ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Sun, 31.05.2009, 13:37
روز تاریخی جنبش دانشجویی

ادوارنیوز: درهای دانشگاه امیرکبیر به سوی یاران دبستانی باز شد. میله‌های دانشگاه شکست تا تمامی دانشجویان فارغ از ستاره‌های‌شان دوباره قدم به دانشگاه بگذارند. دیگر درهای دانشگاه بر روی دانشجویان بسته نبود و دانشجویان ممنوع‌الورود تنها ۱۳ روز مانده به پایان کار دولتی که اذعان می‌کردند از مهرورزی‌اش در این چهار سال بی‌نصیب نبوده‌اند وارد دانشگاه شدند. به قول یکی از دانشجویان «عجب روزی بود»، روزی که نه‌تنها دانشجویان ممنوع‌الورود بلکه دانشجوی زندانی نیز به دانشگاه بازگشت، و این مجید توکلی بود که پس از تحمل حدود ۱۰۰ روز زندان، پس از آزادی به دانشگاه آمد تا در کنار آنها سرود یار دبستانی را زمزمه کند.

خبر آزادی او هنگامی به دانشجویان رسید که کروبی دانشگاه را ترک گفته بود و سعید رضوی‌فقیه با دانشجویان سخن می‌گفت. او با ورودش دانشجویانی را به استقبالش فرا خواند که فریاد تغییر را سرداده و این روز را به یاد ماندنی توصیف می‌کردند. روزی كه دانشگاه فریاد برآورد «هنوز زنده است». روزی که حرکت جنبش دانشجویی از دیگر دانشگاه‌های کشور به خیابان حافظ رسید و دانشجویان در مقابل درهای بسته دانشگاه امیرکبیر فریاد زدند «دانشجو می‌میرد ذلت نمی‌پذیرد».

روز نهم خرداد ۸۸، روزی که مهدی کروبی قدم به دانشگاه امیرکبیر گذاشت. وعده دیدار با کروبی ساعت ۱۱ صبح و مقابل دانشگاه امیرکبیر بود ولی بسیاری از دو ساعت قبل زیر پل حافظ تجمع کرده بودند و در انتظار آن بودند تا کروبی به جمعشان بپیوندند. آنها در حالی در انتظار مردی که او را حامی دانشجویان می‌نامیدند، بودند که حراست دانشگاه اعلام می‌کرد این مراسم لغو شده و خواستار ترک محل از سوی دانشجویان بودند، چرا که شب گذشته‌اش رئیس دانشگاه امیرکبیر پس از چندین روز ممانعت از برگزاری مراسم پرسش و پاسخ دانشجویان با کروبی، پیکی را به ستاد انتخابات کروبی فرستاد تا نامه موافقتش برای برگزاری این مراسم در روز ۱۳ خرداد را اعلام کند، ولی دانشجویان این تاخیر و عقب‌نشینی ریاست دانشگاه را برنتافتند و برگزاری مراسم در دانشگاه را حق قانونی خود دانسته و بدین‌تریب در همان تاریخ مقرر مقابل دانشگاه حاضر شدند، و البته این مهدی کروبی بود که از این به تعویق افتادن مراسم گله‌مند بود. میهمانان امیرکبیر پلاکاردهایی از جنس تغییر در دست داشتند که عکس دانشجویان زندانی روی آن نقش بسته بود. پلاکاردهایی که همه حرف جنبش دانشجویی بود، حرف کسانی که اعلام کردند «برای اینکه احمدی‌نژاد نیاید حاضر می‌شویم». درهای سبزرنگ و آهنین دانشگاه بسته بود و تعدادی از دانشجویان نیز در داخل حیاط ایستاده بودند و دیگر دانشجویانی که پشت در و در خیابان ایستاده بودند را همراهی می‌کردند.

