iran-emrooz.net | Sat, 24.09.2011, 19:40
متن کامل سخنرانی محمود عباس در سازمان ملل
دبی – العربیه.نت
محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین در سخنرانی روز جمعه خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تاکید کرد که در خواست به رسمیت شناختن حاکمیت فلسطین را به عنوان کشوری مستقل در تمام سرزمینهایی که اسرائیل در سال ۱۹۶۷ اشغال کرده به پایتختی بیت المقدس تسلیم بان کی مون دبیر کل سازمان ملل کرده تا به شورای امنیت ارائه دهد.
قرار است شورای امنیت سازمان ملل متحد، دوشنبه آینده برای بررسی درخواست دولت خودگران فلسطینی، تشکیل جلسه دهد.
عباس در سخنرانی خود گفت کسی که ذرهای وجدان داشته باشد، نمیتواند با عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل متحد مخالف باشد.
دقایقی پس از سخنرانی عباس،، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در سخنانی در مجمع عمومی سازمان ملل متخد گفت که دست خود را برای ملت فلسطین دراز میکند اما تاکید کرد: "با قطعنامههای سازمان ملل صلح محقق نمیشود."
عباس از اعضای شورای امنیت خواست به عضویت فلسطین در سازمان ملل متحد رای دهند و گفت که سازمانهای بینالمللی آمادگی فلسطینیها برای اداره کشور را تایید کردهاند.
او گفت: "وقت آن رسیده است که پس از دهها سال رنج و عذاب، فلسطینیها در سرزمینهای خود آزادانه زندگی کنند."
رئیس تشکیلات خودگردان فلسطینی دولت اسرائیل را به تخریب تلاشها برای برقراری صلح متهم کرد و از اسرائیلیها خواست به سوی صلح گام بردارند.
عباس گفت: "تلاشهای ما برای صلح همواره با برخورد به صخره دولت اسرائیل ویران میشد" و تاکید کرد که آماده است "فورا" مذاکرات با اسرائیل را بر پایه تشکیل دولت فلسطینی در مرزهای ۱۹۶۷ و متوقف کردن شهرک سازی را آغاز کند.
مشروح سخنرانی محمود عباس:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد
جناب آقای دبیر کل
خانمها و آقایان
ابتدا میخواهم به آقای ناصر عبد العزیز نصر به عنوان رئیس این دوره از مجمع عمومی سازمان ملل متحد تبریک گویم و برای او آرزوی موفقیت کنم.
من به نمایندگی از سوی سازمان آزادیبخش فلسطین و مردم فلسطین به دولت و ملت جنوب سودان به خاطر دستیابی به عضویت کامل در سازمان ملل متحد که حق آنها بود تبریک میگویم و برای این کشور شکوفایی و پیشرفت آرزو میکنم.
همچنین به آقای بان کی مون به خاطر انتخاب شدنش برای دوره جدید دبیرکلی سازمان ملل متحد تبریک میگویم. این تجدید رای اعتماد نشان از آن دارد که کشورهای جهان به تلاشهای سازمان ملل در این سالها ارج نهادهاند.
خانمها و آقایان:
مساله فلسطین از راه تصمیمات هیاتها و آژانسهای مرتبط با سازمان ملل متحد، با این سازمان گره خورد. همچنین از راه نقش کلیدی آژانس کمک به آوارگان "اونروا" که به مسئولیت خود در مقابل آوارگان فلسطینی، قربانیان نکبت سال ۱۹۸۴ میپردازد.
ما خواستار نقش بیشتر و حضور پر رنگ تر سازمان ملل برای تحقق صلح عادلانه و فراگیر در منطقه خود هستیم. صلحی که ضامن حقوق ملی و مشروع ملت فلسطین بر پایه تصمیمات سازمانهای بینالمللی باشد.
آقای رئیس
خانمها و آقایان
یک سال پیش در چنین روزهایی و نیز در سال جاری، بسیاری از روسای هیاتها از تلاشها برای صلح در منطقه ما در مسیری پر مانع سخن گفتند. همه به دور جدید مذاکرات امید بسته بودند که اوایل ماه سپتامبر گذشته در واشینگتن با میانجی گری مستقیم باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا و مشارکت کمیته چهار جانبه صلح، مصر و اردن آغاز شد. امید آن بود که ظرف یک سال به توافق صلح دست یابیم.
