ایلنا: یك روز از ۳۶۵ روز سال برای كودكان است، اگر شانس و اقبال با كودكی یار باشد كه كل ۳۶۵ روز را كودكی میكند در غیر این صورت حتی از حس كودكی خود هم سهمی نمیبرند.
در ایران ۱۶ مهر روز كودكان است كه برابر با ۸ اكتبر این روز در سراسر جهان روز جهانی كودك نامگذاری شده است.
تعدادی از كودكان ایرانی، تنها همین روز «عزیزپرورده» میشوند و سراسر این روز را همراه با صرف پفك، چیپس، تخمه و.. پای كارتونها و فیلمهای مختلف روز كودك مینشینند، امروز دیگر شكی ندارند كه پدر و مادرشان بابت خیره شدنشان به تلویزیون به آنها غر نمیزند.
كودكان دیگر به بهانه این روز هم كه شده از پشت ویترینهای پر زرق و برق مغازهها، گرانقیمتترین اسباببازی را از آن خود كرده و در كنار آن دست پر مهر پدر یا مادر را بر روی پیشانی خود حس میكنند اما كودكان دیگری حتی ۱۶ مهر هم آزار میبینند، از تلویزیون محروم میشوند، گوشه خیابان كار میكنند؛ انگشتان كوچكشان همچنان گرههای نخ را به روی قالی سفت میكند؛ بچهداری میكنند و هزاران هزار كودك در گاراژ و كارگاهها رنگ آفتاب، اسباب بازی، استراحت و.. را نمیبینند.
ایران هفده سال است كه به كنوانسیون بینالمللی حقوق كودك پیوسته اما با این وجود حتی كمتر از ۱۵ درصد از كودكان و خانوادههایشان با این قانون آشنا هستند.
در شرایطی كه بیش از ۵۰ درصد از والدین ایرانی تنبیه بدنی كودكان را حق طبیعی خود میدانند، ۳۰ درصد از كودكان یك تا پنج سال در معرض آزارهای جسمی هستند، ۵۳ درصد از آزاررسانهای پر و پا قرص كودكان پدران و ۹۰ درصد آزارها توسط پدر و مادر و یا ناپدری و نامادری و در فضای خصوصی منزل صورت میگیرد؛ وقتی ۷۰ درصد از تماسها با اورژانس اجتماعی (۱۲۳) به دلیل كودكآزاری بوده، با وجود آنكه امسال حدود ۳۰۰ هزار كودك از تحصیل بازماندهاند و آمار كودكان خارج از چرخه تحصیل در مدارس، دورنمای خوبی ندارد، در چنین شرایطی میخواهیم روز جهانی كودك را تبریك بگوییم!
وجود یك میلیون و ۴۰۰ هزار كودك كار در كشور كه هفت هزار كودك كار مربوط به تهران هستند، افزایش مادرانی كه نمیخواهند مادر و همسر فداكار باشند و سایر موارد نشان از وجود خلاءهای زیادی در حوزه كودكان دارد.
در عین حال علیرغم خلاءهای بیشمار ،براساس گفته صاحب نظران، پیماننامه حقوق كودك به كتابچهای فاقد اهمیت در كشور تبدیل شده كه در حال حاضر در میان سایر كتابها و قوانین خاك میخورد.
تعدادی از فعالان و صاحبنظران در گفتوگو با خبرنگار ایلنا به پیماننامه حقوق كودك اشاره و به موضع دولت در قبال آن انتقاداتی دارند.
شاید روز جهانی كودك فرصتی برای ورق زدن یا یك نگاه اجمالی بر روی پیماننامه حقوق كودك باشد. غفلت نكنیم!
«مرجع ملی كنوانسیون حقوق كودك» شفافسازی كند
ثریا عزیزپناه عضوهیات مدیره انجمن حمایت از حقوق كودكان در گفتوگو با خبرنگار ایلنا، اعلام میكند: برای فعالان حقوق كودك اهمیت دارد كه در روز جهانی كودك، برای احقاق حقوق از دست رفته كودكان و رفع نابرابریهایشان به صورت یكصدا، رسا، شفاف و بهتر از هر زمان دیگری فریاد زده تا این مسئله به اولویت اصلی سیاستگذاریها تبدیل شود.
