ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Mon, 11.06.2012, 10:59
نامه جمعی از زندانیان سیاسی در سالگرد ۲۲ خرداد


جمعی از زندانیان سیاسی پس از انتخابات سال ۸۸ در بیانیه ای به مناسبت سالگرد ۲۲ خرداد، در بیانیه ای با اشاره به اینکه در بیست و دوم خرداد ۱۳۸۸ خودکامگی در برابر اراده مردم قرار گرفت، خطاب به مردم کشورمان آورده اند: حضور به موقع شما در عرصه اعتراضات مدنی به ویژه در بیست و پنجم خرداد آنان را به مقابله با جنبش مردم کشاند و آنان به خیال خام خود گمان می کردند می توانند با سرکوب معترضان و به بند کشیدن آنان ریشه تنومند اراده آزادی خواهانه را در سرزمین ما بخشکانند. اگر چه اعمال خشونت و کشتار مردم بی گناه و جوانان پاک باخته ای چون ندا آقا سلطان و سهراب اعرابی داغ های بزرگی بر سینه های ما گذاشته است اما تداوم مبارزات مردم، امید به ثمر نشستن خون شهیدان را همواره در دل ها زنده نگه می دارد.

این زندانیان سیاسی که در زندان اوین و رجایی شهر و چند زندان دیگر در شهرهای کشورمان دربندند با طرح این پرسش که آیا وقت آن نرسیده است که از این بیراهه بن بست بازگردند در حالی که می بینند که مردم واقعیت دارند و آنها ندارد و می دانند که مردم می مانند و آنها نمی مانند، تاکید کرده اند: ما فرزندان ستمدیده ملت ایران پس از سه سال همچنان آنان را به بازگشت دعوت می کنیم. شرایط کشور خطرناک تر از آن است که دلسوختگان از خود یاد کنند. علی رغم تمامی آنچه گذشته است دستان گره گشای ملت همچنان مهیای دستگیری از کسانی است که در این بازگشت صداقت داشته باشند، پس از آن که عبرتی برای آیندگان قرار گیرند.

متن کامل این نامه که در اختیار کلمه قرار گرفته به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

ملت شریف و آزاده ایران

سه سال پیش در بیست و دوم خرداد ۱۳۸۸ خودکامگی در برابر اراده مردم قرار گرفت و با کودتا در مقابل آرا ملت نتایج انتخابی سرنوشت ساز را مهندسی کرد تا فرد مورد نظر خود را به جای منتخب مردم به ریاست جمهوری بگمارد.

حضور به موقع شما در عرصه اعتراضات مدنی به ویژه در بیست و پنجم خرداد آنان را به مقابله با جنبش مردم کشاند و آنان به خیال خام خود گمان می کردند می توانند با سرکوب معترضان و به بند کشیدن آنان ریشه تنومند اراده آزادی خواهانه را در سرزمین ما بخشکانند. اگر چه اعمال خشونت و کشتار مردم بی گناه و جوانان پاک باخته ای چون ندا آقا سلطان و سهراب اعرابی داغ های بزرگی بر سینه های ما گذاشته است اما تداوم مبارزات مردم، امید به ثمر نشستن خون شهیدان را همواره در دل ها زنده نگه می دارد.

اعتراضات پس از انتخابات با دستگیری های گسترده از میان نیروهای سیاسی و مخالفان همراه بود که بسیاری از آنان با رفتارهای غیر انسانی و کینه توزانه و شکنجه های جسمی و روحی مواجه شدند و گروهی دیگر بدون دسترسی به حداقل حقوق اولیه خود در دادگاه های فرمایشی که تحت نفوذ نهادهای امنیتی اداره می شد به احکام ناعادلانه از صدور حکم اعدام تا حبس های طولانی و شلاق و تبعید محکوم شدند و اینک در زندان های اوین و رجایی شهر و دیگر شهرهای کشور محروم از بسیاری امکانات رایج برای زندانیان در حبس به سر می برند.

ماه خرداد امسال اولین سالگرد شهادت مظلومانه دو تن از زندانیان است؛ شهید هاله سحابی که در جریان تشیع جنازه پدر مظلومش مرحوم مهندس عزت الله سحابی بر اثر ضرب و شتم ماموراه امنیتی درگذشت و شهید هدی صابر که در حین اعتصاب غذا پس از سکته قلبی به جای مداوا در بهداری مضروب شد و جان پاکش را در راه آرمان های خود تقدیم کرد.

پس از یکسال چه چیز حاکمان را وا میدارد تا بی شرمی از شناسایی و محاکمه عوامل این جنایت ها طفره بردند؟ همان چیزی که آنان به تقلید از شیوه قرون وسطایی ترین دیکتاری های جهان، به حصر غیر قانونی رهبران جنبش واداشته است یا آنان را به حمایت از بدنامترین و مردم کش ترین رژیم ها در جهان امروز مجبور می کند؛ آبرویی برای آنان باقی نمانده است که رعایت کمترین ظواهر را ایجاب کند. ریشه های قدرت آنان یکی پس از دیگری از خاک بیرون کشیده شده است و برای باقی ماندن جز نفی از خشونت و بیداد مستمسک ندارند.

سه سال پس از بیست و دوم خرداد جنبش سبز و مسالمت جویانه مردم ایران در چه وضعیتی قرار دارد و تبهکاران در چه شرایطی به سر می برند؟

آیا از عمق اعتراضات ملت کم شده است؟ آیا در قضاوت آنان نسبت به ظلم ظالمان تغییری به وجود آمده است؟ آیا کسی شک دارد که اگر فرصتی چون ۲۵ خرداد از نو فراهم شود، امواج انسانی شکوهمند تر از پیش خواسته های خود را در خیابان ها فریاد می زنند؟ آیا مردم کمترین سنگری از خواسته های خود را ترک کرده اند؟ در حالی که بیدادگران نگران تر از هر زمان دیگر به آینده خویش می اندیشند و سه سال پیش آنان اینچنین از آبرو بلکه بقای خود نا امید نبودند. شگفتا از «خود شگفتی» که این همه تغییر را نمی بیند.

آیا وقت آن نرسیده است که از این بیراهه بن بست بازگردند در حالی که می بینند که مردم واقعیت دارند و آنها ندارد و می دانند که مردم می مانند و آنها نمی مانند.

ما فرزندان ستمدیده ملت ایران پس از سه سال همچنان آنان را به بازگشت دعوت می کنیم. شرایط کشور خطرناک تر از آن است که دلسوختگان از خود یاد کنند. علی رغم تمامی آنچه گذشته است دستان گره گشای ملت همچنان مهیای دستگیری از کسانی است که در این بازگشت صداقت داشته باشند، پس از آن که عبرتی برای آیندگان قرار گیرند.

جمعی از زندانیان حوادث پس از انتخابات ۱۳۸۸