با آغوشی گشوده، گوشهای شنوا و نیتهای صادقانه، پا به این مذاکرات گذاشتیم. پروندهها، اسناد و پیشنهادهای خود را آماده کرده بودیم. اما این مذاکرات چند هفته بعد از آغاز به بنبست رسید.
مایوس نشدیم و از طرح پیشنهاد و تماس، باز نایستادیم و در یک سال گذشته، تمام درها را زدیم، همه کانالها را امتحان کردیم، همه راهها را رفتیم و تمام طرفهای رسمی و غیر رسمی را که دارای وزن و تاثیر هستند، مخطاب خود قرار دادیم. با دیدی مثبت با طرحهای ارائه شده از سوی کشورهای مختلف تعامل کردیم.
اما این تلاشهای صادقانه همواره با برخورد به صخره دولت اسرائیل، ویران میشد. امیدهای ما که با آغاز مذاکرات در ماه سپتامبر گذشته زنده شده بود، به نا امیدی گرایید.
اصل مشکل این است که اسرائیل پایه قرار دادن قانون بینالملل و تصمیمهای سازمان ملل را برای مذاکرات نمیپذیرد و به شکلی دائم، به روند ساخت شهرکها در سرزمینهای کشور آینده فلسطینی، ادامه میدهد.
اشغالگری، جوهره اصلی سیاسیت اسرائیل را تشکیل میدهد که بر پایه اشغال نظامی سرزمینهای فلسطینی استوار است. اشغالی که با استفاده از زور و تبعیض نژادی صورت میگیرد. این سیاست در مقابل قانون بینالمللی و تصمیمهای سازمان ملل متحد میایستد و مسئول شکست مذاکرات، از میان رفتن دهها فرصت است و زنده به گور کردن امیدهای بزرگی است که در سال 1993 همراه با امضای معاهده اسلو میان سازمان آزادی بخش فلسطین و اسرائیل برای دست یابی به صلحی عادلانه امضا شد.
گزارشهای کمیتههای سازمان ملل متحد و برخی از سازمانهای غیر دولتی اسرائیل؛ تصویری وحشتناک از حجم حمله اشغالگری اسرائیل را به تصویر میکشد.
حملهای که دولت اسرائیل به اجرای آن از راه مصادره برنامه ریزی شده زمینهای فلسطینی افتخار میکند. سیاستی که برپایه آن هزاران واحد اشغالی جدید به ویژه در بیت المقدس و مناطق مختلفی از کرانه باختری رود اردن ساخته میشود.
سیاستی که برپایه آن دیواری بزرگ که مساحتهای وسیعی از سرزمینهایمان را میبلعد، بنا میشود، دیواری که سرزمین فلسطین را به جزیرههای دور افتاده تقسیم میکند و آثار ویرانگر خود را بر زندگی دهها هزار خانواده میگذارد.
در حالی که مقامهای دولت اشغالگر صدور مجوز ساخت خانه به شهروندان ما در بیت المقدس شرقی را نمیپذیرد، به روند تخریب و مصادره خانهها و آواره کردن ساکنان آن که از دهها سال پیش آغاز کرده، شدت میبخشد. این روند در چارچوب سیاست تبعیض نژادی اجرا میشود تا فلسطینیها را از سرزمین آبا و اجدادیشان دور کند.
وضعیت تا آن جا وخیم شده که نمایندگان منتخب مردم به خارج بیت المقدس تبعید میشوند. مقامهای دولت اشغالگر اقدام به حفاریهایی میکنند که اماکن مقدس ما را در معرض تخریب قرار میدهد. ایستهای نظامیشان نیز مانع از رسیدن شهروندان ما به مساجد و کلیساهایشان میشود.
بیت المقدس با کمربند اشغالگری و دیوار حایل از دیگر شهرهای فلسطینی جدا شده است.
