ايران امروز

نوروز ۱۳۹۰بر همه هموطنان خجسته باد!

اعلاميه ۹حزب و سازمان اپوزسيون به مناسبت فرارسيدن نوروز

نوروز ۱۳۹۰بر همه هموطنان خجسته باد!

فرا رسیدن نوروز، نخستین روز بهار را به همۀ هموطنان در ایران و در سراسر جهان شاد باش می گوئیم.
امسال نوروز و نو بهار در زمانی فرا می رسد که طی سال گذشته نیز، هجوم حکومت به جنبش اعتراضی مردم و نقض حقوق بشر با شدت تمام ادامه یافت. فعالان جنبش های اجتماعی باز هم دستگیر، شکنجه و زندانی شدند و در دادگاه های فرمايشی به حبس های طویل المدت و اعدام محکوم گشتند. طی یک سال گذشته نیز، رژیم با یورش به تظاهرات مردم، جنبش های اجتماعی زنان، کارگران، دانشجویان ، دانشگاهیان، و تشديد هر چه بيشتر فضای امنيتی و پلیسی به ويژه در مناطق تحت ستم اتنیکی همچون بلوچستان، آذربايجان، کردستان و...، و سرکوب خواست ها و اعتراضات آنها، افزايش اعدام های سیاسی، بازداشت فعالان حقوق بشر، روزنامه نگاران و ... تلاش کرد که جو ترس وحشت را در جامعه گسترش دهد. تعدادی از مخالفان حکومت با اتهامات واهی به دار آویخته شدند. تلاشگران سیاسی، فرهنگی و مدنی تحت تحقیرآمیزترین شرائط در زندان ها به بند کشیده شدند. اکنون بیش از یک ماه است که در پی تظاهرات مردم در ۲۵ بهمن ماه و اول اسفند و کشته شدن چند نفر، حکومت تعداد زیادی از شرکت کنندگان در تظاهرات اخیر را دستگیر کرده و حتی آقایان موسوی، کروبی و همسرانشان را به نقطه نامعلومی برده و تمامی ارتباطات آن ها با بیرون و اعضای خانواده شان را قطع کرده اند. سردمداران حکومت جمهوری اسلامی سراسیمه تر از پیش، با تهدید و طرد جناح ها و نیروهای درون نظام در تلاش اند تا صفوف خود را برای سرکوب جنبش مردم یکدست کنند، اما شکاف ها در صفوف آن ها عمیق تر از آن است که چنین امکانی را فراهم سازد و جنبش مردم قدرتمند تر از آن است که با ادامه سیاست سرکوب خشن کنونی، از میدان به در شود.

سال ۸۹، سالی دیگر در تداوم مبارزه علیه استبداد مذهبی حاکم بر کشور بود. در این سال جنبش آزادیخواهی مردم ایران با ایستادگی و مقاومت خود حکومت را به چالش کشید و عرصه را بر مستبدان حاکم تنگ تر نمود. در هر مناسبتی و هر جا که فرصت یافت حضور خود را اعلام داشت و در آخرین ماه های سال همگام با جنبش های ضد استبدادی منطقه، که پایه های دیکتاتوری در مصر و تونس و ... را به لرزه درآورده است، برآمد نوینی را تجربه کرد و با تجمعات گسترده در ۲۵ بهمن، اول اسفند و ... یک گام فراتر نهاده، ارکان سرکوب دیکتاتوری حاکم و در راس آن ولی فقيه، علی خامنه ای را مورد هدف قرار داد.