او با اشاره به پیماننامه حقوق كودك میگوید: ایران از سال ۱۳۷۲ پیماننامه را با شروطی پذیرفته و اصل پیوستن ایران به این كنوانسیون جهانی گام بلندی است اما در كنار این مسئله متاسفانه هنوز قوانین اجرا شده در مورد كودكان و مباحث مهمی همچون آموزش، سلامت و ... خلاءهای زیادی به چشم میخورد؛ این در حالی است كه بحث نحوه اجرای این قانون اهمیت زیادی داشته و تكالیف زیادی بر دوش دولت است.
عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق كودكان در مورد بخش دوم پیماننامه حقوق كودك «ماده ۴۲» اشاره كرده و ادامه میدهد: دولتهای عضو این كنوانسیون مطابق با این ماده قانونی موظف هستند كه از طریق موثر و مفید، اصول و مفاد پیماننامه را به نحو یكسان به كودكان و بزرگسالان آموزش داده و حتی در این زمینه اطلاعرسانی كنند اما متاسفانه با وجود ملی بودن رسانه ملی، از این ظرفیت برای اطلاع رسانی در این زمینه به كودكان استفاده نمیكنند، این در حالی است كه تلویزیون، در دسترسترین و بهترین وسیله برای اطلاعرسانی و آموزش است و میتوان با تهیه فیلم و مستند مفاد پیماننامه را به اطلاع كودكان و بزرگسالان رساند.
این فعال حقوق كودك در ادامه از وجود مركزی تحت عنوان «مرجع ملی حقوق كودك» به تولیگری وزارت دادگستری خبر داد و تاكید كرد: هیات وزیران در جلسه سیزدهم، دی ماه سال ۸۸ با استناد به تبصره پنج الحاقی به ماده واحده قانونی، عضویت دولت ایران در سازمان و مجامع بینالمللی مصوب سال ۱۳۷۰ وزارت دادگستری را به عنوان «مرجع ملی كنوانسیون حقوق كودك» تامین كرده است و این دفتر قرار است با ارگانهای ذیربط و ذینفع در مورد حقوق كودك تعامل داشته و در راستای ارتقای آگاهی پیرامون حقوق كودك گام بردارد.
عزیزپناه ادامه میدهد: اگرچه ماهیت فعلی این دفتر با اصل مصوبه متفاوت است و انجمن حمایت از حقوق كودكان نیز از چنین مكانی استقبال میكند اما فارغ از بحث ساختار این مرجع كه باید با ارگانهای ذیربط و ذینفع هماهنگ باشند ،انجمن حمایت از حقوق كودك به طور تصادفی از وجود چنین مرجعی مطلع شده است.
او به ضرورت شفاف شدن عملكرد این مرجع برای مردم و مسئولان ذیربط اشاره میكند و میگوید: علاوه بر اینكه باید علت مخفی ماندن این نهاد برای افكار عمومی مشخص و شفاف شود؛ لازم است تا این مرجع چارت سازمانی خود را معرفی كرده و در چارچوب ذات ساختاریاش عمل كند.
این فعال حقوق كودك میافزاید: با استناد به ماده ۴۲ پیماننامه حقوق كودك و نهاد دولتی تشكیل شده در این زمینه، جای سئوال است كه چرا بحث آموزشی حقوق كودك به بزرگسالان و كودكان جدی گرفته نشده و هیچ برنامهای برای پیشبرد پیماننامه حقوق كودك به چشم نمیآید؟
جای خالی سیستم گزارشدهی جامع و منظم در مورد كودكان
جاوید سبحانی ، عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق كودكان با اشاره به فرا رسیدن روز جهانی كودك و صدور بیانیه و تبریكات ویژه از سوی سازمان دولتی یاد آور میشود: سازمانهای حمایتی و دولتی به جای صدور طومار و بیانیههای سنگین، نسبت به اطلاعرسانی شفاف و روشن در مورد وضعیت كودكان به افكار عمومی اقدام كند تا یك آگاهی جمعی در مورد ۳۰ درصد از جمعیت كشور و وضعیت حقوقی آنها ایجاد شود.
او با اعلام اینكه با پیوستن ایران به كنوانسیون حمایت از حقوق كودكان، قوانین آن لازمالاجرا و از قوانین داخلی كشور محسوب میشود ادامه میدهد: فارغ از اینكه علت پیوستن به كنوانسیون حمایت از حقوق كودكان در بسیاری از كشورها، كسب پرستیژ بینالمللی است و به آن عمل نمیكنند تاكید میكند: كشورها باید مطابق با مفاد این پیماننامه و ماده چهارم آن، برنامهای قابل پایش و اساسی در حوزه كودكان داشته باشند و مطابق با این برنامه جامع گام بردارند.
