ايران امروز

آغاز رایزنی‌ها برای برگزاری “نشست ملی صلح”

سه‌شنبه، 6 آذر 1386

ادوارنیوز: رایزنی‌ها برای برگزاری "نشست ملی صلح" آغاز شد. بر این اساس اولین نشست از سلسله نشست‌های "هم اندیشی کمیته موقت ملی صلح با گروه های مختلف اجتماعی ایران" روز دوشنبه پنجم آذرماه ۱۳۸۶ با نمایندگان دانشجویان برگزارشد.
كميته موقت صلح كه در "كانون مدافعان حقوق بشر" تشكيل شده است كار خود را بعنوان جنبش اجتماعي صلح دوستان ايران جهت مقابله با خطرهاي تهديد كننده صلح در ايران ، آغاز کرده است.
بنابراین اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و اعضای شورای تهران تحکیم (نمایندگان و دبیران انجمن های اسلامی دانشگاه های تهران) در این نشست حاضر شدند تا در خصوص ضرورت طرح این بحث و ارتباط آن با شعار مطرح شده یعنی "جنگ نه، صلح و حقوق بشر آری" با اعضای کمیته صلح گفت و گو کنند.
اما این نشست تنها به طرح این نکات محدود نشد. چگونگی کمک دانشجویان به طرح این ایده و گسترش آن در سطح دانشگاه ها موضعات دیگری بود که در این نشست به آن ها پرداخته شد.
به گزارش روابط عمومي كانون مدافعان حقوق بشر، در ابتدای این نشست چند تن از اعضای کمیته موقت صلح دیدگاه های خود را در خصوص این ایده و اینکه چرا دانشجویان به عنوان اولین گروه از گروه های اجتماعی دعوت شده اند را مطرح کردند.
به اعتقاد آنان طرح مسأله صلح از سوی نیروهای دموکراسی خواه می تواند به جلوگیری از جنگ و یا کاهش هزینه های آن کمک کند. البته اعضای موقت کمیته صلح برای صلح قیدی نیز داشتند. "صلحی که حقوق همه انسان ها در آن مراعات شود.
"شيرين عبادي" برنده جايزه صلح نوبل روز دوشنبه 28 آبان ماه 1386 در فراخواني خبرتشكيل "شوراي ملي صلح" را اعلام كرده بود. دعوتی که بسياري از فعالان سياسي و فرهنگي به دلیل نگراني ازشرايط موجود در عرصه داخلي و در سطح بين المللي وطرح موضوع جنگ واخبار وگزارشات مربوط به آن جواب مثبت دادند.
بنابراین رایزنی با گروه های اجتماعی ضرورتی انکار ناپذیر تشخیص داده شد و دانشجویان به عنوان یکی از فعالترین گروه های اجتماعی اولین گزینه این انتخاب بودند. چرا که "دانشگاه تنها نهاد مرتبط با مردم است. اگر دانشگاه باتفاوت باشد جامعه نیز با تفاوت می شود. بنابراین لازم است دانشجو به لحاظ نظری مجاب شود که این کار تا چه اندازه مؤثر است."
در این نشست هم اندیشی با طرح این دیدگاه که دوره جدیدی برای جنبش دانشجویی آغاز شده است، شعار جدیدی در این شرائط برای جنبش دانشجویی قابل طرح دانسته شد. "نه سازش، نه جنگ، تعامل." این شعار، شعار دوران ساز دانسته شد که دانشجو می تواند کمک کند تا این مسأله آرام آرام مسأله مردم شود. بر این اساس بررسی تفاوت صلح و سازش بدین گونه توضیح داده شد. "در سازش سر مردم کلاه می رود. در صلح همه سود می برند."
یکNGO می تواند شعار جنگ دهد اما یک کشور باید با نظر مردم خویش وارد جنگ یا صلح شود. بنابراین آنان لازم دیدند تا در این نشست، تحلیلی کوتاه از شرایط ایران و جهان ارائه دهند. "چرا که هر جنگ نظامی می تواند ما را 40 سال عقب بیاندازد."
وجود یک گرایش تند رو در داخل حاکمیت که حیات خود را در بحران می بیند موضوع دیگری بود که در این نشست مطرح شد. "حکومت هایی که زیست در بحران می کنند، این زیست می تواند به جنگ منجر شود. زیست در بحران باعث حذف می شود، حالت فوق العاده مطرح می شود و همه مشکلات را می توان به گردن بحران انداخت. زیست در بحران پروژه سازندگی را عقب می اندازد. زیست در بحران باعث شده است تا جناح های تند رو در حاکمیت جناح های معتدل تر را حذف کنند. چرا که هر بار شعار جنگ سر داده شده، جناح معقول تر نظام کنار زده شده اند." براین اساس انتساب اتهام براندازی نرم به طرفداران اکبرهاشمی رفسنجانی در این راستا ارزیابی شد. "تا همه نارسایی ها به گردن آنها بیفتد." سپس این نتیجه گرفته شد که استمرار بحران به حذف جناح معقول تر منتهی می شود. همچنین در حالتی دیگرآثار تشدید تحریم ها بدتر از جنگ ارزیابی شد.