حدود ساعت ۱۱ کروبی به حافظ رسید، اما هنوز درهای دانشگاه بسته بود؛ البته کروبی تنها نبود بلکه او در کنار غلامحسین کرباسچی معاون اولش به میان دانشجویانی رفت که یکصدا نام او را فریاد می‌زدند. پایه‌های پل حافظ می‌لرزید از طنین فریادهای دانشجویانی که یکصدا می‌گفتند «کروبی باغیرت برس به داد ملت»؛ کروبی دانشجویان را به آرامش دعوت کرد و خطاب به حراست دانشگاه گفت که درها را باز کنند تا دانشجویان وارد شوند و با تعامل این مراسم در آرامش برگزار شود. ولی به نظر می‌رسید که بنابر دستور ریاست دانشگاه حراست از بازگشایی در به روی دانشجویان منع شده بود. دانشجویان فریاد می‌زدند و با سر دادن شعارهایی خواستار ورودشان به دانشگاه بودند، کروبی آنها را به آرامش دعوت می‌کرد و حتی اعلام کرد که ما اینجا نیامده‌ایم که اینگونه برخورد کنیم بلکه با تعامل و گفت‌و‌گو موضوع را حل می‌کنیم و حتی اعلام کرد کسانی که آشوب می‌کنند از بچه‌های ما نیستند بلکه ما همواره با تعامل مسائل را حل می‌کنیم.
اما ممانعت از ورود شیخ اصلاحات به دانشگاه امیرکبیر فریادهای دانشجویان معترض را به همراه داشت، و دانشجویان به سمت در دانشگاه حرکت کردند و فشار جمعیت درهای دانشگاه را شکست و در سبز و بزرگ آهنین دانشگاه به روی مهدی کروبی و غلامحسین کرباسچی و حامیانشان باز شد.

کروبی و کرباسچی قدم به حیاط دانشگاه گذاشتند اما پس از آن حراست دانشگاه قصد داشت تا درهای دانشگاه را ببندد و از ورود دانشجویانی که قصد ورود به دانشگاه را داشتند ممانعت کند ولی ازدحام جمعیت به حدی بود که آنها نیز تسلیم شدند و دانشجویان از روی میله‌های شکسته دانشگاه می‌پریدند و قدم به حیاط دانشگاه می‌گذاشتند تا پشت سر کاندیدای مورد حمایت‌شان قرار گیرند و با شعارهای‌شان حمایت خود را از او اعلام کنند.

کروبی و کرباسچی پیش می‌رفتند و دانشجویان نیز می‌گفتند «درود بر کروبی» و چنین او را هدایت می‌کردند. به مقابل دانشکده مهندسی‌شیمی رسیده بودیم، دانشجویان کروبی را به سمت دانشکده بردند تا دقایقی را استراحت کند. او وارد دانشکده شد و این عکاسان و خبرنگاران بودند که تعقیبش می‌کردند و اجازه یافتند تا وارد راهروی دانشکده شوند، و بنابراین در به روی دانشجویان بسته شد تا اینکه کروبی دقایقی استراحت کند.

در همین حال دانشجویان به سمت در آمده و با فشار خواستار بازگشایی در بودند تا بتوانند به مهدی کروبی بپیوندند. کروبی نتوانست این شرایط را تحمل کند و شاید نگرانی‌اش از آسیب دیدن دانشجویان و ایجاد تنش او را به میان دانشجویان برگرداند. در حالی که او از کلاس خارج شد تا به سمت حیاط برود برخی از دانشجویان با شکستن شیشه‌های در ورودی دانشکده مهندسی قصد ورود به راهرو را داشتند که خروج کروبی مانع از ادامه چنین روندی شد.

وقتی کروبی به میان دانشجویان برگشت همه او را یکصدا تشویق می‌کردند، دانشجویان کروبی را به سمت مسجد دانشگاه امیرکبیر هدایت کردند، تا به دلیل ممانعت از حضورشان در سالن این دانشگاه از تریبونی که شاید در خانه‌خدا در اختیارشان قرار می‌گیرد، مهدی‌کروبی بتواند با حامیانش صحبت کند. ابتدا صندلی آوردند و در وسط مسجد گذاشتند تا کروبی روی آن بنشیند ولی با پیشنهاد حامیانش روی منبر رفت و ایستاد تا با دانشجویان سخن گوید و این درحالی بود که غلامحسین کرباسچی و سعید رضوی‌فقیه در کنارش و الیاس حضرتی پشت سرش و سعید قندهاری و محمدباقر اسکویی مقابلش ایستاده بودند.

او دانشجویان را به آرامش دعوت کرد و از آنها درخواست کرد تا بنشینند و شعارهای تند سر ندهند، او خطاب به دانشجویان گفت: به جای اینکه شعارهای تند سر دهید عملگرا باشید و عمل کنید. کروبی قصد داشت تا سخن بگوید ولی بلندگو در اختیارش نمی‌گذاشتند. پس الیاس حضرتی بی‌آنکه منتظر بلندگو بماند سخنانش را شروع کرد. وی گفت: دیگر ایرانی اجازه نمی‌دهد برای او تصمیم بگیرند و این بار با حضورش به دروغ و تظاهر «نه» می‌گوید. ملت ایران نیازمند رئیس‌جمهوری است که در شأن ملت ایران باشد و کروبی در شأن این ملت است.

