ايران امروز

نامه کانون مدافعان حقوق بشر به پیلای

در جریان دیدار شیرین عبادی با دبیر کل سازمان ملل و کمیسرعالی حقوق بشر سازمان ملل تقدیم شد
نامه کانون مدافعان حقوق بشر به پیلای

شیرین عبادی، رییس كانون مدافعان حقوق بشر روز دوشنبه هجدهم آبان ماه ۱۳۸۸ با بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل و ناوانتم پیلای، كمیسرعالی حقوق بشر سازمان ملل به طور جداگانه دیدار و در خصوص موضوع های مختلف حقوق بشری در ایران گفت و گو کرد.

به گزارش سایت کانون مدافعان حقوق بشر، یکی از موارد مطرح شده در دیدارهای عبادی با بان کی مون و پیلای مسئله کانون مدافعان حقوق بشر و ممنوع الخروج شدن همه اعضای این سازمان مردم نهاد بود. عبادی در این دیدارها با اشار به رفتار غیر قانونی مسئولان جمهوری اسلامی با کانون مدافعان حقوق بشر به مجموعه فعالیت های این نهاد حقوق بشری ملی و بین المللی پرداخت.

رییس کانون مدافعان حقوق بشر در دیدار خود با دبیر کل سازمان ملل و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل نامه هایی را به نمایندگی از کانون مدافعان حقوق بشر به این دو شخصیت سازمان ملل متحد تقدیم کرد.

در نامه‌ای که به ناوانتم پیلای، کمیسرعالی حقوق بشر سازمان ملل تقدیم شده، کانون مدافعان حقوق بشر خواستار رسیدگی و اقدام مقتضی این نهاد بین المللی حقوق بشری در رابطه با مسئله ممنوع الخروجی مدافعان حقوق بشر شده است.

متن نامه کانون مدافعان حقوق بشر به کمیسرعالی حقوق بشر سازان ملل که به امضای شیرین عبادی رسیده و هجدهم آبان ماه ۱۳۸۸ تقدیم وی شد، به شرح زیر است:

سركار خانم پیلای
كمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد
با سلام

كانون مدافعان حقوق بشر، یك نهاد مدنی است كه ۸ سال پیش در ایران تاسیس شده است. در این مركز، فعالیت های حقوق بشری با هدف رشد و ارتقاء و تعمیق حقوق بشر صورت گرفته كه مهمترین آنها عبارتند از :
- دفاع رایگان از متهمان سیاسی و عقیدتی
- حمایت از خانواده های زندانیان سیاسی – عقیدتی
- تنظیم گزارش های مستمر نقض حقوق بشر در ایران و صدور اطلاعیه در این زمینه
- برگزاری نشست های مطبوعاتی پیرامون مصادیق نقض حقوق بشر
- تلاش فرهنگی برای تحقق حقوق بشر از جمله تشكیل كمیته پژوهش و بررسی موضوع « اسلام و حقوق بشر» و تشكیل كمیته « زنان»
- تلاش برای تحقق صلح و تشكیل « شورای ملی صلح» كه اكنون یك نهاد مدنی مستقل است
- تلاش برای برگزاری انتخابات آزاد و تشكیل كمیته « انتخابات آزاد، سالم و منصفانه» كه اكنون یك نهاد مدنی مستقل است
- تلاش برای جلوگیری از اعدام كودكان زیر ۱۸ سال و راه اندازی كمپین «اعدام بس كودكان»
كانون مدافعان حقوق بشر به ثبت جهانی رسیده و عضو فدراسیون بین المللی حقوق بشر است. با این حال این كانون از آغاز فعالیت، در خواست صدور پروانه از وزارت كشور جمهوری اسلامی ایران کرد.

باید متذكر شوم كه مطابق قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران- مطابق اصل ۲۶ قانون اساسی و طبق ماده ۶ قانون فعالیت احزاب، مصوب ۷/۶/۱۳۶۰- تشكیل هیچ حزب یا گروهی اعم از صنفی و سیاسی یا نهاد مدنی مستلزم كسب مجوز از هیچ مرجع و مقامی نیست، اما می توانند با داشتن پروانه از امتیازاتی چون یارانه بهره مند شوند.

كانون مدافعان حقوق بشر جهت احترام به مقررات داخلی و اطمینان حكومت به فعالیت این نهاد در چارچوب قوانین و مقررات داخلی، درخواست صدور پروانه از وزارت كشور کرد كه در تاریخ ۱۶/۱/۱۳۸۳ كمیسیون ماده ۱۰ احزاب اعلام كرد كه درخواست كانون مدافعان حقوق بشر در این كمیسیون بررسی و مجوز صادر شد. پس از آن نیز در دوران دولت آقای احمدی نژاد، معاون سیاسی وقت وزیر كشور كه دبیر این كمیسیون است در تاریخ ۳۱/۶/۱۳۸۵ اعلام کرد كه باید پروانه فعالیت كانون صادر شود و این نهاد قانونی است. اما متأسفانه نه تنها به دلایل سیاسی و غیر قانونی از دادن پروانه به این نهاد جلوگیری شده است، بلكه نیرو های امنیتی بدون هیچگونه حكم قضایی، دفتر این كانون را در ۱/۱۰/۱۳۷۸ و در حالی كه قرار بود جشن شصتمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر را برگزار كنیم، پلمپ كردند و از آن تاریخ اعضای كانون بیش از پیش و به شدت تحت فشار قرار گرفته اند تا از فعالیت در كانون كناره گیری كنند و فعالیت های حقوق بشری را در ایران تعطیل كنند.

