iran-emrooz.net | Tue, 02.01.2007, 14:59
نامه سرگشاده يك دانشجو
ايلنا: «فريد مدرسی»، عضو شورای مركزی دفتر تحكيم وحدت در نامهای سرگشاده خطاب به اساتيد و اعضای هیأتهای علمی دانشگاههای سراسر كشور خواستار تلاش آنها در جهت جلوگيری از صدور احكام سنگين و گسترده كميتههای انضباطی و هیأتهای نظارت برای دانشجويان در آستانه امتحانات شد.
به گزارش "ايلنا"، متن نامه اين عضو شورای مركزی دفتر تحكيم وحدت خطاب به اساتيد و اعضای هیأت علمی دانشگاههای سراسر كشور به اين شرح است: از آن رو كه در آستانه امتحانات، كميتههای انضباطی و هیأتهای نظارت دانشگاهها اقدام به صدور احكام سنگين و گسترده برای دانشجويان كردهاند، بر خود لازم ديدم كه به عنوان يك شاگرد كوچك دانشگاه، مواردی را به اطلاع شما برسانم و نسبت به پيامدهای اين مسأله هشدار دهم. شما نيز به عنوان ركن ركين و كانون تأثيرگذار دانشگاه، توانايی بالايی در جهت جلوگيری از اين روند را دارا هستيد و نگاه دلسوزانه و پدرانه شما برای ياری به شاگردانتان همواره مؤيد اين امر است كه از هيچ كوشش و تلاشی جهت صيانت از فضای علمی دانشگاه و دفاع از نهاد دانشگاه دريغ نمیكنيد.
در آستانه امتحانات، در دورانی كه دانشجويان خود را برای مطالعات امتحانات پايان ترم آماده میكنند، انواع و اقسام احكام كميتههای انضباطی و هیأتهای نظارت دانشگاه صادر و در معرض ديد عموم گذاشته شده است. آنان سعی كردهاند تا از اين فرصت سود جويند و صدای اعتراض به اين احكام را به دليل همزمانی با امتحانات نشنوند و در سكوت دانشجويان به خاطر اين فضای درسی، هر آنچه دل تنگشان میخواهد، عملی كنند.
گذری به رسمیترين خبرگزاریها كه فقط میتوانند اخبار تأييد شده را منتشر كنند، نشان از آن دارد كه حدود بيش از ٥٠ درصد اخبار سياسی غيرحكومتی به انتشار اخبار احضار، اعلام حكم و برخورد با تشكلها و فعالان دانشجويی اختصاص يافته است.
اين سرعت مديران دانشگاه كه تحت زعامت وزير علوم و معاونان او در دولت آقای احمدینژاد عمل میكنند، در اعلام احكام كميتههای انضباطی و هیأتهای نظارت بینظير به نظر میرسد. به گونهای كه اين رفتار، فضای مناسبتها يا پايان دوره مديريت مسؤولان را به ذهن تداعی میكند. مسؤولانی كه معمولاً سعی میكنند در مدت زمانی كوتاه پروژههای ناتمام و تكميل نشده را افتتاح و بهرهبرداری كنند تا به نام آنان تمام شود يا در فلان مناسبت مقدار آمار اعلامشده از تكميل طرحها به بالاترين حد ممكن برسد. البته شايد مديران وزارت علوم و رؤسای دانشگاهها نيز از ترس كوتاه بودن دوران مسؤوليت به اين فكر افتادهاند تا تمامی دانشجويان را از احكام انضباطی مشعوف و اين مدال افتخارآميز را به گردن خود آويزان كنند.
به هر حال تنها علت محتمل مورد توجه آنان، همزمان كردن صدور احكام كميتههای انضباطی و هیأتهای نظارت با زمان امتحانات است تا از شكلگيری اعتراضهای فراگير در دانشگاههای سراسر كشور جلوگيری شود. اين شيوه همچون ديگر شيوههای وزارتخانه علوم پاك كردن صورت مسأله، بدون حل جدی نابسامانیهای رخنه كرده در اين وزارتخانه است. اما پيامد اين گونه رفتار بس عظيم و گاهی غيرقابل جبران به نظر میآيد چرا كه اين احكام با توجه به پيامد آن دارای تأثيرات بنيادی و جدی است:
١ ـ احكام كميتههای انضباطی نهتنها به دامان فعالان سياسی دانشگاه به ويژه اعضای انجمنهای اسلامی دانشجويان دانشگاههای سراسر كشور افتاده، بلكه فعالان صنفی را نيز مورد عتاب قرار داده است. از سوی ديگر در ميان دانشجويان محكوم در كميتههای انضباطی نام افرادی قرار گرفته كه هيچ وابستگی و عضويت در تشكلهای سياسی و حتی صنفی را نيز ندارند. اين دايره گسترده نشان از اعمال محدوديتهای جدی در دانشگاهها دارد كه همزمانی آن با امتحانات نمیتواند بیتفاوتی دانشجويان را برای مديران دانشگاه به ارمغان آورد و حتی تشكلها و چند صد دانشجوی حامی دولت نيز نهتنها نمیتوانند در برابر اين موج بايستند، بلكه امكان همراهی هم وجود دارد. اين احكام آنقدر گسترده به نظر میرسد كه به عنوان مثال فقط در يك دانشكده كوچك يك دانشگاه نزديك به ١٠ دانشجو با اين احكام روبرو شدهاند. در صدور اين احكام نهتنها دانشجو بودن محكومان از نظر مديران دانشگاه لحاظ نشده، بلكه دانشجويان دختر را بدون در نظر گرفتن پيامد برخی احكام همچون اخراج از خوابگاه متهم و محكوم كردهاند.
