ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Sat, 13.11.2010, 20:10
آنگ سن سوچی از حصر خانگی آزاد شد

دویچه وله: به حصر خانگی خانم آنگ سن سوچی، رهبر فرهمند اپوزیسیون برمه، پایان داده شد. وی در ۲۱ سال گذشته، روی‌هم ۱۵ سال را در زندان یا حصر خانگی گذراند. آنگلا مرکل و باراک اوباما از آزادی خانم سن سوچی استقبال کردند.

رهبر ۶۵ ساله‌ی اپوزیسیون برمه، بلافاصله پس از آزادی با هواداران خود ملاقات کرد.

آنگ سن سوچی برای آخرین بار در ماه مه سال ۲۰۰۳ بازداشت شد. در آن زمان، تنها یک سال از آزادی او می‌گذشت. او با هواداران حزب خود «لیگ ملی برای دمکراسی»، در شمال برمه در سفر بود. همه جا کاروان اتومبیل‌های همراه او با استقبال پرشور هوادارانش روبرو می‌شد. تا اینکه گروه‌های ضربت هوادار خونتای نظامی به آنان حمله کردند.

در آن حادثه، شماری کشته و زخمی شدند و خانم سن سوچی بازداشت شد. حمله‌کنندگان هوادار سازمانی بودند که توسط نظامیان تاسیس شده بود و مدت کوتاهی پیش از انتخابات اخیر در برمه، به حزب خونتا (USDP) تبدیل شد.

نگاهی به زندگینامه سیاسی سن سوچی

آنگ سن سوچی تصادفا وارد عالم سیاست شد. او دختر قهرمان استقلال برمه آنگ سن است که در سال ۱۹۴۷ به قتل رسید. سن سوچی بخشی از دوره‌ی جوانی خود را در هند گذراند، زیرا مادر او سفیر برمه در این کشور بود. وی بعدها در آکسفورد انگلستان فلسفه، سیاست و اقتصاد تحصیل کرد. خانم سن سوچی با مایکل آریس، تبت‌شناس بریتانیایی، ازدواج کرد که ثمره‌ی آن دو پسر است. سن سوچی مدتی نیز در بوتان زندگی کرد.

سن سوچی در سال ۱۹۸۸ به برمه بازگشت. آن سال با تظاهرات گسترده‌ی دانشجویی علیه رژیم برمه همراه بود. سن سوچی در اوت همان سال برای نخستین بار در برابر معترضان سخنرانی گیرایی کرد و به سرعت به نماد مقاومت در برمه تبدیل شد.

در پی آن کودتایی در برمه رخ داد و خونتای تازه‌ای از میان نظامیان قدرت را به دست گرفت که افزون بر سرکوب خونین اعتراضات توده‌ای، نام کشور را به میانمار تغییر داد. خونتای نظامی فعالیت احزاب دمکراتیک را ممنوع کرد. با این همه، «لیگ ملی برای دمکراسی» در سپتامبر همان سال اعلام موجودیت کرد و سن سوچی را به عنوان رهبر خود برگزید. رهبر اپوزیسیون در سال ۱۹۸۹ برای نخستین بار در حصر خانگی قرار گرفت.

حزب یاد شده در سال ۱۹۹۰ انتخابات پارلمانی را با کسب ۸۰ درصد آرای مردم برد، ولی خونتای نظامی این پیروزی را هرگز به رسمیت نشناخت. سن سوچی در سال ۱۹۹۱ برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل شد و این جایزه را پسر او آلکساندر به نمایندگی از مادرش در اسلو تحویل گرفت. در سال ۱۹۹۵ حصر خانگی سن سوچی برچیده شد، ولی او اجازه هیچ گونه حرکت آزاد را نداشت. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ سن سوچی بار دیگر به حصر خانگی محکوم شد.

سن سوچی فداکاری‌های شخصی زیادی کرده است. او در سال ۱۹۹۹ پیشنهاد خونتای نظامی را برای سفر به انگلستان جهت دیدار با همسر در حال مرگش نپذیرفت، زیرا بیم آن داشت که نظامیان او را دیگر به برمه راه ندهند و تابعیت‌اش را لغو کنند. سن سوچی همچنین ده سال است که فرزند کوچک خود را ندیده است. اکنون حکومت برمه با صدور روادید برای فرزند او موافقت کرده است.

خونتای نظامی از شرکت سن سوچی در انتخابات اخیر برمه جلوگیری کرد. این بار حزب اپوزیسیون این انتخابات را تحریم کرد. خونتای نظامی در پایان خود را برنده‌ی این انتخابات اعلام کرد، انتخاباتی که بسیاری از ناظران آن را غیرآزاد و نامنصفانه می‌دانند.