اشغالگران برای ترسیم مرزهای ما برپایه خواستههای خود با زمان مسابقه میدهند. آنها میخواهند همگان را در برابر عملی انجام شده قرار دهند تا حقایق را بر روی زمین تغییر دهند و زمینه واقعی برای برپایی کشور فلسطین را از میان ببرند.
در همین حال مقامهای دولت اشغالگر محاصره شدید خود را بر نوار غزه ادامه میدهند و شهروندان ما را هدف ترور و حملات هوایی و گلوله باران توپخانهای قرار میدهند.
آنها پیامدهای تجاوز سه سال گذشته خود به نوار غزه را که تخریب گسترده منازل، مدارس، بیمارستانها و مساجد بود ادامه میدهند و بر شمار کشته و زخمیهای فلسطینی میافزایند. مقامهای دولت اشغالگر همچنین به دخالتهای خود در مناطق تحت سلطه حاکمیت ملی فلسطین از راه یورشها، دستگیریها، کشتارها و برپایی ایستهای بازرسی، ادامه میدهند.
در سالهای اخیر نقش جنایتکارانه گروهکهای اشغالگر مسلح که از حمایت استثنایی ارتش اسرائیل بهره مند هستند، افزایش یافته و به تعرض علیه شهروندان ما میپردازند. آنها مدارس، دانشگاهها، مساجد، مزارع و درختهای فلسطینی را هدف قرار میدهند. با وجود هشدارهای پی در پی ما اما مقامهای اسرائیلی هیچ حرکتی برای متوقف کردن این اقدامات از خود نشان نمیدهند مسالهای که باعث میشود آنها را مسئول مستقیم جنایتهای شهرک نشینان بدانیم.
اینها تنها نمونههایی از سیاستهای اشغالگرانه اسرائیل است. مسئول شکستهای پی در پی تلاشهای بینالمللی برای نجات روند صلح، این سیاست است.
این سیاست فرصتهای برپایی دو دولت را که جامعه جهانی بر سر آن اجماع دارد، از میان میبرد. اینجا با صدای بلند هشدار میدهم: "این سیاست اشغالگرانه حاکمیت ملی فلسطین را تهدید میکند، پایههای آن را هدف قرار میدهد و وجود آن را با خطر مواجه میکند."
در اینجا میافزایم که ما با شرایط جدیدی مواجهیم که پیشتر وجود نداشت. شرایطی که میتواند تنش در منطقه ما را به جنگی دینی و تهدید ملیونها فلسطینی و اسرائیلی تبدیل کند. و این همان چیزی است که آن را نمیپذیریم و از قرار گرفتن در مسیر آن خودداری میکنیم.
تمام آنچه که اسرائیل در کشور ما انجام میدهد سلسلهای از گامهای یک جانه برای استحکام پایههای اشغالگری است. اسرائیل برپایه دولت اشغالگر مدنی و نظامی را در کرانه باختری رود اردن اقدامات یک جانبه خود را از سر گرفت. قدرت نظامی اسرائیل تصمیم میگیرد که هر کدام از فلسطینیها در کدام یک از مناطق باید زندگی کند. قدرت نظامی اسرائیل است که تصمیم میگیرد سرزمین و آبمان را مصادره کند، رفت و آمد ما را با مانع مواجه کند و سرنوشت ما را به صورت یک جانبه تعیین کند.
خانمها و آقایان:
در سال ۱۹۷۴ رهبر مرحوم ما یاسر عرفات به این سالن آمد و در برابر اعضای مجمع عمومی سازمان ملل متحد بر تلاش ما برای دستیابی به صلح سخن گفت. سازمان ملل را برای احقاق حقوق ملت فلسطین مخاطب قرار داد و گفت: "نگذارید شاخه سبز از دستم به زمین بیفتد."
در سال ۱۹۸۸ یاسر عرفات باز هم مجمع عمومی را که در ژنو برای شنیدن سخنان او گرد آمده بود مخاطب قرار داد و برنامه صلح فلسطینی را ارائه داد. برنامهای که مجلس ملی فلسطین در آن دوره خود که در الجزایر برگزار شده بود، تصویب کرده بود.
