ايران امروز

قرار است افکار عمومی مشغول باشند

عصرایران - تابستان امسال، منتظر مباحث پرطمطراق و جنجالی زیادی باشید؛ قرار است افکار عمومی مشغول باشند!

تا همین الان هم چند موضوع داغ و البته بی‌فایده و بی‌نتیجه را بر سر زبان‌ها انداخته‌اند؛ آقای رئیس جمهور چند روز پیش اعلام کرد که به هر خانواده ایرانی یک زمین ۱۰۰۰ متری می‌دهد، آن هم به صورت رایگان تا در ۱۰۰ مترش یک خانه سه طبقه بسازند و در ۹۰۰ متر باقی مانده، باغ درست کنند و خوش باشند!

بدین ترتیب افکار عمومی متوجه این ماجرا شد: یکی در حمایت از این طرح سخن گفت که «بله! خیلی خوب است؛ این همه زمین بلااستفاده در این مملکت هست، بدهند مردم حالش را ببرند» و دیگر از سر نقد و انتقاد وارد بحث شد که «این طرح امکان اجرا ندارد و این هم دلایلش...».

چند روز بعد که فضا کمی آرام شد، بار دیگر رئیس جمهور به میدان آمد و درباره جزییات طرح سخن گفت، از جمله اینکه حساب کرده احداث این باغ وبلا‌ها برای هر خانواده ۶۰ میلیون تومان آب می‌خورد و... و دوباره روز از نو روزی از نو: تی‌تر، سرمقاله، خبر، یادداشت و گفت‌و‌گوهای اعضای خانواده و فامیل و دوستان و همسفران مترو و اتوبوس و تاکسی.

جالب اینجاست که این وعده نه در عمل قابل اجراست و نه قانون اساسی که بر تعلق «انفال» به همه ملت و نسل‌های آینده تاکید دارد، چنین چیزی را بر می‌تابد و جالب‌تر اینکه این وعده در حالی به مردم داده می‌شود که نه تنها در مجلس تصویب نشده، بلکه حتی در خود دولت هم مصوبه ندارد! فقط سخنی است که رئیس جمهور به میان افکنده و مردم و رسانه‌ها بدان مشغول شده‌اند؛ همین!

یا بحث دیگری که جنجال آفریده، نامه محمود احمدی‌نژاد است به وزرای علوم و بهداشت است درباره منع تفکیک جنسیتی و بازنشسته کردن استادان؛ و این در حالی است که هر دو موضوع، سال هاست در دولت نهم و دهم پیگیری می‌شده ولی اکنون که نیاز به فضاسازی جدید است، رئیس جمهور نامه می‌نویسد که «شنیده شده» چنین موضوعاتی وجود دارند و دستور توقف می‌دهد تا موجی از نظرات موافق و مخالف شکل بگیرد و این مساله، به تی‌تر اول مسائل کشور تبدیل شود.

باید گفت که هر دو فضاسازی هم موفقیت آمیز بوده‌اند و هر چند از این مباحث، آبی برای ملت حاصل نشده، نانی برای بعضی‌ها پخته شده است.

قضیه از این قرار است که بحث برخورد با برخی دولتمردانی که متهم به سوءاستفاده‌های فوق کلان مالی‌اند، بسیار جدی شده است. حتی «خط قرمز» نامیدن کابینه هم تمهیدی برای جلوگیری از این اتفاق بزرگ بود.

استمرار بحث‌های مربوط به این جریان در جامعه، نوعی مطالبه‌گری در میان مردم برای پیگیری اتهامات مطروحه ایجاد می‌کرد. وقتی هر روز گوشه‌ای از سوء استفاده‌ها در رسانه‌ها عیان شود، افکار عمومی بعد از چندی خواهند گفت که چرا با این افراد برخورد نمی‌شود؟! بنابراین لازم است مباحث جذابی مانند دادن ۱۰۰۰ متر زمین مفت به کل ملت مطرح شود تا بحث جریان مفسد (که رئیس جمهور آن‌ها را سالم می‌داند)، قدیمی شود و به حاشیه رود.

ایران، در زمستان امسال، انتخابات مجلس را پیش رو دارد و هر برخوردی با جریان قدرتمند مذکور باید در زمانی صورت بگیرد که تبعات سیاسی و روانی آن، دامنگیر انتخابات نشود.

یک اتفاق مهم سیاسی، (مانند دستگیری یک دولتمرد) تصویری مانند انداختن سنگ در آب دارد که دور آن، امواج حلقه‌ای شکل می‌گیرد. برخورد با جریان مذکور هم باید در مقطعی انجام شود که امواج آن، به انتخابات و حتی نزدیکی آن نرسد و این زمان، قاعدتاً نمی‌تواند دیر‌تر از تابستان ۱۳۹۰ باشد.

اگر این جریان بتواند از تابستان امسال، جان سالم به در برد، شانس برخورد با آن به شدت کاهش می‌یابد (هر چند به صفر نمی‌رسد). لذا هر تاکتیکی برای منحرف کردن جامعه از این موضوع می‌تواند در راستای خرید وقت برای جریان مذکور تلقی شود.

هم از این روست که در صدر مطلب نوشتیم: تابستان امسال، منتظر مباحث پرطمطراق و جنجالی زیادی باشید؛ قرار است افکار عمومی مشغول باشند!