ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Fri, 06.04.2007, 11:53
تا مسجد هست، حزب برای چه؟!

ایلنا: يك فعال سياسی حامی دولت گفت: احزاب سياسی تنها قالب برای مشورت و تبادل نظر افكار گوناگون نيست و با احيای جايگاه مقدس و مشورتی نهادهايی مثل مسجد، هيچ كمبود و نيازی به اشكال مختلف تجمع نخواهيم داشت.
محمدعلی رامين در گفت‌‏وگو با خبرنگار "ايلنا"، گفت: اسلام از ما می‌‏خواهد «و امرهم شوری بينهم» يعنی ويژگی يك جامعه مومن مشورت كردن با هم است و در يك جامعه ايمانی، جريان‌‏ها و گروه‌‏ها برای اداره امور با هم مشورت كرده و در حركات اجتماعی به صورت باندی عمل نمی‌‏كنند.
وی افزود: ممكن است امروز مطرح شود كه تمام جريانات سياسی و اجتماعی و شخصيت‌‏ها و افكار بايد در قالب احزاب سياسی شكل بگيرند و قابل طرح باشند اما در جامعه اسلامی اشكال و مراكز مختلف ديگری برای تجمع و فعاليت وجود دارد.
رامين با اشاره به اينكه در جامعه اسلامی روابط بر اساس شريعت بنا شده است، تصريح كرد: در جامعه اسلامی اشكال بسيار مترقی و متعالی از پيوند اجتماعی مثل منسك عبادی جمعی نماز جمعه و ارتباطات خويشاوندی مثل صله رحم وجود دارد و به صرف اينكه در غرب فعاليت در قالب حزب مطرح شده است، نبايد قالب فعاليت‌‏های اجتماعی و سياسی خود را محدود كنيم.
وی گفت: وقتی بعضی از اركان اجتماعی و سياسی خودمان مثل مسجد را تضعيف می‌‏كنيم، برای فعاليت سياسی به اشكال مختلف جوامع غيراسلامی مثل احزاب احساس نياز می‌‏كنيم.
يك فعال سياسی حامی دولت تاكيد كرد: در غرب هيچ كانون اجتماعی برای تجمع انسان‌‏ها به طور مستمر وجود ندارد و كليسا قرن‌‏هاست كه كاركرد خود را از دست داده است و برای تاريك‌‏نشينان خلوتی بيش نيست بنابراين در غرب كه هيچ‌‏گونه بستری برای تجمع وجود ندارد، وجود احزاب برای فعاليت سياسي- اجتماعی ضروری است.
رامين افزود: در كشوری كه مسجد به عنوان يك پايگاه و سنت اجتماعی بر مبنای نياز افراد برای تصميم‌‏گيری وجود دارد، اگر چنين جايگاه مقدسی احيا شود، نيازی به اشكال مختلف تجمع‌‏ها مثل احزاب نخواهيم داشت البته ممكن است برای گروه‌‏ها و افرادی كه اهل مسجد نيستند، نياز سياسی به احزاب وجود داشته باشد.
وی با بيان اينكه مساجد بايد كانون جوشان فعاليت‌‏های سياسی- اجتماعی باشند و با تحرك اين امكان، نياز به احزاب كمتر خواهد شد، گفت: با فعاليت شفاف سياسی در مساجد هيچ‌‏كس نمی‌‏تواند باند و گروه خاصی را به مردم تحميل كند، در حالی كه مردم در قالب احزاب از جريانات بي‌‏خبرند و تصميمات پشت درهای بسته گرفته و به مردم تحميل می‌‏شود.
رامين گفت: با مقايسه مسجد به عنوان يك كانون سياسی اسلامی و حزب به عنوان يك كانون غربی، متوجه مزيت‌‏هايی می‌‏شويم كه اگر آنها را به كار بگيريم، در عين بی‌‏نيازی به حزب، جامعه بهتر اداره خواهد شد.
اين چهره حامی دولت با اشاره به اينكه نظرات وی به معنای نفی احزاب نيست، تصريح كرد: تحزب يك نوع فراورده روشنفكری غربی است و تنها در آستانه انقلاب يك حزب ارزشمند به نام حزب جمهوری اسلامی تاسيس شد كه بعد از مقطعی خاص، امام دستور قطع فعاليت آن را صادر كرد.
رامين گفت: در مقايسه مركزی مثل مسجد با دفتر يك حزب، متوجه می‌‏شويد كه در مسجد به روی همه باز است و مردم از هر طيف و گروهی می‌‏توانند در اين مركز ديني- الهی به عنوان يك كانون و محور اجتماعی تجمع كنند.
وی افزود: بنا به دلايلی امروز مساجد اين كاركرد اصيل را رها كرده است و نياز كاذب به احزاب در جامعه احساس می‌‏شود، از اين رو جامعه دچار خلاء شده است كه البته احزاب نيز قادر به پر كردن آن نيستند.
رامين گفت: نوع نگرش جامعه ما نسبت به عملكرد احزاب و در واقع تاييد يا نفی عملكرد احزاب را می‌‏توان در آخرين انتخابات رياست‌‏جمهوری مشاهده كرد.
يك فعال سياسی حامی دولت در ادامه گفت‌‏وگوی خود با خبرنگار ايلنا با اشاره به نامگذاری سال 86 به نام "اتحاد ملی و انسجام اسلامي"، گفت: وحدت عامل اقتدار اجتماعي, سياسی و فرهنگی يك جامعه است و امنيت روانی و تكامل نفسانی افراد جامعه را تضمين می‌‏كند.
رامين با اشاره به ضرورت شناخت مبانی وحدت در جامعه، تاكيد كرد: اسلام فصل مشترك و تشيع فصل مشترك فراگير اجتماعی جامعه ما است. قران حبل‌‏المتين جامعه و حكومت جمهوری اسلامی به عنوان سيستم دفاعی جامعه و پناهگاه عمومی ملت ماست. قانون اساسی نيز به عنوان يك پيمان جمعی و ملی برای برنامه‌‏ريزی تحولات اجتماعی و ولايت فقيه در كنار همه اين مشتركات به عنوان محور وحدت هستند.
وی گفت: اگر گروهی به مشتركات قليل خودشان تاكيد كنند و از اختلافات كثير پرهيز كنند، موفق خواهند بود اما جامعه‌‏ای با داشتن اشتراكات بسيار وسيع و اختلافات كم، اگر نتواند بر اساس اشتراكات خود عمل كند و بر اختلافات اصرار بورزد، با وجود همه اشتراكات، شكست می‌‏خورد و از تكامل بازمي‌‏ماند.