هنگامی که آن گام را برداشتیم، در مسیری بسیار دشوار قدم گذاشتیم. من یکی از آنهایی بودم که مجبور شدند منازل، شهرها و روستاهای خود را ترک کنند و اندکی توشه به همراه غمها، خاطرهها از منازل خود برداشتیم و به اردوگاههای برپا شده پس از نکبت 1948 در جریان بدترین عملیات اشغال و تخریب علیه ملتی به پا خاسته که نقشی در نهضت شرق جهان عرب در فرهنگ، آموزش و اقتصاد داشت، قدم گذاشتیم.
اما برای این که ما به صلح ایمان داریم و میخواهیم با مشروعیت بینالمللی همساز باشیم، و برای این که ما شجاعت اتخاذ تصمیم دشوار را به خاطر ملت خود داشتیم، در سایه نبود عدالت مطلق، راه عدالت نسبی با برگزیدیم. عدالت ممکنی که میتواند بخشی از مسیر ظلم تاریخی علیه ملت ما را تصحیح کند. پس با برپایی کشور فلسطین در ۲۲ درصد از سرمین تاریخی فلسطین موافقت کردیم یا به عبارتی بر سرزمینی که اسرائیل در سال ۱۹۶۷ اشغال کرد.
با آن گام تاریخی که تحسین کشورهای جهان را به دنبال داشت، از حقوق خود برای تحقق خواسته تاریخی به مقدار زیادی چشم پوشیدیم تا بتوانیم صلح را در سرزمین صلح محقق کنیم.
در سالهایی که پس از کنفرانس مادرید و مذاکرات واشینگتن سپری شد، تا با معاهده اسلو که 18 سال پیش در باغ کاخ سفید امضا کردیم رسیدیم که برپایه آن سازمان آزادیبخش فلسطین و اسرائیل، یکدیگر را به رسمیت شناختند، تلاش کردیم با تمام تلاشهایی که برای دستیابی به معاهده دائم صلح صورت میگیرد، تعاملی مثبت داشته باشیم. اما همانگونه که گفتیم، تمام طرحها، کنفرانسها، دورهای مذاکرات جدید و تمام تحرکها، به صخره پروژه توسعه اشغالگری اسرائیلی برخورد کرد.
آقای رئیس
خانمها و آقایان
من در اینجا و به نام سازمان آزادیبخش فلسطین، تنها نماینده قانونی ملت فلسطین که تا پایان تنش در این موقعیت باقی خواهد ماند، بر این موارد تاکید میکنم:
۱- هدف ملت فلسطین احقاق حقوق ملی از راه برپایی دولت مستقل فلسطین به پایتختی بیت المقدس شرقی بر تمام سرزمینهای کرانه باختری رود اردن و نوار غزه است که اسرائیل آن را در جنگ ژوئن ۱۹۶۷ اشغال کرد. آن هم بر پایه مصوبات بین المللی. و رسیدن به راه حلی عادلانه مبرای مساله آوارگان بر پایه قطعنامه ۱۹۴ که طرح صلح اتحادیه عرب آن را اقرار کرد. طرحی که اجماع جهان عرب برای پایان دادن به تنش عربی-اسرائیلی و دست یابی به صلحی عادلانه و فراگیر را در بر داشت.
دستیابی به این صلح نیازمند آزادی اسرای راه آزادی بی درنگ همه زندانیان سیاسی فلسطینی از زندانهای اسرائیلی است.
۲- پاینبدی سازمان آزادیبخش و ملت فلسطین به مخالفت با خشونت و محکومیت تمام انواع تروریسم به ویژه تروریسم دولتی و پایبندی به همه معاهدههای منعقد شده میان سازمان آزادیبخش و اسرائیل.
۳- پایبندی به مذاکرات برای دستیبای به راه حلی دائم برای تنش برپایه مقررات بین المللی. در اینجا آمادگی سازمان آزادیبخش را برای بازگشت فوری به میز مذاکرات برپایه قوانین و مقررات بین المملی و متوقف کردن اشغالگری اعلام میکنم.
