وارد کرده است. بله، درست خواندید کتاب‌های فارسی چاپ چین وارد بازار ایران شده است. ناشران ایرانی برای این واردات سال ۸۷، ۲۳۸ هزار دلار هزینه کرده‌اند، این روند واردات در سال ۸۹ نیز توانسته ۱۸۷ هزار دلار از اقتصاد ایران خارج کند.

وسایل ورزشی

توپ بدمینتون

اگرچه زادگاه این ورزش خارج از مرزهای کشور است و ایران برای رشد این ورزش به ناچار باید لوازم آن را از بیرون تهیه کند، اما عدد و ارقام اختصاص یافته به واردات توپ بدمینتون واقعا تعجب هر خواننده‌ای را برمی‌انگیزد و از خود می‌پرسد واقعا ایران اینقدر از طلای سیاه خود را تبدیل به توپ بدمینتون کرده است.

بازرگانان ایران در سال ۸۷ حدود ۱۱۹ هزار دلار را از کشور خارج و به تجار چینی پرداخته‌اند. واردات این قلم کالا در سال مالی ۸۹ به ۲۵۰ هزار دلار رسید.

توپ رنگی پینت‌بال

ورزش مفرح پینت‌بال چندی است که جای خود را در دل جوانان ایرانی باز کرده است، اما شاید بسیاری از این علاقه‌مندان با خواندن اعداد و ارقامی که صرفا برای واردات توپ مخصوص این بازی توسط ایران هزینه شده است، سعی در حفظ ثروت ملی یعنی نفت کنند.

ایران سال ۸۷، ۲۱ هزار دلار برای واردات این وسیله به چین پرداخته است و با رشد حدود هشت هزار دلاری درسال ۸۹ حدود ۳۰ هزار دلار برای این امر هزینه شده است.

میز اسنوکر و بیلیارد

یکی از ورزش‌هایی که بتازگی وارد جامعه ورزشی ایران شده بیلیارد و اسنوکر است. ایران در سال ۸۷، ۷۳ هزار و ۲۴۹ دلار به چین پرداخت تا تنها میز بازی این ورزش را وارد کشور کند با توجه به این‌که تنها چین صادرکننده این وسیله به ایران نیست و دیگر کشورها هم میزهایشان را راهی ایران کرده‌اند، شاهد رشد واردات این وسیله از چین طی سال مالی ۸۹ بوده‌ایم به صورتی که ۲۳۰ هزار دلار از سیستم بانکی ایران خارج و به بازارهای تجاری چین حواله شده است، بنابراین تنها برنده این بازی تازه وارد به ایران چشم بادامی‌ها بوده‌اند نه تیم اسنوکر ایران!

اشیای تزئینی – هنری

مجسمه‌های کوچک و اشیای تزئینی

با کمی دقت متوجه می‌شویم که وجود این اجناس در فهرست واردات کشور کمی نگران‌کننده است. همگی به آثار هنری و صنایع دستی ایران اعتقاد داریم و بسیاری از ما حداقل یکی از آنها را در منزل نگهداری می‌کنیم، اما با مطالعه این گزارش شاید دچار شک و تردید شوید که آیا واقعا این ساخته دست هنرمندان ایرانی است یا چشم بادامی‌ها آن را برای ما فرستاده‌اند؟ به هر حال مجسمه‌های چینی با ورودشان به ایران سال ۸۷ حدود ۲۲۸ هزار دلار را از کشورمان خارج کردند، اما با بی‌توجهی مسوولان امر این روند در سال ۸۹ نیز ادامه داشت و به رقمی بالغ بر ۳۴۲ هزار دلار رسید.

مصنوعات سبد و حصیر

ساخت مصنوعات حصیری تقریبا از گذشته دور به عنوان یکی از حرفه‌های سنتی در ایران مشهور بوده است، اما ظاهرا بتازگی حصیرهای چینی طرفداران زیادی را به خود جلب کرده‌ است. بنابراین امروزه کمتر نسیم خنک حصیرهای ایرانی را تجربه می‌کنیم. این موضوع باعث شده تا در سال ۸۹ شاهد ۵۰ درصد افزایش واردات اینگونه محصولات چینی به ایران باشیم.

تابلوی نقاشی

اگرچه به قول معروف هنر نزد ایرانیان است و بس، اما ظاهرا این هنرمندان چشم‌بادامی بوده‌اند که توانستند این ضرب‌المثل را تغییر دهند و به جای کلمه ایرانیان نام کشورشان را جایگزین کنند. بله، درست خواندید، تابلوی نقاشی‌های چینی در سال ۸۷ حدود ۴۰ هزار دلار را از ایران خارج کرد.

این موضوع اگرچه زیاد پرسر و صدا نبود، اما ظاهرا هنرمندان چینی نتوانستند دل مردم ایران را به دست آورند و به همین دلیل ورود این کالا در سال ۸۹ با کاهشی حدود ۱۰ هزار دلاری مواجه شد و در این سال بازرگانان هنردوست تنها ۲۷ هزار دلار برای واردات تابلوهای نقاشی چینی پرداختند.

اجناس تزئین درخت کریسمس

طی سال مالی ۸۷ ایران برای واردات این کالاها حدود ۸۰۰ هزار دلار هزینه کرده است، اما اگر در آمارهایی که در سال مالی ۸۹ توسط گمرک جمهوری اسلامی ایران منتشر شده کمی دقت کنیم شاهد رشد این واردات خواهیم بود، به گونه‌ای که طی این سال مالی ایران ۲ برابر رقم قبلی را به این امر اختصاص داده است.

قاب عکس

ایران برای قاب‌گرفتن عکس‌های یادگاری شهروندانش در سال ۸۷ مبلغ ۱۸۶ هزار دلار به چین پرداخت و همین روند باعث شده تا در سال ۸۹ نیز هموطنان‌مان مبلغ ۲۹۴ هزار دلار را برای قاب‌گرفتن خاطراتشان به چین بپردازند.