این فعال حقوق كودك با اشاره به جای خالی سیستم گزارشدهی جامع و منظم در مورد وضعیت كودكان در كشور تصریح میكند: دولت باید هر دو سال یك بار گزارش كاملی در مورد وضعیت حقوق كودك در كشور به كمیته حقوق كودك سازمان ملل گزارش دهد اما لازم است كه دولت چنین گزارشی را همه ساله به افكار عمومی نیز اطلاع داده و حداقل مردم و خانوادهها را نسبت به سرنوشت كودكانشان حساس كند.
عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق كودكان با اعلام اینكه لازم است كمیتهای برای نظارت بر اجرای مفاد كنوانسیون تدوین شود، به خبرنگار ایلنا ادامه میدهد: با وجود آنكه در بخشی از این كنوانسیون به حفظ بقا و حمایت مادی و معنوی از كودكان جنگ، مهاجر خارج ازچرخه تحصیل، محروم و ... اشاره كرده است، اما متاسفانه دولت برنامه مدونی برای اجرا كردن اصول كنوانسیون ندارد و بسیاری از مسایل را به رسمیت نمیشناسد.
كودكانه شدن آسیبهای اجتماعی در كشور
او موارد اشاره شده در كنوانسیون حمایت از حقوق كودكان در مورد كودكان در معرض آسیب و كودكانی كه در شرایط ناگوار اجتماعی قرار دارند را نشاندهنده وضعیت عمومی شاخصههای حقوق كودك در هر كشوری میداند و تاكید میكند: بخشی از كنوانسیون به روند طبیعی و به هنجار كودكان مرتبط است اما در مورد كودكان آسیبدیده یا در معرض آسیب به موارد دیگری اشاره كرده است.
به اعتقاد این فعال حقوق كودك هر اندازه میزان آسیب اجتماعی كودكان، كودكان در معرض آسیب، كودكانی كه اعتیاد، فقر، كار خانگی و خشونت را تجربه میكنند كمتر باشد، نشاندهنده وضعیت عمومی شاخصههای رفاه اجتماعی كودكان است اما متاسفانه با وجود كودكانه شدن آسیبهای اجتماعی در كشور سن شیوع آسیبهای اجتماعی پایین آمده است و این مسئله برای كشوری كه تركیب سنی جوان دارد خطرناك است.
عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق كودكان به نگرانیهای اخیر كارشناسان، انجمنها و سایر افراد صاحبنظر در مورد هدفمند كردن یارانهها و در نتیجه نگرانی خانوادهها از عواقب اجرای این طرح سخن میگوید و ادامه میدهد: متاسفانه عواقب احتمالی این طرح، برای بسیاری از خانوادههای در معرض تهدید و آسیب، احساس ناامنی روانی و نگرانی ایجاد كرده است.
ماهیت برگزاری جشنهای دولتی جای سوال دارد
فاطمه قاسمزاده عضو كمیته هماهنگی شبكه یاری كودكان كار ایران در گفتوگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به روز جهانی كودك و لزوم پرداختن به پیماننامه حقوق كودك در این روز تاكید كرد: لازمه اثرگذاری این روزها این است كه یك ارزشیابی دقیقی از وضعیت كودكان محروم مانده از تحصیل، كودكان كار، آزاردیده و ... داشته و به طور مستند و شفاف اطلاعرسانی كنیم.
او با اشاره به اینكه ارایه چنین گزارش و ارزشیابی برای مردم و افكار عمومی تاثیر بسزایی دارد خاطر نشان كرد:با وجود آنكه امسال ۲۸۰ هزار كودك كه بدون داشتن مشكلات قانونی یا شناسنامهای به مدرسه راه نیافتند و مدارس فاقد استاندارد و دوشیفته در كشور همچنان فعالیت میكنند، برگزاری یك جشن برای كودكان از سوی مقامات دولتی چه ماهیتی دارد؟ چرا كه مسایل آموزشی و ارتقای كیفیت آن، یكی از مفاد كنوانسیون حمایت از حقوق كودك بوده كه با وجود چنین مشكلاتی، به آن توجه نشده است.