مهدی کروبی هم بدون آنکه در انتظار بلندگو بماند سخنانش را آغاز کرد واین درحالی بود که هرچه او بلند حرف می‌زد صدایش به دانشجویان نمی‌رسید و دانشجویان فریاد می‌زدند «بلندگو، بلندگو». کروبی دقایقی را سعی کرد تا بدون آنکه بلندگویی در اختیار داشته باشد با دانشجویان حرف بزند و آنها را به آرامش دعوت کند و عزم قاطع او بود که بالاخره مسوولان دانشگاه را بر آن داشت تا بلندگویی در اختیارش قرار دهند. پس کروبی سخنانش را با گلایه‌ای آغاز کرد.

وی از ریاست این دانشگاه گلایه داشت که تاکنون چند بار حضور وی در این دانشگاه را به تأخیر انداخته است و چنین گفت: «ما انتخاباتی را در پیش رو داریم و همواره در چارچوب قانون اساسی حرکت می‌کنیم، قرار بر آن بود که هفته قبل به این دانشگاه بیاییم ولی آن وعده به تأخیر افتاد ولی این درحالی است که امروز نیز برنامه‌ای قرار بود با حضور من برگزار شود. من هرکجا رفتم همیشه ضوابط را رعایت کرده‌ام. حتی هنگامی که به دانشگاه برخی از استان‌ها رفتم و شاهد اختلاف میان دانشجویان بودم آنها را به وحدت دعوت کردم. من می‌دانم که در هرجا گرایش‌های متفاوتی وجود دارد در میان اساتید دانشگاه‌ها، دانشجویان و مسوولان دانشگاه‌ها گرایش‌های مختلفی وجود دارد که بنده با توجه به اینکه خودم گرایشی دارم برای همه گرایش‌های مختلف حرمت قائل می‌شوم و همواره هرجا که رفته‌ام با توجه به اینکه چه گرایش‌هایی وجود دارد ضوابط را رعایت کرده‌ام.»

وی افزود: «اکنون من از ریاست محترم این دانشگاه نیز گله‌مند هستم چرا که همواره شیوه من بر تعامل بوده است ولی امروز به اینجا آمده‌ایم و بلندگویی در اختیار ما نیست تا حرف‌های قانونی و شرعی و با رعایت همه ضوابط عرض کنیم و دانشجویان را به حضور گسترده در انتخابات که خواست امام، شهدا و رهبری است دعوت کنیم و به آنها بگوییم که همه در کنار هم روز ۲۲خرداد در انتخابات شرکت کنند و هر کسی که رای بیشتری آورد او رئیس‌جمهور است و ما باید از او حمایت کنیم.» در همین حال دانشجویان با فریادهای‌شان خواستار استعفای رئیس دانشگاه بودند که کروبی آنها را به آرامش دعوت کرد. کروبی تاکید کرد: «هر چند که گله‌مند هستم ولی شنیدم برخی از اساتید و نماینده محترم ولی‌فقیه اصرار داشته که این برنامه انجام شود و من از آنها تشکر می‌کنم.»

وی با اشاره به اینکه با توجه به فشرده بودن برنامه‌هایش فرصتی برای اینکه برنامه‌ای چند بار به تاخیر بیفتد ندارد، گفت: «من سفرهای متعددی دارم وهر روز هم باید بروم و شب برگردم و برنامه تلویزیونی هم دارم مکرر شب حرکت کردیم و صبح به تهران برگشته‌ایم و بنابراین وقت ما فشرده است و وقتی نیست که بخواهند برنامه‌ای را به تاخیر بیندازند یا زمان تعیین کنند. البته ضمن گله باز هم تقدیر و تشکر می‌کنم از همه و خدا را شکر که مجلس ما مجلس خوبی شد و البته مجلس مبارکی شد چراکه این بحث‌ها را در خانه خدا و در مسجد دانشگاه می‌کنیم.» در این حال دانشجویان فریاد زدند «وای بر این دولت مردم فریب» که باز این کروبی بود که از آنها خواست تا علیه کسی شعار ندهند.

