ايران امروز

همسر نسرین ستوده خواهان آزادی وی شد

رضا خندان، همسر نسرین ستوده، طی نامه‌ای به ریاست قوه قضائیه ضمن شرح رنج ها و گرفتاری هایی که برای خانواده در طی تفتیش و بازداشت همسرش ایجاد شده، خواهان آزادی هر چه سریع تر همسرش شده است.

به گزارش وبسایت «مدرسه فمینیستی»، نسرین ستوده، وکیل دادگستری روز ۱۳ شهریور ماه در پی احضار به دادسرای ویژه اوین بازداشت شد و از آن روز تاکنون فقط یک بار در تاریخ ۱۷ شهریور تماس کوتاه تلفنی داشته که به گفته آقای رضا خندان همسر نسرین ستوده این تماس نه تنها خانواده را از نگرانی خارج نکرده بلکه بر نگرانی‌های شان افزوده است.

وکیل نسرین ستوده نیز نتوانسته او را طی این مدت ملاقات کند و از همین رو خانواده نسرین ستوده، به شدت نگران وضعیت او هستند. اما نگرانی خانواده از وضعیت نسرین ستوده، با فشار بر همسر و وکیل اش (نسیم غنوی) توام بوده است، به طوری که عصر روز ۲۲ شهریورماه، رضا خندان احضاریه رسمی «جهت پاره ای از توضیحات» دریافت کرده است که باید روز شنبه به دادسرای ویژه اوین مراجعه کند. این درحالی است که رضا خندان در نبود همسرش، مسئولیت دو فرزند خردسالش را به تنهایی برعهده دارد و به دلیل ضبط برخی از وسایل و ابزارهای مربوط به شغل‌اش در زمان تفتیش خانه شان، با مشکلات متعدد کاری نیز مواجه شده است.

متن نامه ایشان را در زیر می خوانید:

ریاست محترم قوه قضائیه
با سلام و احترام

نزدیک به سه هفته از مراجعه ماموران امنیتی به محل کار و منزل اینجانب، رضا خندان، همسر خانم نسرین ستوده، حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری می گذرد، مراجعه ای که متاسفانه با یک دروغ آغاز شد یعنی مامور مربوطه خود را با دهان روزه «پستچی» معرفی کرد و پس از ورود به منزل، مشخص شد که مامور امنیتی است.

متعاقب مراجعات ماموران امنیتی به محل کار و منزل ما، اکنون بیش از 10 روز از احضار و سپس بازداشت همسرم نسرین ستوده می گذرد، در این مدت پس از مراجعات مکرر برای پیگیری وضعیت اش تنها یک بار به همسرم اجازه مکالمه تلفنی چند دقیقه ای داده شده که بعدا مشخص شد این اجازه نیز گویا به قصد آرامش خانواده و زندانی نبوده، بلکه صرفا با نیت فشار هر چه بیشتر بر همسرم به منظور جلوگیری از ارتباط خانواده با رسانه ها بوده است، ارتباطی که حق قانونی هر شهروندی است. چنانچه مهرآوه، دختر خردسال ام با شناختی که از مادرش دارد می گوید: «اگر مامان را اعدام می کردند از من چنین تقاضایی نمی کرد و با این لحن عجیب و غیرمعمول، با من صحبت نمی کرد». و این جملات را مهراوه در حالی بیان می کرد که زار زار می گریست و تلاش های من برای آرام کردنش تاثیری نداشت. در نتیجه، ما بسیار بیشتر از زمانی که همسرم تلفن نکرده بود نگرانیم، نگرانیم چون در این سوی دیوارهای قطور زندان، از آن سو خبر نداریم و نمی دانیم چه شرایطی سبب شده که همسرم در اولین تماس تلفنی اش به جای آن که مانند همیشه با کلمات محبت آمیز عشق اش را به فرزندان اش برساند، مجبور است که با لحنی غیرعادی، تنها پیام آور درخواستی غیرمنطقی از خانواده اش باشد. به ما حق بدهید که امروز بیش از روز بازداشت همسرم نگران و مضطرب باشیم، و از شما بپرسیم به راستی شما هم مثل ما از آن سوی دیوارهای قطور زندان بی خبرید؟

من و دو فرزند خردسالم به شدت دلشوره داریم چون ماموران شما با اطلاع از عدم حضور اینجانب در منزل، امکان تماس همسرم را با دختر خردسالم را برقرار کردند و فرزندان خردسال ام در غیاب من، در آن مکالمه کوتاه و رنج آور با مادرشان دچار تألم و رنج فراوان شدند و ساعت ها پس از آن نیز یکسره اشک می ریختند. به یقین این چنین مکالمه ای که احتمالا تحت فشار انجام گرفته است بر عواطف مادرانه همسرم نیز تاثیر بسیار منفی گذاشته است. حال پرسش من از شما این است که چه کسی از رنج مادر و فرزندان کوچک اش بهره می برد؟ بی شک بازی با عواطف شکننده کودکان و مادران یعنی توسل به غیرانسانی ترین شیوه جهت اعمال فشار بر خانواده یک زندانی.