فشارها تا جایی فزونی گرفته كه آنها مدام در معرض تهدید، زندان، اخراج، احضار و.. قرار گرفته اند. اما طی حوادث پس از انتخابات و ۲ ماه گذشته هیچكدام از اعضای این كانون اجازه خروج از كشور پیدا نكرده اند و همگی ممنوع الخروجند. این در حالی است كه ممنوع الخروج شدن آنها مبنا و دلیل قانون ندارد كه به اختصار به آن اشاره می كنم:

۱- نرگس محمدی، نائب رئیس كانون مدافعان در تاریخ ۸ می سال ۲۰۰۹ قصد خروج از كشور جهت شركت در نشست زنان جهان در گواتمالا را داشت كه بدون هیچگونه حكم قضایی و به هنگام سوار شدن به هواپیما، پاسپوت ایشان توسط نیروهای دفتر ریاست جمهوری مستقر در فرودگاه بین المللی امام خمینی ضبط شد و مانع سفر وی شدند.

نرگس محمدی كه برنده جایزه الكساندر لانگر ایتالیا در سال ۲۰۰۹ شد و باید در تاریخ ۱ جولای به ایتالیا سفر می كرد تا جایزه اش را در یافت كند، اجازه خروج نیافت. وی حتی برای ادامه تحصیل در آلمان به وزارت اطلاعات مراجعه کرد كه با پاسخ منفی آنها مواجه شد. این در حالی است كه او تا این تاریخ از سوی دادگاه فراخوانده نشده و هیچگونه پرونده قضایی ندارد.

۲- عبدالفتاح سلطانی، سخنگوی كانون مدافعان حقوق بشر در تاریخ ۲ اكتبر قصد ترك ایران جهت دریافت جایزه حقوق بشر نورنبرگ در آلمان را داشت كه در فرودگاه ممنوع الخروج شد. نیروهای امنیتی در حالی مانع خروج او شدند كه وی از گیت گذرنامه عبور كرده بود و به لحاظ قانونی ممنوع الخروج نبود. این در حالی است كه وی پس از چهار سال و نیم ممنوع الخروجی در تاریخ ۲۸ سپتامبر مجوز خروج از كشور را دریافت كرده بود كه پس از ۵ روز مجددا ممنوع الخروج شد.

3- هادی اسماعیل زاده، عضو شورای عالی نظارت كانون مدافعان حقوق بشر در ۲۷ جولای قصد سفر به ژنو جهت دیدن نخستین نوه خود را داشت كه در فرودگاه بین المللی امام خمینی ممنوع الخروج شد. این در حالی است كه او سوار هواپیما شده بود و هیچ مشكل قانونی نداشت و از گیت های گذرنامه و ... گذشته بود، اما نیروهای امنیتی او را از هواپیما خارج كردند.

۴- محمد سیف زاده، عضو شورای عالی نظارت كانون مدافعان حقوق بشر ۳ اكتبر قصد سفر به كانادا و آمریكا برای ملاقات خانوادگی داشت كه بدون داشتن هیچگونه پرونده قضایی در فرودگاه بین المللی امام خمینی ممنوع الخروج شد، ماموران امنیتی مانع خروج ایشان از كشور شدند. این در حالی است كه او تا سال ۱۳۸۴ ممنوع الخروج بود.

۵- محمد علی دادخواه، عضو شورای عالی نظارت كانون مدافعان حقوق بشر نیز كه به تازگی از زندان آزاد شده، ممنوع الخروج شده است.

۶- عبدالرضا تاجیك، همكار مطبوعاتی كانون مدافعان حقوق بشر در فوریه سال ۲۰۰۸ قصد شركت در كنفرانس «۳۰ سال پس از انقلاب» در اسپانیا را داشت كه با ممانعت نیروهای امنیتی مواجه شد و پاسپورت او نیز در اختیار نیروهای امنیتی قرار گرفت.
اعضای كانون مدافعان حقوق بشرنه تنها برای شركت در نشست ها و كنفرانس های حقوق بشری اجازه خروج از كشور ندارند بلكه حتی برای سفرهای شخصی و ملاقات با اقوام و ادامه تحصیل و ... اجازه خروج ندارند.

صرفنظر از اینكه این افراد به دلیل ممنوع الخروج بودن از حقوق مسلم شهروندی و فعالیت حقوق بشری محروم شده‌اند، نگرانی مهم این است كه گویا آنها در ایران به گروگان گرفته شده‌اند و در معرض تهدید و افزایش محرومیت قرار دارند.

در شرایط كنونی فشارهای امنیتی بر مدافعان حقوق بشر شدت گرفته و چنانچه بارها مراكز امنیتی نیز به صراحت به آنها گفته‌اند در معرض محرومیت‌های بیشتر از جمله اخراج از محل كار (نرگس محمدی و هادی اسماعیل زاده) و بازداشت و .... قرار خواهند گرفت.

سركار خانم پیلای
با توجه به اینكه دولت ایران به میثاق حقوق فرهنگی- سیاسی- مدنی پیوسته و از نظر ساختار حقوقی نیز (ماده ۹ قانون مدنی) پای بندی به تعهدات بین المللی در زمره قواعد آمره محسوب می شود و با توجه به اینكه ایران معاهده ۱۹۶۹ وین را نیز امضاء كرده و نمی تواند اقدامی خلاف آن معاهده انجام دهد، لذا اقدام دولت ایران در ایجاد محدودیت و اعمال فشار و محرومیت بر مدافعان حقوق بشر در تعارض آشكار با تعهدات بین المللی این دولت به شمار می آید.

بر این اساس انتظار میرود سازمان ملل متحد و كمیسیونر محترم حقوق بشر آن سازمان، نسبت به این قبیل تضییقات بر سر راه فعالیت های حقوق بشری و ممنوع الخروجی مدافعان حقوق بشردر ایران، اقدام مقتضی مبذول فرمایند.

شیرین عبادی
رئیس كانون مدافعان حقوق بشر