۴- ملت ما مقاومت مسالمت آمیز خود در برابر اشغالگری اسرائیل و سیاسیتهای اشغالگرانه و آپارتاید و بنای دیوار حایل نژادی اعلام میکند. مقاومتی که با قانون انسانی جهانی و میثاقنامههای جهانی همسان است و از پشتیبانی فعالان صلح اسرائیلی و دیگر کشورهای جهان نیز بهره میبرد تا نمونهای از شجاعت ملتی بی سلاح در مقابله با تیرها، خودروهای زرهی، گاز اشکاور و بلدوزرها با امید و شعار را ارائه دهد.
۵- هنگامی که با چتر و خواستههایمان به این تریبون بینالمللی میآییم، بر روشهای سیاسی و دیپلماتیک خود تاکید میکنیم. تاکید میکنیم که ما گامهای یک جانبه بر نمیداریم. ما با حرکت خود نمیخواهیم اسرائیل را منزوی کنیم یا مشروعیت آن را زیر سوال ببریم. ما میخواهیم مشروعیت را برای ملت فلسطین کسب کنیم. ما میخواهیم مشروعیت اشغالگری، آپارتاید و منطق زور را زیر سوال ببریم و باور داریم که تمام کشورهای جهان از ما در این چارچوب پشتیبانی خواهند کرد.
من از اینجا با نام ملت فلسطین و سازمان آزادیبخش اعلام میکنم: ما دست خود را به سوی دولت و ملت اسرائیل برای ساخت صلح دراز میکنیم و به آنها میگوییم: بیایید با یکدیگر آینده کودکانمان را بسازیم، آیندهای که در آن از آزادی، امنیت و شکوفایی بهره مند باشند. بیایید به جای ساخت ایستهای بازرسی و دیوار حایل، پل بسازیم. بیایید رابطه همکاری برابر میان دو کشور همسایه را به جای سیاست اشغالگری، شهرک سازی، جنگ، حذف و... بنا کنیم: فلسطین و اسرائیل.
آقای رئیس
خانمها و آقایان
با وجود این که قطعنامههای بینالمللی حق ما را در تعیین سرنوشت و برپایی کشور به رسمیت شناخته اند، اما ما در سالهای اندک گذشته ترجیح دادیم وارد آزمون آمادگی برای اداره کشور شویم. در دو سال گذشته حاکمیت فلسطین برنامه بنای سازمانهای دولتی را پشت سر گذاشت. با وجود وضعیت استثنایی و موانع اسرائیلی، پروژهای بزرگ برای ساخت بخشهای دولتی آغاز شد. قوه قضائیه تقویت شد، سازمانهای امنیتی ترمیم شد و سازمانهای اداری و مالی در بخشهای مختلف ارتقا یافت. تلاش شد که به جای نیاز به کمک گرفتن از دیگران بر خود اعتماد کنیم. با کمکهای سخاوتمندانه کشورهای عربی و دوست، پروژههای زیرساختی زیادی اجرا شد و بر خدمات به ویژه در مناطق روستایی و حاشیهای تمرکز شد.
در این پروژه بزرگ، سعی کردیم چشم انداز کشور آینده خود را ترسیم کنیم. از حفظ امنیت و نظم عمومی گرفته، تا سلطه دستگاه قضایی و قانون، نقش زن در قانون گذاری و تلاش برای به رسمیت شناختن آزادیهای عمومی و نقش جامعه مدنی، و سازمانهایی که ضامن نظارت و شفافیت عملکرد وزارتخانهها و ارادات هستند و استحکام پایههای دموکراسی در زندگی سیاسی فلسطین، همه مد نظر قرار داده شد.
هنگامی که تندباد اختلاف، وطن، ملت و سازمانها را در نوردید، تصمیم گرفتیم برای بازگرداندن وحدت، گفت و گو پیشه کنیم و چند ماه پیش موفق به دست یابی به مصالحهای ملی شدیم و امیدواریم در هفتههای آینده گامهای اجرایی آن محقق شود.
