ايران امروز

به یاد محمد جعفر محمدی

دوست سالهای سخت اما سرشار از چالش دهه های هفتاد و هشتاد ما، محمد جعفر محمدی در شهر کلن آلمان، پس از یک دوره بیماری چشم از جهان فروبست. او از آن گروه افسران شجاع و آرمانگرایی بود که زندگی سیاسی خود را با پیوستن به سازمان افسری حزب توده ایران قبل از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ آغازید و پس از آن سالهای طولانی را در زندان، کوشش در راه آرمانهای انسانی و سه دهه در مهاجرت سپری کرد.

محمد جعفر محمدی یک نمونه دیگر از کسانی بود که زندگی شان صرفاً سلسله‌ای از رویدادها و پیوستگی درونی شان در چالشگری نیست، بلکه نوع نگاه شان به زندگی نیز بخش بزرگی از سیر وسلوکشان را تشکیل می‌دهد. او به آن گروه از نخبکان چند نسل اخیر ایرانی تعلق داشت که زندگی شان را تنها با موفقیت ها و شکست هایشان نمی توان توضیح داد. بلکه رویاها و آن لحظه های عذابی که برای تحقق آنها ایستادند و جنگیدند، جای ویژه‌ای در فهم رویکرد آنها دارد.

در پشت سکوت تلخ، انضباط سرد و نگاه تودار محمد جعفر محمدی اما مردی دقیق و موشکاف و آزادیخواهی انسان دوست پنهان بود که نقش مهمی در انتشارات آن زمان ما بویژه نشریه راه آزادی که در دهه هفتاد منتشر می شد، بازی کرد. این نشریه در آن سالها با باز بینی ریشه ای تجربه حزب توده ایران در همه پهنه های سیاسی، سازمانی و فکری و بویژه «انترناسیونالیسم پرولتری» و نیز با تاکید بر مفهوم پایه ای دمکراسی، نشان از پیدایش یک فرهنگ سیاسی و رویکرد تازه ای به بینش چپ و نیز مسایل ایران داشت. در آن دوران که هنوز افکارچپ سنتی پیروان پرشماری داشت، راه آزادی نه فقط با حزب توده بلکه با سایر سازمانها و گروههای چپ آنزمان تمایز آشکار داشت. محمد جعفر محمدی که با همه رگ و ریشه و احساس خود، به انحطاط گذشته پی برده بود، نیروی تازه و سرشاری را در درون خود کشف کرده و می کوشید با همه ظرفیت و توان ، مسئولیت خود را پذیرا باشد. اما امروز قدردانی از رفیق محمدی قدردانی از زحمات انسانهای شرافتمندی است که سالها برای به ببارنشستن بذر آزادی و سربلندی ایران و ایرانیان تلاش کرده اند.

حزب دمکراتیک مردم ایران با اندوه فراوان درگذشت دوست از دست رفته محمدی را به خانواده، دوستان و بستگانش تسلیت می گوید و خاطره اش را گرامی می دارد.

حزب دمکراتیک مردم ایران
شنبه ۲۲ آبان ۱٣٨۹ - ۱٣ نوامبر ۲۰۱۰