کروبی در ادامه تاکید کرد که در دولت وی هیچ زندانی سیاسی وجود نخواهد داشت گفت: «باید بدانید چنانچه مردم به من رای دهند و من رئیس‌جمهور شوم ضمن حرمت به دانشگاه‌ها و اساتید و دانشجویان می‌گویم به یاری خدا فضایی در دانشگاه به وجود می‌آورم که همه در دانشگاه‌ها در عین تعامل و تفاهم به بحث با یکدیگر بپردازند.» وی تاکید کرد: «من معتقدم که باید استقلال دانشگاه حفظ شود و روسای دانشگاه از سوی هیات‌های علمی تعیین شوند و فضایی را به وجود می‌آورم که همه دانشجویان با اساتید رابطه خوبی داشته باشند. بنده نظارتی می‌کنم که بین دانشجو و اساتید ضمن اینکه گرایش‌های متفاوتی وجود دارد ولی رفاقت و صمیمیت باشد و همه حرمت همدیگر را نگه دارند. البته به‌طور طبیعی در یک جامعه آزاد و مستقل مسائلی وجود دارد و بنده چنانچه رئیس‌جمهور شوم از هرگونه انتقاد نسبت به خودم و زیرمجموعه‌ام استقبال می‌کنم و با منتقدانم حرف می‌زنم تا به نقطه واحدی برسیم و کاری می‌کنم که دیگر این فضا وجود نداشته باشد.»

درهمین حال دانشجویان معترض به سیاست‌های دولت نهم شعارهایی را علیه این دولت سر دادند که کروبی خطاب به این دانشجویان گفت: «من خواهش می‌کنم که شعارهای تند ندهید بلکه ما باید عمل قاطع داشته باشیم. من خدا را گواه می‌گیرم که این بحث سیاسی نیست بلکه من اعتقاد دارم که به‌رغم اختلاف سلیقه باید حرمت همدیگر را حفظ کنیم. سلیقه‌ها متفاوت است ولی حرمت‌ها باید حفظ شود من خودم شاید سال‌هاست که رابطه تشکیلاتی با برخی از دوستانم ندارم ولی همچنان رفاقت‌مان حفظ شده و حرمت همدیگر را حفظ می‌کنیم.» اما این دانشجویان بودند که باز علیه دولت شعار دادند و کروبی خطاب به آنها گفت: «این شعارها را سر ندهید و همواره بگویید زنده‌باد مخالف من. زنده بودن همه را بخواهید جز زنده نبودن دشمنان اسلام و بشریت.»

اما دانشجویان مطالبه‌ای داشتند که به خواست ثابت آنها در این چند سال اخیر تبدیل شده است و آن آزادی دانشجویان سیاسی بود. کروبی در واکنش به شعارهایی که از سوی آنها در این‌باره سر داده می‌شد گفت: «ضمن اینکه من همواره مدافع تضارب و آزادی اندیشه هستم ولی به فرزندان‌مان توصیه می‌کنم که خط قرمز و چارچوب‌های نظام را محفوظ بدارند ولی این را می‌گویم که در دولت بنده هیچ زندانی سیاسی‌ای وجود نخواهد داشت.» بنابراین دانشجویان یکصدا فریاد زدند: «حامی دانشجویان حمایتت می‌کنیم.»

وی از رایزنی‌هایش برای آزادی دیگر دانشجویان زندانی نیز خبر داد و گفت: «اکنون برای آزادی دیگر عزیزانی که در زندان هستند تلاش می‌کنم و امیدوارم که آنها نیز به زودی آزاد شوند که البته وعده‌ای در این رابطه نیز داده شده است.» وی با ابراز تاسف از اینکه اكنون فرزند شهیدی در زندان است، گفت: «اکنون دانشجویی زندانی دارید که فرزند شهید است اما این دانشجو وقتی مادرش آمد و ماجرایی را گفت بی‌اختیار گریه کردم. این مادر گفت که پدر این بچه در ماجرای آزادسازی خرمشهر شهید شده است و پس از شهادت پدرش خانواده این شهید قصد داشتند که این بچه را از این مادر بگیرند تا شاید این مادر بتواند دوباره ازدواج کند ولی من با توجه به مسوولیتی که داشتم مانع این کار شدم و اکنون همین فرزند در زندان است. من با وزیر محترم اطلاعات صحبت كردم و به ایشان گفتم که فرزند شهیدی در زندان است و شما فورا پیگیری کنید تا این بچه به زودی آزاد شود. این برای ما مطلوب نیست که کارمان به جایی برسد که برای آزادسازی خرمشهر جشن پیروزی می‌گیرم و نوه‌هایمان هم جشن پیروزی می‌گیرند و به آن افتخار می‌کنیم ولی فرزند شهید دهقان در زندان باشد.»