پایه این مصالحه، نظر مردم و اجرای انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری ظرف یک سال بود. زیرا کشوری که ما خواهان آن هستیم کشوری است که برپایه قانون، دموکراسی، آزادی، برابری میان تمام شهروندان بدون تبعیض و جابجایی قدرت از راه صندوقهای رای استوار است.
گزارشهای اخیر صادره از کمیسیون هماهنگی کمکهای بین المللی، سازمان ملل، بانک جهانی و صندوق بینالملل پول، همه بر دستاوردها شهادت میدهند و آن را نمونهای بی سابقه در زمینههای مختلف میدانند.
گزارش چند روز پیش کمیسیون هماهنگی کمکهای بینالمللی که در این شهر برگزار شد، گواهی بر این مساله بود که دستاوردها را "موفقیت بینالمللی آشکار" دانست و بر آمادگی ملت و سازمانهای فلسطینی برای برپایی فوری کشوری مستقل، تاکید کرد.
آقای رئیس
خانمها و آقایان
راه حل بسته شدن افق گفت و گوهای صلح از راههایی که پیشتر تجربه شد و شکست خود را در سالهای پیش به اثبات رساند، دیگر امکان پذیر نیست. بحران شدیدتر از آن است که آن را رها کرد، شدیدتر و خطرناک تر از آن است که به دنبال راهی برای دور زدن آن یا به تاخیر انداختن آن باشیم چرا که در این صورت، انفجار حتمی است.
نه امکان دارد، نه عملی است و نه قابل قبول که همچون گذشته رفتار کنیم گویا همه چیز در بهترین وضعیت خود به سر میبرد. بازگشت به پای میز مذاکره بدون مرجعی آشکار که از مصداقیت و برنامه زمانبندی مشخص برخوردار نیست، فایدهای ندارد. مذاکرات آن هم در حالی که ارتش اسرائیل به اشغالگریهای خود به جای متوقف کردن آن مشغول است و سعی دارد تغییری دموگرافیک در کشور ما ایجاد و برپایه آن عمل کند نیز ممکن نیست.
خانمها و آقایان
اکنون لحظهای حقیقی است. مردم من منتظر شنیدن پاسخ جهان هستند. آیا به اسرائیل این اجازه داده میشود که به آخرین اشغالگری در جهان ادامه دهد؟ آیا به اسرائیل اجازه داده میشود که کشوری فرا قانونی و بالاتر از بازخواست باشد؟ آیا به اسرائیل اجازه داده میشود که به نپذیرفتن قطعنامههای شورای امنیت، مجمع عمومی سازمان ملل، دادگاه بینالمللی و مواضع اکثریت مطلق کشورهای جهان ادامه دهد؟
آقای رئیس
خانمها و آقایان
جوهره بحران در منطقه ما بسیار ساده و آشکار است: برخی معتقدند که ما ملتی هستیم که در خاورمیانه نیازی به آن نیست و در حقیقت کشوری وجود داردکه ناقص است و باید به زودی برپا شود.
آقای رئیس
خانمها و آقایان
امروز از سرزمین مقدس آمده، سرزمین فلسطین، سرزمین پیامهای آسمانی، محل معراج حضرت محمد (ص) و مهد مسیح علیه السلام امده ام تا با نام ملت فلسطین و وطن چند پاره صحبت کنم و بگویم: پس از 63 سال رنج و نکبت مستمر..بس است..بس است...
وقت آن رسیده است که ملت فلسطین به آزادی و استقلال خود دست یابد. وقت آن رسیده است که رنجهای میلیونها آواره فلسطینی در وطن و تبعیدگاه پایان یابد، آوارگی پایان یابد و به حقوق خود دست یابند. برخی از آنها مجبور شدند بیش از یک بار به مکانهای مختلف مهاجرت کنند.
در حالی که ملتهای عرب در چارچوب آن چه به بهار عربی شهرت یافته، به سمت دموکراسی گام بر میدارند، زمان بهار فلسطینی هم رسیده است، زمان استقلال.