هنوز معلوم نیست خانم سن سوچی این بار چه مدت آزاد خواهد بود. در هر صورت، رهبر اپوزیسیون پس از آزادی اعلام کرده که قصد دارد به شکایاتی که از تقلبات گسترده در انتخابات شده رسیدگی کند.



واکنش‌های بین‌المللی به آزادی آن‌سانگ سوچی

رایدو فردا: در واکنش به آزادی آنگ‌سان سوچی، رهبر دموکراسی‌خواه میانمار ، شماری از رهبران کشورها با ابراز خرسندی از این اقدام، از نظامیان حاکم بر این کشور خواستند، دیگر زندانیان سیاسی را نیز آزاد کنند.

آنگ‌سان سوچی، به دلیل مخالفان با نظامیانی که ۴۸ سال بر این کشور حاکم هستند در طول ۲۱ سال گذشته، در مجموع ۱۵ سال در حصر بود.

باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده در واکنش به آزادی آنگ‌سان سوچی گفت: «وی قهرمان من و الهام‌بخش همه کسانی بوده است که برای پیشرفت حقوق بنیادین بشر در برمه و در سراسر جهان کار می‌کنند.» باراک اوباما در این بیانیه به نام پیشین میانمار اشاره کرده است.

دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا، نیز حبس طولانی آنگ‌سان سوچی را « مضحک» و آزادی وی را «با تاخیر بسیار» دانست.

آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، آنگ‌سان سوچی را نماد مبارزه جهانی برای حقوق بشر توصیف کرد و مبارزه به «دور از خشونت» و «بی‌امان» وی را ستود.

بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، شجاعت و شرافت وی را الهام‌بخش مردم سراسر جهان دانست و به حاکمان میانمار نسبت به ایجاد محدودیت‌های دیگر برای آنگ‌سان سوچی هشدار داد.

نیکولا سرکوزی، رئیس جمهوری فرانسه، هم با تاکید بر اینکه پاریس به دقت شرایط را زیر نظر دارد، گفت هر گونه «مانع برای آزادی بیان یا رفت‌وآمد وی»، همچنان نقض حقوق آنگ‌سان سوچی خواهد بود.

خوزه مانوئل باروسو، رئیس کمیسیون اروپا، نیز در پیامی به ضرورت آزادی عمل کامل آنگ‌سان‌ سوچی و مشارکت وی در روند سیاسی میانمار تاکید کرد.

وزارت خارجه سوییس هم با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد: «در زندان‌ها میانمار دست کم ۲۱۰۰ زندانی سیاسی هست.»

این بیانیه می‌افزاید: «سوییس بار دیگر از دولت میانمار می‌خواهد که این زندانیان را هم آزاد کند.»

‌آزادی رهبر مخالفان میانمار در حالی صورت گرفته است که نخستین انتخابات پارلمانی این کشور پس از ۲۰ سال در ۱۶ آبان‌ماه امسال، برگزار شد؛ انتخاباتی که خانم سوچی اجازه کاندیداتوری در آن را نداشت.

آنگ‌سان سوچی از سال ۱۹۸۸ فعالیت‌های دموکراسی‌خواهانه خود را آغاز کرد. وی فرزند یکی از افسران استقلال‌طلب میانمار است که به قتل رسید.

آنگ‌سان سوچی که تا سال ۱۹۸۸ بیشتر سال‌های عمرش را خارج از کشور به سر برده بود، در سال ۱۹۹۸ به منظور پرستاری از مادر بیمارش به میانمار بازگشت که به دنبال ورود وی به میانمار و آغاز تظاهرات گسترده علیه ۲۵ سال حکومت نظامی در این کشور، به سرعت به عنوان رهبر مخالفان انتخاب شد و حزب«اتحاد ملی برای دموکراسی» را پایه‌گذاری کرد.

خانم سوچی، در سال ۱۹۸۹ و پیش از برگزاری انتخابات به اتهامات امنیتی به حبس خانگی محکوم شد و این در حالی است که در انتخابات ۱۹۹۰ حزب وی پیروز انتخابات شد، اما حاکمانی نظامی این کشور این نتیجه را به رسمیت نشناختند.

ایالات متحده پس از سرکوب اعتراضات دانشجویی در میانمار، علیه این کشور در سال ۱۹۸۸ تحریم اعمال کرد.

اتحادیه‌ اروپا نیز از سال ۱۹۹۶ علیه این کشور تحریم وضع کرده است؛ استرالیا، کانادا و ژاپن نیز علیه میانمار تحریم‌هایی را اعمال کرده‌اند.