ریاست محترم قوه قضائیه

پیشتر گفتم که ماجرای تفتیش منزل ما با یک دروغ آغاز شد، حال می خواهم اضافه کنم که این ماجرا با دروغ نیز ادامه یافت. چرا که آنان به طور غیرقانونی علاوه بر وسایل همسرم، ابزار و وسایل کار و زندگی من و حتی وسایل بازی فرزندان ام را نیز با خود بردند و «قول دادند» که چند روزه آن را بازپس خواهند داد، اما این هم دروغی بیش نبود. حال از شما می پرسم که چرا وسایل کار اینجانب و حتا وسایل بازی بچه هایم را ضبط و عودت نمی دهند؟ از شما می پرسم که چرا در سیستم قضایی ما با یک وکیل پایه یک دادگستری که کارهایش در چهارچوب وظایف حرفه ای اش بوده چنین رفتار می شود و با اعمال روش های غیرمستقیم، چنین فشاری بر فرزندانش روا می شود؟ از لحظه بازداشت همسرم و هر روز که می گذرد فشار ماموران امنیتی بر اعضای خانواده، بر خود من و حتی بر وکیل همسرم نیز تشدید شده است.

جناب آقای لاریجانی اگر قرار است همسرم محاکمه شود، چرا ایشان را تا وقت برگزاری دادگاه اش آزاد نمی کنید؟ مگر بیم آن می رود که ایشان خدایی ناکرده فرار کند؟ همسرم از فاصله ابلاغ احضاریه اش با احتساب تعطیلات، یک هفته فرصت برای فرار داشته است و اگر چنین قصدی داشت در این مدت می توانست به راحتی این کار بکند، اما رعایت قانون مهم ترین دغدغه ای است که همسرم به عنوان وکیلی متعهد و ملتزم به رعایت ضوابط قانونی، همواره به آن پایبند بوده است، و همواره سعی داشته از موکلان اش در همین چهارچوب های قانونی دفاع کند، وظیفه ای که از زمانی که وکالت نامه اش را دریافت کرد با صداقت و تعهد به آن پایبند بوده است. بنابراین بازداشت چنین فردی واقعا برای چیست؟ نسرین ستوده واقعا چه جرمی مرتکب شده است؟

ایشان یکی از وکلا و حقوقدانان برجسته این کشور هستند و در صحبت هایشان هیچگاه نجابت کلام را نادیده نگرفتند، چه برسد به نجابت کردار. قوه قضائیه باید به داشتن چنین وکلایی که به نوعی همکار در امر قضا هستند، و به حسب وظیفه از حقوق موکلان شان، دادخواهی می کنند، بر خود ببالد و نه اینکه او را بازداشت کند. پرونده سازی و بازداشت یک وکیل، به اتهامات واهی، راه را برای انجام عمل غیرقانونی دیگر باز می کند. همسر من به عنوان یکی از وکلای مستقل و مدافع حق در این مملکت همیشه پایبند به قانون بوده و انتظار قانونی برخورد کردن با وی از سوی مراجع قضایی، انتظار زیادی نیست. از این روست که از جنابعالی تقاضا دارم با استناد به همین قوانین و مقررات موجود و با توجه به آن که ایشان هرگز «فرار نخواهند کرد»، دستور قرار بازداشت ایشان را تبدیل کرده و پیش از برگزاری یک محکمه عادلانه و علنی و با حضور هیئت منصفه، ایشان را آزاد کنید.

در آخر اضافه می کنم که همسرم، نسرین ستوده، در کمال صحت و سلامت جسمی و روحی در دادسرا حضور پیدا کرده و به دنبال آن در ۱۳ شهریورماه بازداشت شده است، از این رو مسئولیت هر گونه بیماری جسمی و روحی (مشابه آنچه بر سر خانم نرگس محمدی در زندان رفت) در این مدت با جنابعالی و مسئولان مربوطه در آن قوه است.

به امید استقرار قانون
رضا خندان، همسر نسرین ستوده، وکیل دادگستری