زمان آن رسیده که مردان، زنان و کودکان ما از زندگی خوبی بهره مند شوند. زمان آن رسیده که بتوانند بدون انتظار فردایی بد به خواب بروند، زمان آن رسیده که مادرها مطمئن باشند که فرزاندانشان بدون این که کشته یا دستگیر شوند یا به آنها اهانت شود، به خانه باز خواهند گشت. زمان آن رسیده که دانش آموزان و دانشجویان بدون ایستها و موانع به مدارس و دانشگاههای خود بروند. وقت آن رسیده است که بیماران بتوانند به شکلی طبیهی به بیمارستان بروند، کشاورزان ما بتوانند به زمینهای خود برسند بدون ترس از اشغال آن و به سرقت بردن آب یا ساخت دیواری که نتوانند به آن برسند.
اشغالگران بر روی زمینهای ما خانه میسازند، درختهای زیتون را که چند صد سال عمر دارند، از ریشه میکنند. وقت آن رسیده است که هزاران اسیر راه آزادی، از زندان آزاد شوند و به خانوادهها و کودکان خود برگردند و در ساخت وطن که برای آزادی آن هزینه دادند، شرکت کنند.
ملت من میخواهند از حق خود در داشتن زندگی عادی همچون دیگر انسانها برخوردار باشد. ملت من به آن چه که شاعر بزرگمان محمود درویش گفته، ایمان دارد: اینجا ایستاده ایم، اینجا نشسته ایم، اینجا ماندگاریم، اینجا تا ابد هستیم، هدف ما یکی است، یکی است، یکی است، این که باشیم....
خانمها و آقایان
ما موضع همه کشورهایی که مبارزه ما را تایید کردند، از حقوق ما دفاع کردند و کشور فلسطین را همراه با اعلام استقلال در سال ۱۹۸۸ به رسمیت شناختند، پاس میداریم. همچنین از کشورهایی که ما را به رسمیت شناختند و نمایندگی فلسطین را در سالهای اخیر در پایتختهای خود ارتقا دادند، سپاسگذاریم. احترام خود را به آقای دبیر کل نیز اعلام میکنم که چند روز پیش گفت کشور فلسطین باید از چند سال پیش برپا میشد.
اطمینان داشته باشید که این پشتیبانیها برای ملت ما بیش از آن چه فکر میکنید ارزشمند است. ملت ما احساس میکند کسی وجود دارد که به حرفش گوش فرا دهد و سعی نمیکند ستمهایی که بر او روا داشته میشود، و اشغالگری را که سالها از آن رنج میبرد، نادیده بگیرد. امیدوار میشود که هنوز عدالت ممکنی در جهان است. نبود امید بزرگترین دشمن صلح است و یاس بزرگترین همپیمان تندروی.
تاکید میکنم: وقت آن رسیده است که ملت فلسطین پس از دههای طولانی از آوارگی و اشغال و رنجهای مستمر، همچون دیگر مردم زمین آزاد و در سرمزین خود به شکلی مستقل زندگی کند.
آقای رئیس
خانمها و آقایان
می خواهم به شما اعلام کنم که پیش از این سخنرانی، به عنوان رئیس کشور فلسطین و رئیس کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش فلسطین، در خواست عضویت کامل کشور فلسطین در مرزهای ژوئن 1967 به پایتختی بیت المقدس را به آقای بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد تقدیم کردم. این نسخهای از این درخواست است.
از آقای دبیرکل میخواهم هرچه سریعتر درخواست ما را به شورای امنیت ارائه دهد. از اعضای شورای امنیت نیز میخواهم به نفع عضویت کامل رای دهند. همچنین از کشورها میخواهم پس از شورای امنیت کشور فلسطین به رسمیت شناختن فلسطین را اعلام کنند.
خانمها و آقایان
پشتیبانی کشورهای جهان از این خواست ما به معنای پیروزی حق، آزادی، عدالت، قانون و مشروعیت بینالمللی است و حمایتی است از صلح و افزایش فرصتهای موفقیت مذاکرات.
خانمها و آقایان
پشتیبانی شما از برپایی کشور فلسطین و پذیرفتن آن به عنوان کشوری دائم در سازمات ملل متحد، بیشترین سهم را در دستیابی به صلح در سرزمین مقدس دارد.