ايران امروز

جلوگیری از سخنرانی احمد قابل در حسینیه ارشاد

یادداشت احمد قابل در باره‌ی لغو سخنرانی

به نام خدای رحمان و رحیم

بار دیگر دستگاه امنیتی کشور، در اقدامی غیرقانونی و با مراجعه به مسئولان حسینیه‌ی ارشاد ، کمتر از ۶ ساعت مانده به آغاز مراسم شب بیست و یکم ماه رمضان ، سخنرانی‌ام را لغو کرد. پیش از این و در سال ۱۳۸۴ نیز همین اقدام را در همین مناسبت و همین مکان ، انجام داده بود.

مطمئنا دستگاه امنیتی کشور، نمی‌تواند خارج از اراده‌ی حاکم اصلی ، به این اقدامات غیر قانونی و ستمکارانه بپردازد.

گرچه امکان آن را داشتند که از چند روز قبل اطلاع دهند تا برگزار کنندگان و شرکت کنندگان مراسم ، فرصت بیشتری برای برنامه ریزی داشته باشند و از هزینه های بلیط هواپیما و... پرهیز کنند ، ولی گویا عنایت دارند تا زحمت و خسارت بیافرینند که؛ در سال ۸۴ صبحگاهان همان روز به من خبر دادند که سخنرانی‌ام را لغو کرده‌اند و امروز در ساعت ۲ و ۳۰ دقیقه‌ی بعد از ظهر اطلاع دادند. این در حالی بود که من از فریمان تا مشهد را پیموده بودم و در فرودگاه مشهد ، کارت پرواز گرفته و در سالن انتظار نشسته بودم.

گرچه سرافرازی ناشی از این تصمیم ، مرا در پیشگاه دوستان و مخاطبانی که بنا بود در حسینیه‌ی ارشاد مزاحم‌شان باشم ، از شرمساری می‌رهاند ولی بگذارید من از جانب دستگاه امنیتی و مسئولان کشور از همه‌ی عزیزان ، عذر خواهی کنم. چرا که آن‌ها یاد نگرفته‌اند تا از خطاها و گناهان خویش توبه کنند و از ستمدیدگان ، پوزش بطلبند.

البته بیش از ۱۷ سال است که از خدمت رسانی رسمی علمی به دانشجویان عزیز کشورم محروم بوده و هستم ، ولی در پیشگاه خدای سبحان رو سپیدم که هیچگاه از حضور غیر رسمی در جمع آنان گریزان نبوده ام. ولی گویا احقاق همین حق را نیز بر نمی‌تابند.

من نگران نیستم. مطمئنا تأثیر مثبت لغو سخنرانی برای من ، کمتر از تأثیر حضور در جمع حاضران در حسینیه‌ی ارشاد نحواهد بود ، ولی تصمیم گیرندگان حکومتی را آثار منفی بیشتری در بر خواهد گرفت و از اعتبار عمومی آنان بیش از پیش خواهد کاست.

شاید آقایان از « بازگو کردن داستان بازداشت غیر قانونی برادرم آقای هادی قابل » نگران بودند. خوب است بدانند که ؛ من هرگز از لطف مخاطبان احتمالی خود در حسینیه‌ی ارشاد سوء استفاده نمی‌کردم تا « روابط فامیلی » را جایگزین تعهد خود در برابر وقت عزیزان کنم. من هرچه لازم بوده را در آن خصوص گفته ام و در جای خود خواهم گفت و از هیچ کس و دستگاه حکومتی ایران هراسی ندارم ، مگر آنکه همچون برادرم و بسیاری از مظلومان دربند ، بازداشت ، محاکمه و محکوم شوم.

به یاد آورید که ؛ رئیس دولت آقایان ، در دانشگاه کلمبیا از « آزادی در ایران » سخن گفت. او در یکی از مراکز علمی مربوط به « لیبرال دموکراسی » و کشوری که آن را دشمن خود می‌خواند ، حق سخن گفتن با پوشش تلویزیونی مستقیم حدود ۴۰ شبکه‌ی جهانی را پیدا می‌کند ، ولی احمد قابل ، به عنوان یک طلبه‌ی کلاهی و مسلمان ، از « حق سخنرانی » در یک مرکز علمی و تحقیقاتی (با نام حسینیه‌ی ارشاد) در کشور خود ، محروم می‌شود.

آیا این نشانگر « وجود آزادی در حکومت اسلامی مورد ادعای آقایان » و « عدم وجود آزادی در حکومت لیبرال دموکرات آمریکا » نیست؟!!
خدایا ؛ در این شبی که احتمال « قدر » بودن آن می‌رود ، به همه‌ی ما توفیق « خردمندی » و دوری از « تعصب و تحجر » عنایت کن تا فرق « حقیقت » و « ادعا » را بدانیم.

خدایا ؛ به همه‌ی ما « شعور شرمساری و پوزش خواهی » عنایت کن.
خدایا ؛ ما را به درک و مراعات « شریعت عقلانی محمدی » (ص) توفیق عنایت کن.
خدایا ؛ چنان کن سر انجام کار // تو حوشنود باشی و ما رستگار

احمد قابل.............. ساعت 5 و 40 ذقیقه‌ی غروب .............. 10/7/1386.............. فریمان