دانشجویان شرکت کننده در این نشست نیز دیدگاه های خود را مطرح کردند. ورود به گفتمان استدلالی ضرورتی بود که دانشجویان بر آن تأکید داشتند. "چرا که محیط دانشگاه چون و چرایی است." بنابراین شفاف سازی و عیان کردن این واقعیت که جنگ تا چه اندازه می تواند روند "دموکراسی ملی" را کند ضروری دانسته شد.
"بی اطلاعی مردم - حتی در سطح نخبگان - از خطر جنگ" و"برخوردهای احتمالی با صلح خواهان"، نگرانی هایی بود که دانشجویان مطرح کردند. آنان همچنین با طرح سؤالاتی از دغدغه های خود گفتند.
"چه مکانیزمی در این خصوص که حرکت ضد جنگ بر افکار عمومی جهان تأثیر بگذارد اما تغییری در رفتار حاکمیت جمهوری اسلامی ایجاد نشود، اندیشیده شده است"، "چه امتیازی در قالب این کار که قرار است انجام شود از حاکمیت در راستای حقوق بشر گرفته می شود"، "چه کارهایی قرار است انجام شود"، "تلاش کردیم مسأله جنگ حل شد، مساله حقوق بشر کجا قرار دارد"، "آیا قرار است سرباز حکومت شویم" و "آیا این وزن را داریم تا با جامعه جهانی تعامل کنیم" سؤالاتی بود که در این نشست مطرح شد.
طرح این موضوع که "حرکت ما بی تأثیر است، رخداد حتمی است" به این مسأله اشاره شد که برخی ممکن است نگاه فرصت طلبانه نسبت به صلح داشته اند یعنی اینکه اگر صلح می خواهیم باید به حکومت برگردیم.
پس از طرح دغدغه دانشجویان واین دیدگاه که عده ای معتقدند "حمله در بلند مدت باعث پیشرفت می شود"، اعضای کمیته موقت صلح لازم دیدند تا توضیحاتی ارائه کنند. عراق، افغانستان و یوگسلاوی کشورهایی بودند که در این نشست برای بررسی بیشتر به عنوان نمونه مطرح شدند.
بنابراین تأکید شد که "حمله امریکا به ایران نتنها منجر به دموکراسی نمی شود بلکه جنگ، دموکراسی ملی را در ایران عقب می برد. پس باید نسبت نسبت به آن حساس بود."
با این استدلال ها بود که همگان بر این مسأله تأکید داشتند که "حالت بحران به ضرر ماست، پس هرکس با جنگ مخالفت کند متحد راهبردی ما می شود. چرا که اگر حمله صورت گیرد باز ما قربانی هستیم. می خواهیم بیشتر نبازیم و از آنجا که سیاستمداران واقع بینی هستیم اگر این حرکت منجر به آن شود که حمله ای صورت نگیرد آن وقت است که امکان تقویت نهادهای مدنی فراهم می شود. دموکراسی درجامعه مدنی خواهد بود. در این شرایط نیروهایی که صلح می خواسته اند مطرح می شوند."
آنان با تأکید براینکه "اگر تیز هوش باشیم می توانیم ضرر و زیان را کنترل کنیم، اعلام کردند که "ما با حرکت خودمان می توانیم از حوادث شبیه عراق در دوران صدام حسین جلوگیری کنیم" بنابراین موضعگیری دانشجویان در خصوص مسایل هم لازم و ضروری و هم موثر ارزیابی شد.
"برگزاری برنامه هایی در دانشگاه ها با توجه به نزدیکی به روز 16 آذر"، "طرح موضوعاتی که به مسایل ملی مربوط می شود در بیانیه ها" ، "نشست با اساتید و چهره های سیاسی" و "ضرورت تشکیل کمیته دانشجویی صلح" جمعبندی پایانی این نشست به عنوان کار مشترک بود.
راهکاری که می تواند همبستگی با همه ی جنبش های صلح طلب جهان را به همراه داشته و صدای صلح دوستی مردم ایران را به گوش همه ی جهانیان برساند، تا خطرات تهدید کننده صلح را محدود کند .