در سال ۸۹ شرائط گذاران زندگی برای اکثریت مردم کشور ما دشوارتر شد. رژیم جمهوری اسلامی ایران باز هم با ادامه سیاست خارجی تنش زای خود در عرصه بین المللی، بی اعتنا به درخواست های جامعه جهانی و قطعنامه های سازمان ملل، هر گونه تلاشی برای پایان دادن به بحران اتمی را عقیم گذاشت و متقابلا شورای امنیت با تصویب قطعنامه ۱۹۲۹ تحریم های اقتصادی علیه کشور ما را تشدید نمود و تدابیر کشورهای غربی و متحدان آن ها در گسترش این تحریم ها، اقتصاد کشور ما را با مشکلات جدی مواجه ساخت. تمامی بخش های تولیدی، که وابسته به تکنولوژی و واردات از خارج بودند، سخت در مضیقه قرارگرفتند. معاملات با خارج و مبادلات با کشورهای دیگر دچار اختلال شد. امروز اقتصاد کشور ما در نتیجه تحریم های بین المللی، و سیاست های اقتصادی ویرانگر دولت احمدی نژاد، بیش از پیش زمینگیر شده است. ورشکستگی، بیکاری و فقر گسترده تر، سفره بخش عظیمی از مردم کشور تهی تر گشته است. تصویب و اجرای «طرح هدفمند سازی یارانه ها» هم مزید بر علت شده است. در آستانه سال جدید مردم کشور ما با افزایش نجومی هزینه مایحتاج اولیه زندگی خود مواجه اند و کمرشان در زیر بار تورم و گرانی خم شده است. اجرای این طرح به تعطیلی بسیاری از موسساتی انجامیده که تولید در آن ها با استفاده از انرژی ارزان ممکن بود. این امر از یک سو منجر به افزایش تعداد بیکاران و از سوی دیگر ناتوانی هر چه بیشتر بازار کار در جذب نیروی جوان کشور شده است.

دولت همزمان با اجرای طرح هدفمندسازی یارانه ها با تجهیز نیروهای سرکوب خود کوشید که با نارضایتی مردم تحت عنوان «فتنه اقتصادی» به مقابله برخیزد و با ریختن پول به حساب های بانکی مردم ، دامنه نارضایتی ها را در ابتدای اجرای طرح، محدود تر سازد. کشف «فتنه اقتصادی» و بسیج نیرو علیه اعتراضات مردم تحت این عنوان، نشاندهنده هراس حکومت از برافروخته شدن شعله اعتراضات مردم علیه سیاست اقتصادی ویرانگر خود است.

سال ۸۹ با تحولات عظیم در منطقه و جهان به پایان رسید. نسیم آزادی در منطقه وزیدن گرفته است. پایه های دیکتاتوری های منطقه در زیر پای مبارزات آزادیخواهانه مردم به لرزه درآمده است. مرزهای سانسور و سرکوب بیش از پیش درهم شکسته شده است و ادامه حکومت سرنیزه در دنیای به هم پیوسته و بدون مرز کنونی، غیر ممکن تر شده است. سقوط دیکتاتوری ها فقط به مصر و تونس منحصر نخواهد شد. کشتار مردم معترض در لیبی، دیکتاتوری قذافی را نجات نخواهد داد. در کشور ما نیز حاکميت سازماندهندگان کهریزک ها و ده ها فاجعه دیگر، دوام نخواهد داشت. دوران تکیه بر سرنیزه ها دیگر به سر رسیده است و جامعه ما ناقوس مرگ دیکتاتوری را بسیار پیش تر از دیگر مردم منطقه به صدا در آورده است.

بهار شکوفان طبیعت امسال هم در شرائطی پا به میهن ما می گذارد که در آن از شکفتن آزادی هنوز خبری نیست و جمهوری اسلامی هر چه را که سمبل آزادي است، دشمن مي پندارد. با رقص و پاي کوبي در ستيز است. خنده و شادي را کفر می انگارد. رنگ های شاد را بر نمي تابد. گريه را مي ستايد، عزا را مي پرستد، غم واندوه را مي پسندد و مرگ و نيستي را دوست مي دارد. براي مبارزه با اين حکومت کافي است گل و سبزه کاشت، هفت سين آراست، زردي روي به سرخي آتش سپرد ، ماهي سرخ به آب انداخت، پاي کوبيد و دست افشاند و با رقص و شادي به استقبال چهارشنبه سوری که در راه است به خیابان ها شتافت. و نوروز را با دید و بازدید با همدیگر و به ویژه با دیدار از خانواده آسیب دیدگان و زندانیان سیاسی، پشت سر نهاد.