عضو كمیته هماهنگی شبكه یاری كودكان ایران در ادامه ارایه یك گزارش شفاف از سوی دولت را ضروری دانست و گفت: این گزارش به جذب مشاركتهای مردم و ایجاد حساسیت برای آشنایی با پیماننامه حقوق كودك، كمك زیادی میكند.
قاسمزاده با اعلام اینكه پیماننامه حقوق كودك یك سند رشد برای كودكان است ادامه داد: در این سند تا حد امكان به نیازهای كودكان در زمینه رشد جسمی، شناختی، عاطفی، روانی و اجتماعی كودكان زمینههای گوناگون توجه شده و برای هر یك از این جنبهها حقوقی را مد نظر قرار گرفته است چرا كه تمام ویژگیهای رشد كودك نیاز به پاسخگویی دارد، اما متاسفانه در روستای محروم و یا در تهران كودكانی با شرایط دشوار و بدون داشتن استراحت كافی در برابر آفتاب و بسیاری از خطرات كار میكنند و پرونده پزشكی آنها در مراكز و انجمنها از مشكلات روحی، روانی و جسمیشان حكایت میكند.
این فعال حقوق كودك افزود: با وجود آنكه اولین حق كودك دسترسی به آموزش است اما بسیاری از كودكان كار و فقیر، از رفتن به مدرسه محروم ماندهاند و آموزش یك ساعته آنها پس از كار، به معنی آموزش نیست و امكان آموزش یك ساعته برای تمام كودكان كارنیز وجود ندارد.
پیماننامه حقوق كودك در جامعهای كه از تبعیض طبقاتی رنج میبرد
عضو كمیته هماهنگی شبكه یاری كودكان كار ایران با اشاره به لزوم بهرهمندی كودكان از اوقات فراغت كافی و استراحت و تاثیر آن بر رشد شناخت كودكان گفت: با وجود تاكید صریح پیماننامه حقوق كودك بر این مسئله، برخی از كودكان كار و خیابان در كارگاههای دربسته و فاقد استاندارد كار میكنند و از تفریح، اوقات فراغت و شادی محروم ماندهاند.
او در ادامه به رشد عاطفی و اجتماعی كودكان نیز اشاره میكند و یادآور میشود: این كودكان با گذراندن وقت خود در سر چهارراهها و دیدن كودكان دیگر احساس تبعیض میكنند و حسهای این چنینی كودك را تخریب میكند؛ و كودكانی نیز ممكن است در جریان كار در كارگاهها، با افراد بزرگسال و یا كارفرمایانی درگیر شوند كه دچار آسیب شده و آنها را به انجام كارهای خلاف مجبور كنند به طوریكه در حال حاضر كودكان كار در قالیبافیها، كارگاههای خانگی، گاراژها و .... كه از نظارت دولتی و مردمی به دور هستند اتفاقات ناخوشایند رخ میدهد.
به گفته این فعال حقوق كودك، ازمیان 54 ماده مربوط به پیماننامه حقوق كودك، ۴۲ ماده آن به حقوق كودكان اشاره داشته و مابقی در مورد موارد اجرایی و گزارش قانون فوق است.
قاسمزاده در این ارتباط كه چند درصد از مفاد این پیماننامه در ایران عملیاتی شده است تاكید میكند: جامعهای كه از تبعیض طبقاتی رنج میبرد و بچهها از این تبعیض آسیب میبینند، مسلم است كه این قانون برای درصدی از كودكان و نوجوانان اجرانشده و در این زمینه مغفول میمانند و كودكان متعلق به خانوادههای مرفه با امكانات كافی برگزار میشوند و درصدی زیاد از كودكان نیز با فقر بزرگ میشوند كه البته درصد افراد مرفه جامعه بسیار كمتر از گروه دوم است.
در روز جهانی كودك به پر بار كردن تولیدات رسانهای فكر نكینم، چه بسا كودكان در كناربرنامههای تلویزیونی، اسباب بازی و ... به برنامهریزی جامع نیاز دارند، تمام كودكان ایران زمین فارغ از فقیر یا غنی بودن خانوادههایشان به شرایط یكسان و برابر برای آموزش و مهمتر از آن زندگی نیاز دارند، با وجود آنكه دستان پینهبستهی كودكان كار كه از سرما یا گرما خشك و خشن شده به محبت بیشتری نیاز دارد، و یا كودكان آزار دیده امروز به یك سقف و چهار دیواری پر مهر و امن احتیاج دارند اما حداقل بیائید دستان كوچك كودكان فقیر و غنی را به یك اندازه بفشاریم.
