ايران امروز

آش نذری برای آزادی مریم و جلوه

گزارش :فریده غائب /عکس‌ها: جواد منتظری
چهار شنبه 5 دی 1386


کانون زنان ایرانی:"دو برادر جلوه جواهری در جنگ شهید شده‌اند و پدر مریم حسین خواه برای دفاع از کشور در جبهه ها جنگیده و جانباز است.اگر مسئولان نمی خواهند به حرف فرزندان چنین خانواده هایی گوش بدهند پس به حرف های چه کسانی می خواهند گوش دهند؟"

سوسن طهماسبی، فعال جنبش زنان ایران این جملات را می گوید ومی پرسد:" این بار کسانی را دربند میله های زندان اسیر کرده اند که خود و خانواده هایشان در دفاع از این کشورهزینه داده اند."

عصر روز سه شنبه‌ای که گذشت مراسمی متفاوت برای جلوه جواهری و مریم حسین خواه برگزار شد.مراسم "آش پزان" و دعا برای آزادی مریم و جلوه.

بیش از یک ماه است که مریم حسین خواه،روزنامه نگار و جلوه جواهری ،وب نگار در بند عمومی زندان زنان هستند. آنها به جرم تشویش اذهان عمومی و انتشار مطلب در سایتهای مدافع حقوق زنان زندانی شده اند.

اما گوهر بیات؛ مادر جلوه که بانی برگزاری این مراسم و پختن آش نذری برای دخترش و نیز مریم بوده با همان آرامش همیشگی اش در جمع میهمانان سخن می گوید:"هرچه به دادگاه و دادستانی مراجعه کردم به خواسته ام توجهی نشد حالا دست به دامن حضرت زهرا و ائمه شده ام و دعا می کنم زندانیانی که بی گناه ه دربند شده اند هرچه زودتر آزاد شوند."

او می گوید:"همیشه از این راه جواب گرفته ام و این بار هم با این نذر به حرف دلم و اعتقاداتم گوش داده ام و می دانم که جواب می گیرم."

گوهر بیات که حالا خودش یکی از فعالان کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین نابرابر است به پسران شهیدش اشاره می کند و نیز به کارهایی که دخترش به خاطر آن زندانی است:"جلوه جامعه شناسی خوانده و می خواهد جامعه اش را بشناسد اما با این فشارها کاری که نمی توان کرد."

و می گوید:" دوپسرم برای حفظ ارزش ها شهید شدند و دخترم جلوه هم به خاطر حقوق زنان که در راستای همان ارزش ها ست ،فعالیت می کند.راه این بچه ها ستودنی است.باید قانون به آنها کمک کند و آرامش را برای زنان فراهم کند ."

کاوه مظفری،همسر جلوه حرف های گوهر بیات را ادامه می دهد:"کار جلوه اجتماعی است و نه سیاسی و انقدر انگ می زنند تا سیاسی ترش کنند .ای کاش به جای این اتهامات و انگ ها اعتراف می کردند که مخالف حقوق زنان هستند."

نوشین احمدی خراسانی؛ فعال حقوق زنان که روی اولین صندلی نشسته به دفترچه های کمپین یک میلیون امضا که روی میز چیده شده ، اشاره می کند:"مگراین دفترچه ها چه دارد؟" و صدایی پاسخش را می دهد:"این دفترچه ها تنها اسلحه زنا ن است. همین خواسته بود که به نظر مسئولان خطرناک به نظر رسید و با خشونت با آن برخورد کردند."

ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگار رو به حاضران که بیشترشان مادران و میانسالان کمپین هستند از این می گوید که یکی از دغدغه های فعالان در زندان خانواده هایشان هستند:"حالا که مادر جلوه را می بینم بیشتر می فهمم که چرا جلوه در زندان آرامش داشت."

روز 13 اسفند سال گذشته 33 زن فعال جنبش زنان مقابل دادگاه انقلاب دستگیر شدند.در همان ایام ژیلا بنی یعقوب با جلوه جواهری و مریم حسین خواه هم سلول شدند.

ژیلا بنی یعقوب می گوید:" من تا پیش از این بارها گفته بودم که از دیدن جلوه و مریم آرامش و انرژی می گیرم و حالا می گویم انرژی و صبوری مادر جلوه چندین برابر دخترش است .من فکر می کنم برای همه آنهایی که احتمال زندانی شدنشان می رود ،لازم است مادران شان را با مادر جلوه و مادرانی همچون او آشنا کنند تا مقاومت را از نزدیک فرا بگیرند .دیدن چنین مادرانی باعث افتخار ماست."

آسیه امینی از دیگر فعالان جنبش زنان هم از جزیره تنها و سرگردانی می گوید که فعالیت های زنان در آن محصور شده و وظیفه دشوار اطلاع رسانی و خبررسانی در این حوزه را دو چندان می کند.

آسیه امینی به مراسم آش نذری و نسبتش با توده گرا بودن جنبش زنان ایران اشاره می کند:"بسیاری مدعی اند که جنبش زنان ایران نخبه گرا و متعلق به طبقه الیت است اما همین مراسم نشان می دهد که ما نه سر عناد با آیین های مذهبی داریم و نه در پی یافتن جایی در میان الیت."

منصوره شجاعی یکی دیگر از فعالان این حوزه که با بیانی دلنشین به عنوان مجری مراسم است به خودش هم وقتی می دهد:"دلمان می خواست مراسم جنبش زنان را در مکان های عمومی برگزار کنیم اما این عرصه خصوصی در توان مان است و ما عرصه عمومی را به عرصه های خصوصی مان کشانده ایم."

آمنه شیرافکن؛ خبرنگار حوزه زنان از اعضای کمپین یک میلیون امضا نیز از فرصتی یاد می کند که حاکمیت برای حرکت رو به جلوی جنبش زنان ایجاد کرده است:"اجرای طرح امنیت اجتماعی به نفع ماست.چراکه زنان و دختران امروز قاطع تر از دیروز به گفتمان موجود انتقاد می کنند."

زارا امجدیان از صمیمی ترین دوستان مریم و جلوه می گوید:"این دردناک است که دوستانم را به عنوان مجرم دستگیر کرده اند اما همین هزینه ها نشان می دهد که رسیدن به هدف غیر ممکن نیست."





ما هم هستیم

فلوریا از اعضای فعال کمپین در استان کردستان است که سخن اش را با این شعر آغاز می کند:"ما زنده به آنیم که آرام نگیریم"

فلوریا که حدود پنج سال از سال های جوانی اش را در زندان به سر برده از حمایت فعالان زن از زندانی های عقیدتی خوشحال است:"اطلاع رسانی سریع خوشحالم می کند چرا که در زمان ما کسی صدایمان را نمی شنید."

او از روناک صفارزاده و هانا عبدی از فعالان کمپین یاد می کند که حالا در زندان به سر می برند. دخترانی که عضو انجمن آذر مهر بودند و در توزیع دفترچه های کمپین و چاپ مجدد آنها فعالیت می کردند.اما به گفته فلوریا هنوز اتهام این دو مشخص نیست.

و در پی آن نوشین احمدی خراسانی،فعال حوزه زنان بر این نکته تاکید می کند که فعالیت های روناک و هانا مسالمت آمیز بوده است.

بهاره هدایت ،دبیر کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت نیز از ملموس بودن خواسته جنبش زنان می گوید و این که این جنبش توانسته گفتمان برابری را ترویج کند.