ما احزاب و سازمان های سیاسی جمهوری خواه مدافع حقوق بشر و طرفدار آزادی و برابری و دموکراسی و جدایی دین و دولت در این نوروز، سالی پر از شادی، سرشار از موفقیت و آمیخته با عطر تازه امید، برای مردم ایران آرزو می کنیم و امیدواریم که سال ۱۳۹۰، سال مقاومت متحدانه تر در برابر سیاست های حکومت جمهوری اسلامی در تمامی عرصه ها، سال شکستن سد دیکتاتوری و استبداد و گام نهادن در راه ایجاد جامعه ای آزاد و عادلانه برای همه مردم ایران باشد. ما فرا رسیدن نوروز را با یاد گرانقدر همه مبارزان راه آزادی، همه آزاد زنان و آزاد مردان دلیری که با داس استبداد بر خاک افتاده اند، به همگان شادباش می گوئیم. به زندانیان سیاسی که سال نو را به دور از عزیزانشان در زندان های پرشمار جمهوری اسلامی سپری می کنند، درود می فرستیم. با ارج گذری بر ایستادگی روشنفکران و هنرمندان در برابر تهاجم استبداد، دستان تمامی هموطنانی که در راه آزادی مبارزه می کنند، از کردستان گرفته تا بلوچستان، از مازندران تا خوزستان، از آدربایجان تا خراسان، از یزد تا تهران، از اهواز تا لرستان و گرگان در هر گوشه دیگری از این جهان، به گرمی می فشاریم. امیدواریم که در پرتو رزم مشترک همه تلاشگران راه استقرار دمکراسی در ايران، این بذرها برخاک نمانند و مبارزه برای آزادی، بساط جور و ستم سیاه استبداد حاکم را برچیند و صبح آزادی در بهار استقرار دمکراسی ، به دور از ترور و تهديد، بدون هراس از بازداشت و محاکمه به خاطر اندیشه، بدون ‏سانسور و سرکوب و بدون داشتن غم کار و نان، بر افق میهنمان بردمد.

به امید آن روز، هر روزتان نوروز و نوروزتان پیروز و خجسته باد!

اتحاد جمهوریخواهان ایران
حزب دمکرات کردستان ایران
حزب دمکراتیک مردم ایران
حزب کومه‌له کردستان ایران
جبهه ملی ایران ـ اروپا
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
کميته هماهنگی شورای موقت سوسیالیست‏های چپ ایران
شورای همآهنگی جنبش جمهوریخواهان دمکرات و لائیک ایران

دوشنبه ۲٣ اسفند ۱٣٨۹ - ۱۴ مارس ۲۰۱۱

---

نظر کاربران:


آقای پورمندی
شما در ایران نیستید و خبر ندارید که جوانان ایران از مطالبات مدعیان خارجه نشین رهبری جنبش سبز عبور کرده اند. دست کم شاید فیلمهائی که روی انترنت منتشر شده است را دیده باشید و متوجه این عبور و سر دادن شعارهای ,واقعا آزادیخواهانه و برابری طلبانه شده باشید. جنبش آزادیخواهی مردم ایران است این، نه جنبش مطالبه برای اجرای بی کم و کاست قانون اساسی جمهوری اسلامی و سخن گفتن از حضرت رهبری که هیچ نقطه خاکستری در زندگی اقتصادیش نیست.
فداکاریهای آقایان کروبی و موسوی و خانواده هاشان بر سر جای خویش است و برای همگان قابل احترام. ولی حتما کسانی که این بیانیه را تنظیم کرده اند می خواسته اند پیامی به مدعیان خاریج نشین رهبری جنبش سبز بدهند که این جنبش برای رسیدن به آزادی و گذر کردن از قانون اساسی جمهنری اسلامی است که قانون آپارتاید است.
یک پیرمرد دنیا دیده، ناوابسته به هیچ گروه سیاسی

*

دوستان عزیز تنظیم کننده پیام نوروزی! نوروز بر شما هم مبارک باشد.
کوشش آگاهانه‌ای به کار برده‌اید که در هیچ کجای پیام، نامی از "جنبش سبز" برده نشود. راستی چرا؟ "نخودی" است یا نکند جز "بیخودی"هاست؟ شما البته حق دارید خود را بیرون جنبش سبز و چیزی متفاوت با آن تعریف کنید، اما جلوی آفتاب را که نمیشود با گل پوشاند و جنبشی به این عظمت را "نادیده" گرفت و یا بچه را به اسم دیگری صدا کرد. باور کنید دوستان! سنی از بنده و شما گذشته و اینجور کار ها در شان شما نیست!
موسوی و کروبی در این بیست و دو ماهی که هدایت جنبش را بر عهده داشتند، همه فشار ها را بزرگوارانه تحمل کردند و تن به مرزبندی با شما ندادند و این همه - یعنی میفرمایید که - ارزش این را نداشت که یک کلمه قدردانی کنید و آرزوی بازگشت شان به خانه؟ واقعا که بزرگواری فرمودید و خدا از بزرگی کمتان نکند.
احمد پورمندی