گزارش: سمیه جاهدعطائیان
****
بیتوجهی به کودک بیتوجهی به آینده ايران است
ايلنا: کودک ؛ همین یک کلمه انگار تمام دنیا را در خود جا داده است. پر از سادگی، آرامش، امید و پر از قصههای رنگبهرنگ و پر از خندههای دوست داشتن زندگی.
با تولد هر کودک دنیایی از امیدها و آرزوهای شیرین و خوب با او متولد میشود ، انگار با تولد او تمام نیروهای دنیا جان میگیرند که زمانی ناب برای او رقم زنند تا او باز هم این زندگی را ادامه دهد و بسازد ...
سخت است ، سخت و درد ناک است در این میانه شنیدن و دیدن خبرهایی از ناراحتیها ، مشکلات و غصههای کودکان؛ از گرسنگی و کار، از محرومیت از تحصیل، از آزارهای جسمی و روحی و از اینکه چطور وجود کوچک و سرشار آنها ناگهان از سیاهترین دردها سر در میآورد.
سالهاست که این داستان تلخ شروع شده است و انگار این بار قصهی ما دروغ نبوده است .
عدهای ، گروههایی و تمام کسانی که تمام بزرگیشان را از کودکی خود میدانند ، قدمهایی برداشتند و سعی کردند در خلال سیاستگذاریها و برنامهها جایی شوند امن برای کودکانی آزرده و صدایی رسا برای فهم آنان.
چند روز قبل از روز جهانی کودک (۱۸ مهر) انجمن حمایت از حقوق کودکان با حضور سه تن از اعضای هیات مدیره نشستی تشکیل داد تا خواستههایشان را در این روز اعلام کنند هر چند که به قول خودشان هیچ رسانهای در اختیار ندارند تا بتوانند هرچه بهتر و رساتر صدای خود را در گوشها به صدا در آورند .
یکی از مسائل مهم برای این انجمن که بر آن تاکید داشتند تعیین سن کودکی بود . مطابق با بند اول پیماننامهی حمایت از حقوق کودک پایان ۱۸ سالگی پایان کودکی اعلام شده است. اما هنوز در ایران برای کودکی سن مشخصی تعیین نشده است .
هر چند در ایران سن تکلیف شرعی برای دختران ۹ سال و برای پسران ۱۴ سال و نه ماه در نظر گرفته شده است اما اعضای هیات مدیره انجمن ضمن تاکید بر اهمیت فهم دوران کودکی از سوی مسئولان خواستار تفکیک سن تکلیف شرعی از سن تکلیف کیفری و مدنی شدند.
به نظر آنها با توجه به مفاد کنوانسیون حمایت از حقوق کودکان سن ۱۸ سالگی بهترین زمان برای تعریف پایان کودکی برای هر دو جنس دختر و پسر است .
طاهره پژوهش از اعضای هیات مدیره معتقد است که با توجه به ملحق شدن ایران به کنوانسیون حمایت از حقوق کودکان شایسته است که هر چه بیشتر به مفاد آن نزدیک شویم تا قوانینی مناسب با رشد کودکان تولید شود .
او عدم درک دورهی کودکی از سوی مسئولان را مهمترین مسئلهی پیش رو میداند که باعث شکافی بزرگ میان حرف و عمل میشود . به اعتقاد او پیماننامهی حمایت از حقوق کودکان باید از طرق مختلف به تمام اقشار جامعه آموزش داده شود و در این رابطه حمایتهای دولتی از این برنامههای الگو ساز بسیار موثر است .
ثریا عزیزپناه از دیگر اعضای انجمن حمایت از حقوق کودکان از یک نوع انسداد میان فعالیتها و برنامههای نهادهای مدنی و دولتی در رابطه با حقوق کودکان سخن میگوید . به گفتهی او این انسداد در تمام زمینههایی که یک کودک در این دوران با آن مواجه است به چشم میخورد و آن را ناشی از عدم درک دوران کودکی از سوی مسئولان میداند .
