مرضیه، خواننده مشهور ایرانی ظهر روز چهارشنبه ۱۳ اکتبر در سن ۸۵ سالگی در شهر پاریس با زندگی بدرود گفت. خانم مرضیه از پنج سال پیش مبتلا به سرطان استخوان شده و در پی تشدید بیماری، از هشتم اکتبر به بیمارستان انتقال یافته بود.
مَرضيه نام هنرى اشرف السادات مرتضايى خواننده ايرانى است.
زندگينامه
مرضيه در سال ۱۳۰۴ در تهران بدنيا آمد. پدر و مادرش از يك خانواده هنردوست بودند و هنرمندانى از قبيل مجسمه‌ساز، نقاش و مينياتوريست و موسيقى‌دان در فاميلش زياد بودند. اما مادرش بود كه بطور خاص او را تشويق به خواندن كرد و در همه دوران زندگى‌اش از او پشتيبانى مى‌كرد.
وى در مصاحبه‌اى درباره خود گفته‌است:
«درزمانى كه خانواده‌هاى ايرانى به ندرت فرزندان دخترشان را براى تحصيل علم مى‌فرستادند پدر من با وجود كه يك فرد روحانى بود مرا تشويق به آموزش تحصيلات مرسوم زمان نمود. وقتى كه من آغاز به خواندن كردم خواننده شدن براى زنان خيلى غير عادى بود و درعين حال يك خواننده در آن زمان بايد هم دانش مدرسه‌اى مى‌داشت و هم دانش كلاسيك موسيقى و هم چنين يك صداى خوب. در ضمن استادان موسيقى زيادى بايد صداى او را تأئيد مى‌كردند و همچنين تئورى موسيقى را بايد بخوبى مى‌دانست. من سالهاى زيادى را به آموختن در زير نظر استادان بزرگ موسيقى ايرانى گذراندم پيش از اينكه شروع به خواندن كنم.
مرضيه در سال ۱۹۴۲ (۱۳۲۲ خورشيدى) به جهان هنر موسيقى وارد شد. نخستين بار در يك تئاتر كه نمايشنامه شيرين و فرهاد را اجرا مى‌كرد (تئاتر باربد) در نقش شيرين بازى كرد.اين نمايش ۳۷ شب روى صحنه بود كه براى او يك موققيت بزرگ و سريع به بار آورد و با استقبال زياد مردم مواجه شد.
مرضيه به سرعت نظر استادان موسيقى را به خود جلب كرد و نخستين زنى بود كه توانست در برنامه گل‌ها آواز بخواند مرضيه در حدود ۱۰۰۰ آواز در دوران شكوفايى هنريش خواند كه در ارتقاى موسيقى ايرانى بسيار اثرگذار بود.
پس از انقلاب
مرضيه در سال ۱۳۷۳ از ايران به خارج كشور رفته و در فرانسه به تشويق دوستانش مريم و هدايت‌الله متين‌دفترى پناهندگى گرفت. او در انجا به شوراى ملى مقاومت ايران اعلام پيوستگى كرد و در سفرهاى گوناگون به كشورهاى مختلف كنسرت‌هاى زيادى داد. در اين دوران او با هنرمندان معروف و شاعران و آهنگسازان و نوازندگان مشهورى چون محمد شمس و شاپور باستان‌سير و عماد رام و محمد على اصفهانى و اسماعيل وفا يغمايى و راس پاپل و حميدرضا طاهر زاده كارهاى متعددى ارائه نموده‌است.
منبع ویکی پدیا
سنگ خارا
جاى آن دارد كه چندى ~ هم، ره صحرا بگيرم،
سنگ خارا را گواه ِ ~ اين دل شيدا بگيرم
موبه مو دارم سخنها ~ نكته ها از انجمنها
بشنو اى سنگ بيابان ~ بشنويد اى باد و باران
با شما همرازم اكنون ~ با شما دمسازم اكنون
شمع خود سوزى چو من ~ در ميان انجمن
گاهى اگر آهى كشد ~ دلها بسوزد
يك چنين آتش به جان ~ مصلحت باشد همان
با عشق خود تنها شود ~ تنها، بسوزد
من يكى مجنون ديگر ~ در پى ليلاى خويشم
عاشق اين شور حال ~ عشق بى پرواى خويشم
تا به سويش ره سپارم ~ سر ز مستى بر ندارم
من پريشان حال و دلخوش ~ با همين دنياى خويشم
خواننده: مرضيه
آهنگساز: استاد على تجويدى
تنظيم: روح الله خالقى
شاعر: رحيم معينى كرمانشاهى
آهنگ در مايه: دشتى
سال آفرينش: آهنگ ۱۳۳۷، ترانه ۱۳۴۰
گلهاى رنگارنگ شماره: ۲۶۱
برگرفته از سایت سارا شعر