٢ـ چون اعلام اين احكام نه به صورت تدريجی، بلكه به صورت انقلابی و سيلآسا بوده است، موج اعتراضها را تشديد میكند و امكان هر عكسالعملی از سوی دانشجويان قابل پيشبينی است. سيل صدور احكام انضباطی در آستانه امتحانات ممكن است به سوی مجريان مسؤول بازگردد و بحرانهايی را ايجاد كند. همان بحرانهايی كه در چند سال اخير شاهد آن بودهايم و مديران وزارت علوم بيش از سايرين از آن مطلع هستند. اگر اين بار اين بحرانها تكرار شود، ديگر مسؤولان نمیتوانند اين اقدامات را به خارج مرزها يا مزدوران داخلی و خارجی نسبت دهند، بلكه «خودكرده را تدبير نيست».
٣ـ حال اگر پروژه وزارت علوم به خوبی طی مسير كند و همزمانی اعتراضها در برابر احكام انضباطی و هیأتهای نظارت با زمان امتحانات اين آتش زير خاكستر را شعلهور نكند، پس از آن چه خواهند كرد؟ اگر دانشجويان محكوم از منظر مسؤولان وزارت علوم و مديران دانشگاه به دليل انتظار پاسخ به اعتراض از حكم سكوت كنند، پس از اعلام مجدد همين احكام، چه پاسخی خواهند داد؟
تازه همزمانی آغاز ترم تحصيلی با سالروز پيروزی انقلاب اسلامی كه رييسجمهور دولت نهم آن را «جشن بزرگ هستهای» ناميده است، اگر با اعتراضهای صنفی مصادف شود و دانشجويانی كه اين احكام را ظلم در حق خود میپندارند اعتراض كنند و به هيچوجه حاضر به گذشت از حق خود نباشند، آيا شايسته است كه يك نظامی ٢٨ساله در سالروز پيروزی آن در دانشگاه شاهد آن باشد كه «آيندهسازان» آن رضايت ندارند و از مسؤولان خشمگين هستند؟ و اگر بار ديگر بخواهند در برابر اين اعتراضات چوب كميتههای انضباطی را بلند كنند چه تعبيری از آن در رسانههای گوناگون داخل و خارج ارايه میشود؟ اگر از اين رسانهها بگذريم و آنان را بوقهای كذايی قلمداد كنيم، به پدر و مادران و خانواده اين دانشجويان كه «ولینعمتان» اين مملكت هستند، چه خواهيم گفت؟ و آيا اين رفتارها با وجود ٢٨ سال سختی و تلاش و مجاهدت آنان در جنگ و سازندگی و بازسازی كشور كه هر كدام بخشی از اين مشقتها را متحمل شدهاند، چه توجيهی دارد؟ البته اگر مسؤولان صادركننده احكام انضباطی به اين مسائل اهميت نمیدهند، ديگر جای سؤال ندارد.
به هر حال صدور احكام سنگين انضباطی در آستانه امتحانات مطمئناً منجر به پيامدهای منفی فردی و جمعی و سياسی و اجتماعی در فضای دانشگاه خواهد شد و اگر همين امروز از صدور اين احكام جلوگيری و احكام منتشر شده پس گرفته نشود، تمامی دود اين مسأله به چشمان مسؤولان وزارت علوم و مديران دانشگاه نخواهد رفت، بلكه ديگرانی كه در ساير نهادها هم دستی بر آتش دارند، بايد در برابر پيامد اين بحران ساخته شده به دست دوستان خود در وزارت علوم پاسخگو باشند و در آستانه ورود به ٢٩سالگی نظام جمهوری اسلامی تدبيری احسن برگزينند. اعلام اين مسائل از سر دلسوزی برای كشوری است كه خونهای پاكی در راه رشد آن جاری شده و بزرگانی را از دست داده است. اميدواريم كه گوشهايی بشنوند و دستهايی اجرا كنند.
لذا در پايان با توجه به پيامدهای مذكور، از شما اساتيد و اعضای هیأت علمی دانشگاه خاضعانه و متواضعانه استمداد میطلبم كه در جهت جلوگيری از اين بحران تمام تلاش خود را صرف گفتوگو، رايزنی و تأثير بر مديريت دانشگاه و به ويژه اعضای كميتههای انضباطی و هیأتهای نظارت كنيد، تا در آستانه امتحانات شاهد امنيت و آرامش كامل دانشجويان باشيم و فضای علمی دانشگاه دچار بحرانهای ناميمون گذشته نشود.