ايران امروز

انتشار خاطرات صدراعظم پیشین آلمان

مجید روشن‌زاده ـ برلین
.(JavaScript must be enabled to view this email address)

صدر اعظم پیشین آلمان، گرهارد شرودر، روز پنجشنبه با شرکت در یک کنفرانس مطبوعاتی در شهر برلین به معرفی کتاب تازه انتشار خود پرداخت و گفت: هدف من از نوشتن این کتاب مرور کردن تصمیمات سال‌های گذشته و مورد سنجش و قضاوت قطعی قرار دادن آنها می‌باشد.

کتاب خاطرات گرهارد شرودر، صدر اعظم پیشین آلمان فدرال تحت نام ـ " قضاوت‌های قطعی ـ زندگی من در سیاست" ـ روز پنجشنبه (26.10.2006) رسما وارد بازار شد. بعد وسیع تبلیغاتی، کنجکاوی ، شور و هیجان و صف طولانی مشتاقان، ودر عین حال تحلیل‌های موافق و مخالف این کتاب ٤٥٣ صفحه‌ای در رسانه‌های فراگیر نوشتاری، شنیداری و تصویری آلمان، تماما و در نوع خود یاد آور روزها و لحظات پر التهاب قبل از ورود کتاب "هاری پوتر" به بازار می‌باشد. این اشتیاق و تقاضای مردم در روز‌های گذشته بحدی بود که ناشر را وادار به نشر این خاطرات قبل از موعد اعلام شده کند.

گرهارد شرودر روز پنجشنبه با شرکت در یک کنفرانس مطبوعاتی در خانه ویلی برانت، مرکز حزب سوسیال ـ دموکرات آلمان و پس از آن در خانه فرهنگی دوسمان، جایی که بسیاری از شخصیت‌های بین‌المللی مانند بیل کلینتون، مادلين آلبرایت و شیرین عبادی قبلا حضور داشتند، تور وسیع و فشرده کشوری‌اش را برای معرفی و فروش کتاب خاطرات خود آغاز کرد.

در این کنفرانس مطبوعاتی علاوه بر استقبال وسیع رسانه‌های آلمانی و بین‌المللی، شخصیت‌هایی مانند اوتو شیلی، وزیر داخلی سابق آلمان، زیگفرید لنتس، نویسنده معروف آلمانی و بسیاری از شخصیت‌ها و سیاستمداران دیگر آلمانی و خارجی حضور داشتند.
شرودر در این کنفرانس گفت: باید همواره توانایی آموختن داشته باشیم. در سیاست از کسانی که هنوز میل به آموختن و یادگیری دارند نباید وحشت کرد. باید از کسانی ترسید که فکر می‌کنند علامه‌ی دهراند و همه چیز را می‌دانند.

وی انگیزه نوشتن این خاطرات را اینگونه توضیح داد: بعداز مدتی تامل به این نتیجه رسیدم که تصمیمات و مسائل بعضا فراموش شده‌ی گذشته را در ذهن خود مرور کنم و بار دیگر و با فاصله زمانی و از زاویه دیگر مورد سنجش و قضاوت قطعی و نهایی قرار دهم.

کتاب شرودر در واقع خاطرات سیاسی هفت سال تصدی وی در سمت صدراعظمی جمهوری فدرال آلمان است و بر توضیح مقاطع تصمیمم‌گیری این دوره هفت ساله‌ی بحران‌زا و توام با چرخش‌های عمیق تاریخی مانند ١١سپتامبر و جنگ عراق متمرکز است. خود وی در مقدمه می‌نویسد: قصد من در این کتاب توضیح هفت سال سیاست ائتلاف سبزها و سوسیال دموکرات‌ها و پیش زمینه‌های تاریخی این سیاست می‌باشد.

از این رو، وی تنها پانزده صفحه از این "خود بیوگرافی" قطور را به دوران کودکی‌اش اختصاص می‌دهد. این بیوگرافی در کلیت خود بر محور ٥ موضوع اصلی دور می‌زند:
١ـ رابطه با آمریکا و سیاست‌های اتخاذ شده دولت آلمان در قبال ١١ سپتامبر، حمله به افغانستان و سرنگونی طالبان و جنگ عراق.
٢ـ رابطه با روسیه و اهمیت روسیه برای ثبات اروپا و بالعکس
٣ـ اختلاف با رییس پیشین حزب سوسیال ـ دموکرات آلمان، اسکار لافونتن
٤ـ اختلاف با بعضی از رهبران اتحادیه‌های کارگری بر سر رفرم‌های اجتماعی که سر انجام به سرنگونی دولت شرودر و فراخوان انتخابات زودهنگام منجر شد.
٥ـ مبارزه انتخاباتی و شکست وی در انتخابات.

صدر اعظم پیشین آلمان در کتاب خاطرات سیاسی به ایران و مسائل مربوط به آن بطور گذار و غیر مستقیم اشاره می‌کند. نام ایران تنها در هفت مورد و مجموعا در ٥ صفحه آورده می‌شود:

ـ در صفحه ١٩٦ برای نخستین بار نام ایران به چشم می‌خورد و آنهم صرفا و به نقل از جورج بوش که ایران را به همراه عراق و کره شمالی محور شرارت می‌نامد.

ـ در صفحه ٢١٢ خواننده بار دیگر با نام ایران آشنا می‌شود و آنهم هم در چارچوب نطق دیک چینی که صدام حسین را بدلیل استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ ایران و عراق خطرناک توصیف می‌کند.

ـ در صفحه ٢٢٠ شرودر دلایل مخالفت خود و فیشر را با حمله به عراق توضیح می‌دهد: یکی از این دلایل خطر بی‌ثباتی منطقه و تقویت ایران و در نتیجه مشکل شدن حل اختلاف فلسطین و اسراییل می‌باشد.

ـ در صفحه ٤٥٩ از روسیه بدلیل داشتن رابطه قدیمی و تنگاتنگ با ایران و سوریه بعنوان کشوری مهم در روند صلح خاورمیانه نام می‌برد.

ـ و در نهایت و در صفحه ٥٠٨ می‌نویسد که اخبار رسیده از اسراییل، مناطق فلسطین، عراق و یا ایران حکایت از وجود مشکلات لاینحل می‌باشد.

اگر چه شرودر امروز در عرصه سیاسی نقش فعالی ایفا نمی‌کند و به عنوان مشاور اقتصاد شرکت‌های روسی فعال است، اما در پشت صحنه یکی از مشاوران غیررسمی سوسیال دمکرات‌ها می‌باشد. فرانک اشتاین مایر، وزیر امورخارجه آلمان در هفته گذشته در گفت وگویی با مجله "اشترن" تایید می‌کند که وی با صدر اعظم پیشین در مورد بعضی مسائل جاری مشورت می‌کند. اشتاین مایر می‌گوید: شرودر همواره به ما هشدار می‌داد که باید از گسترش اختلاف با ایران خودداری شود و از اعزام نیروهای نظامی آلمان به لبنان حمایت می‌کند.