ايران امروز

دانشگاه علامه در سیاه‌ترین دوران خود

ادوارنیوز: رشید اسماعیلی عضو کمیته حقوق بشر سازمان دانش آموختگان ایران به دو ترم محرومیت از تحصیل محکوم شده است.

وی در گفتگو با خبرنگار ادوارنیوز، با اشاره به تعداد زیادی از دانشجویان دانشگاه علامه که با چنین احکام سنگینی مواجه شده اند، گفت: با صدور سنگین ترین حکم ممکن در کمیته انضباطی دانشگاه علامه برای من و تعدادی از دانشجویان عملا برای اخراج دانشجویان منتقد زمینه سازی می شود.

این دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بشر دانشگاه علامه می گوید: اوضاع در دانشگاه علامه به گونه ایست که دانشجویی را فقط به خاطر اعتراضی که سر کلاس یکی از اساتید به وضعیت علمی و آموزشی گروه مربوطه کرده بود به کمیته ی انضباطی فرا خوانده اند یا اینکه دانشجویی را در حراست مورد بازخواست قرار داده اند که چرا وبلاگ دارد. مدیریت دانشگاه با همدستی حراست و کمیته ی انضباطی پروژه ی خفه کردن تمامی صداهای منتقد و متفاوت را به طور جدی پی گیری می کند. هم اکنون در دانشگاه علامه که به بزرگترین دانشگاه علوم انسانی در خاورمیانه معروف است، آنچنان خفقان خجالت آوری حاکم است که یک نیروی بی سواد حراستی به خود اجازه می دهد یک عضو سر شناس هیئت علمی را به خاطر صحبتهای سر کلاسش بازخواست کند. سر کوب آزادی بیان در دانشگاه و تلاش رییس دانشگاه و معاوننینش جهت ایجاد آرامش گورستانی عملا هر گونه کار جدی علمی را منتفی کرده و دانشگاه علامه تحت مدیریت صدر الدین شریعتی سیاهترین دوران خود را سپری می کند. مدیریت دانشگاه حتی در تامین حداقل خواستهای صنفی و رفاهی دانشجویان نیز نا توان در این مورد مستندات زیادی وجود دارد که قابل ارائه است دانشگاه علامه هیچ گاه با چنین سطحی از بی کفایتی در تاریخ خود روبرو نبوده است.یکی از نشانه های این بی کفایتی همین آرای سنگینی است که به جهت بر پایی یک تجمع آرام و مسالمت آمیز دانشجویی صادر شده است. مدیریت و حراست دانشگاه اگر از حداقل استانداردهای لیاقت و تدبیر قانونی بهره مند بود و از حد اقل کفایت لازم برخورداربود به صدور چنین احکامی مبادرت نمی کرد.یک نظر خواهی از اعضای هیئت علمی و از دانشجویان به بهترین وجه عدم مقبولیت و ضعف مدیریت رییس فعلی دانشگاه و معاونینش را مشخص خواهد کرد.

وی همچنین در مورد محکومیت خود که وی را در آستانه اخراج قرار داده است می گوید: حکم که همان دو ترم تعلیق با احتساب در سنوات است که با توجه به اینکه بنده ترم 4 کارشناسی ارشد هستم و به غیر از پایان نامه فقط دو واحد دیگر دارم این حکم می تواند مستمسکی برای اخراج من از دانشگاه باشد که مسلما در برابر چنین روند ظالمانه ای ساکت نخواهم نشست. بنده احقاق حق خود را تا اخرین مرحله پی گیری خواهم کرد. ضمن اینکه دو ترم تعلیق سنگین ترین حکمی است که کمیته ی انضباطی بدوی قانونا حق صدور آن را دارد. مرا بدون هیچ مدرک و مستندی به ایجاد بلوا و آشوب و تبلیغ به نفع گروههای خارج از کشور متهم کرده اند. پرسش اینجاست که چگونه می توان سخنرانی آرام و منطقی در یک تجمع مسالمت آمیز دانشجویی را بلوا و اشوب نامید؟ من همه ی حقوقدانان برجسته ی کشور را در این زمینه به داوری فرا می خوانم. در غیر قانونی بودن حکم صادره هیچ شکی نیست. این نه یک حکم حقوقی که یک حکم سیاسی و غیر قانونی برای خاموش کردن صدای منتقدین است.کمیته ی انضباطی به هیچ یک از دفاعیات من و دوستانم توجهی نکرد و از آنجایی که عملا به بازوی اجرایی یک طرز فکر خاص و به ابزار سرکوب آزادیهای آکادمیک تبدیل شده است، بدون ارائه ی هیچ مستندی و بدون ارائه ی هر گونه استدلال حقوقی و قانونی دانشجویان را محکوم می کند. من برای افرادی که عضو این کمیته هستند و شخصیت خود را تا حد عملگی برای سرکوب دانشجویان تنزل داده اند جدا متاسفم .

وی می افزاید: نکته ی جالب توجه در مورد این احکام این است که در سربرگ این احکام مهر محرمانه خورده است! یعنی احکام کمیته ی انضباطی دانشگاهها مثل برخی مصوبات شورای عالی امنیت ملی محرمانه است! در کجای قانون آمده که احکام کمیته ی انضباطی محرمانه است؟ مگر چنین چیزی ممکن است؟ حتی آرا و احکام دیوانعالی کشور به عنوان بالاترین مرجع قضایی کشور محرمانه نیست آن وقت یک کمیته ی انضباطی که داخل دانشگاه واقع است بر اساس کدام قانون به خود اجازه می دهد بالای حکمش مهر محرمانه بزند؟ همین نکته بیانگر عمق قانون گریزی و آزادی ستیزی این آقایان است. منطق اینها چون منطق قدرت است به راحتی شرع و قانون را نیز زیر پا می گذارند.

اسماعیلی عضو کمیته حقوق بشر سازمان ادوار تحکیم وحدت همچنین معتقد است : مطلوب این حضرات دانشگاه خالی از اندیشه و عقلانیت است اما باید گفت که آرزوی تحقق این مطلوب را به گور می برند زیرا دانشگاه همواره محل اندیشه ورزی باقی خواهد ماند. اخراج و تعلیق و بازداشت دانشجویان مشکلی از شما حل نخواهد کرد زیرا دانشگاه نهادی مدرن است که به هر حال و به رغم تمامی سرکوبها، اندیشه ی مدرن را بازتولید خواهد کرد. چنانکه تحت همین نظام معیوب آموزشی و علیرغم تمامی فشارها و تضییقات این چند دهه و علیرغم تسویه های وسیع و آن کتاب سوزی ها و خرد ستیزیها که شرح قصه ی پر غصه اش را بارها گفته اند و نوشته اند باز هم دانشگاه به محلی برای ترویج اندیشه های مدرن تبدیل شد. اگر حتی دانشگاه را تعطیل کنند باز هم دیر یا زود تحجر و بنیادگرایی زیر آوار اندیشه های مدرن مدفون خواهد شد و بنای سست ارتجاع در برخورد با سیلاب دموکراسی و حقوق بشر از هم خواهد پاشید.