او به این نکته اشاره میکند که بعضی از سیاستگذاریهای کلان بدون در نظر گرفتن کودکان و آیندهی آنها اعمال میشود، او نیز بر اهمیت آموزش مواد پیماننامه تاکید کرد و به مادهی 42 پیماننامهی حمایت از حقوق کودکان اشاره میکند که در رابطه با نقش دولت در ترویج و پشتیبانی از برنامههای حمایت از کودکان است .
انجمن حمایت از حقوق کودکان ابراز امیدواری کرد که بتوانند در روز جهانی کودک، دولت را متوجه مسئولیت بزرگ خود بکنند و همچنین بتوانند با آشنایی بیشتر و بهتر با «کمیتهی ملی حمایت از حقوق کودکان» در رفع انسداد موجود در جامعه فعالیت کنند و زمینههایی مناسب برای اجرای قوانین به وجود آورند .
مسئلهی بچههای بیهویت از دیگر بحثهای مطرح شده در این نشست بود که مطابق با مادهی ۷ پیماننامه، تولد یک کودک پس از بهدنيا آمدن باید ثبت شود و این عدم ثبت باعث میشود تا این کودکان تا سن ۱۸ سالگی فاقد هویت و محروم از امکانات اجتماعی و تحصیلات باشند که این امر میتواند منجر به رفتارهای انتقامجویانه از سوی این کودکان شود .
انجمن حمایت از حقوق کودکان خواستار ایجاد ساز و کاری برای هویت بخشی به این کودکان شد و همچنین تسهیل فرایند دریافت شناسنامه توسط مادران همچنین در رابطه با کودکان افاغنه ، این انجمن خواستار آموزش برابر آنان با کودکان ایرانی است .
به گفتهی اعضای هیات مدیرهی انجمن، تلاش میشود تا در روز جهانی کودک علاوه بر برپایی جشن به فعالیتها و همچنین کمبودها و نیازها توجه شود و در این روز باید برای احقاق حقوق کودکان تلاش شود تا کودکان نیز با حقوق خود آشنایی پیدا کنند .
چنانچه در ماده ۱۲ پیماننامه آمده است کودکان باید در فرایند تصمیماتی که برای آنها گرفته میشود ، لحاظ شوند و نباید فقط جنبهی تزئینی داشته باشد و در ایران کمیتهی ملی حمایت از حقوق کودکان میتواند با ایفای نقش واسط میان نهادهای مدنی و دولتی در تحقق این امر کمک کند.
بحث قوانین حمایتی برای کودکان در جهت جلو گیری از آزار آنها مسئلهی دیگری بود که در این نشست مطرح شد . به گفته ليلا ارشد ، از اعضای انجمن ، همانطور که کودکان نیازهای متنوعی دارند آزارهایی که متوجه آنان هست نیز طیف گستردهای را در بر میگیرد . او نوع برخورد با كودكان مجرم و اعمال مجازاتهاي سنگين براي اين كودكان را نگرانكننده دانست و گفت: پس از خروج اين کودکان از کانونهای اصلاح و تربیت باید شرایطی فراهم شود تا آنان آمادهی بازگشت به جامعه شوند .
اين كارشناس مسائل كودكان، در این رابطه نقش آموزش و پرورش را در علتیابی این وقایع کلیدی دانست و گفت: متاسفانه آموزش و پرورش بهجای ریشهیابی این مسایل، کودکان مجرم را از چرخه تحصیل درو میکند .
این در حالی است که مطابق با پیماننامه و قانون اساسی جمهوری اسلامی کودکان باید تحصیل کنند و آموزش و پرورش میتواند پس از ریشهیابی از سیستمهای حمایتی استفاده کند . به عنوان مثال چنانچه کودکی به علت اعتیاد پدر قادر به ادامهی تحصیل نباشد. باید آن پدر حمایت شود تا فرزندش به تحصیل ادامه دهد .
در پایان این نشست اعضای هیات مدیرهی انجمن حمایت از حقوق کودکان اعلام کردند: بیتوجهی به کودک بیتوجهی به آینده است و معضلات پیشروی کودکان تا زمانی که مسئولان ذیربط نگاهی جدی به کودکان نداشته باشند ، حل نمیشود ، بنابراين مسئولان دولتی نگاهی خوشبینانهتر نسبت به نهادهای مدنی مدافع حقوق کودکان داشته باشند تا از طریق تعاملی سازنده و همچنین آگاهی از آمار هایی دقیق، بتوانند برنامههایی عملی برای بهبود شرایط کودکان ایجاد کنند .