کروبی در ادامه خطاب به دانشجویان گفت: «من خواهش می‌کنم آرام و مطمئن در انتخابات شرکت کنید و حضور داشته باشید و حرمت‌ها را حفظ و ضوابط را رعایت کنید ما دنبال تغییر هستیم. بنابراین من اینجا می‌گویم کسانی که از وضع موجود راضی هستند بیایند پای صندوق و به همین مسوول محترم این دولت رای بدهند ولی کسانی که ناراضی‌اند و تغییر می‌خواهند و از آمار و ارقام خبر دارند و تفاوت بین حرف‌های واقعی و کاذب را می‌دانند بیایند سر صندوق‌ها و به سلیقه‌ای که قبول دارند رای دهند.»

هنگامی که کروبی سخنانش را به پایان رساند میان دانشجویان رفت و دانشجویان نیز یکصدا فریاد می‌زدند «کروبی خدانگهدار تو». پس از آنکه کروبی دانشگاه را ترک کرد سعید رضوی‌فقیه سخنگوی ستاد انتخابات کروبی با دانشجویان صحبت کرد. هر چند که او دیگر بلندگویی در اختیار نداشت. وی خطاب به دانشجویان گفت: «اینک کروبی در قامت رهبر یک جنبش اجتماعی و سیاسی حاضر شده است و راه را ادامه می‌دهد. امروز او در حد شخصیت رهبران انقلاب مشروطه حرکت می‌کند و هر کسی که تاریخ ایران را ورق بزند غیرممکن است که نام و تصویر او را نبیند.» وی افزود: «او سیاست را زمینی می‌نگرد و با استدلال‌های فقهی و سیاسی وارد عرصه نشده است.»

به دنبال این سخنان رضوی‌فقیه این دانشجویان بودند که فریاد زدند «آزادی اندیشه بی‌کروبی نمیشه». مهدی عربشاهی دبیر تحکیم وحدت نیز با این دانشجویان سخنانی داشت. او گفت: «دیگر فرصت زیادی تا پایان سال‌های سخت برای دانشگاه باقی نمانده است و باید شمارش معکوس را آغاز کنیم.» محمدباقر اسکویی از ستاد دانشجویی ستاد انتخابات کروبی نیز خطاب به دانشجویان گفت: «ما باید در انتخابات حاضر شویم برای آنکه به دولتی که بدان معترضیم بگوییم نه» مراسم به پایان رسید ولی این حامیان كروبی موسوی بودند كه به چالش و بحث با یكدیگر می‌پرداختند، هر یك تلاش داشتند تا به اثبات صلاحیت‌های كاندیدای خود بپردازند. در همین حال دانشجویان با سر دادن سرود یار دبستانی در حالی که شعارهایی را در حمایت از کروبی سر می‌دادند و تصویر بزرگی از او را مقابلشان گرفته بودند از دانشگاه خارج شدند تا این روز به‌یادماندنی به پایان برسد.

پس از این مراسم سیدسعید چوبداری قائم‌مقام كمیته تشكل‌های دانشجویی و عضو شورای مركزی ستاد حامیان كروبی در دانشگاه پلی‌تكنیك نیز طی یادداشی از همراهی حاضران در این مراسم تشكر كرد. وی در این متن آورده است: «امروز دانشجویان پلی‌تكنیك تهران، همانطوری كه پیش‌بینی می‌شد از یار صدیق امام مهدی كروبی استقبالی پرشكوه انجام دادند و حماسه‌ای آفریدند كه سالیان سال از صفحه تاریخ كشور پاك نخواهد شد. از همه گروه‌های ستادی، معاونت دانشجویی، ‌یار دبستانی، حقوق شهروندی، ‌دفتر تحكیم وحدت كه ما را در این حماسه یاری كردند تشكر می‌كنم.»

همچنین مهدی عبدالوند رئیس كمیته تشكل‌های دانشجویی نیز از همه دانشجویان به ویژه تشكل‌های دانشجویی پلی‌تكنیك برای برگزاری این مراسم قدردانی كرده است.