iran-emrooz.net | Thu, 21.09.2006, 9:33
تعرض دولت و نهادهای امنيتی به دانشگاهها
شورای مركزی دفتر تحكيم وحدت در بيانيهای به آنچه «تعرض دولت و نهادهای امنيتی به دانشگاههای سراسر كشور» خوانده است، اعتراض كرد.
به گزارش "ايلنا"، در اين بيانيه آمده است: «متاسفانه در چند روز گذشته اقدامات تماميتخواهان، سپهر سياسی اجتماعی كشور را غمبارتر از پيش كرده است. ايشان بدون كوچكترين رواداری نظر مخالف و حتی متفاوت با آرای خويش، قصد حذف كامل ديگران را دارند.»
اين بيانيه با اشاره به بستن نشريات و روزنامهها، برخورد با احزاب مستقل و تحولطلب، رفتار خصمانه با سنديكاهای كارگری، برخوردهای قرون وسطايی با دانشگاهيان در همه سطوح فعاليتهای دانشجويی، به وجود آوردن فقر و بيكاری فراگير، اين موضوعات را آتشی در سينه وطندوستان و آزاديخواهان و معتقدان به دموكراسی ذكر كرده و آورده است: «نشستن افراد بیصلاحيت بر مسند قدرت از آن جهت خطرناك است كه میكوشند با خفه كردن صدای مخالفان جلوی هرگونه انتقاد از ضعفها و ناشايستگیهايشان را بگيرند و سر در برف فرو میبرند به اين اميد كه ديگران آنها را نبينند. از سوی ديگر میكوشند با ايجاد آشوب و بلوا و انداختن گناه آن به گردن ديگران، دليلی برای بیدرايتی خويش بيابند اما دولت نهم كه در فقدان شرايط انتخابات آزاد و به قول آقای خاتمی بیاخلاقی و با كمترين درصد آرا در كل انتخاباتهای رياستجمهوری اخير ايجاد شده است، خود روايتی ديگر در مسدود كردن تمام راههای ارتباطی مردم با حكومت دارد.»
دفتر تحكيم وحدت در ادامه بياينه خود آورده است: «دولت در ابتدا شعار آوردن نان بر سر سفره مردم را مطرح نمود و ليكن از قضا نه تنها نان بر سر سفره كسی نيامده است بلكه هزاران كارگر به علت بیتدبيری و نالايقی مسوولان در اين دولت، نيز بيكار شدهاند اما مسوولين امور هر يك همانند گذشته با جار و جنجال و سر دادن شعارهايی توخالیتر از ديگری، میكوشيد گناه اين بیلياقتی و بیتدبيری را به گردن دشمنان خيالی داخلی و خارجی بيندازد. از چشم آقايان حاكم بر دولت روزنامهنگاران، اقليتهای قومی و مذهبی، كارگران، دانشگاهيان و هر قشر و جريانی كه اين قابليت را داشته باشد كه بتواند با مطرح كردن پارهای از حقوق نقضشده ايرانيان وجهه سياسی و اجتماعی كسب كند، خطر بالقوه برای امنيت نظام است.»
اين بيانيه میافزايد: «متاسفانه مسوولان در دولت نهم به جای برخورد واقعبينانه با مسائل و مشكلات خانمانسور ايران و ايرانيان و استفاده از ظرفيتهای دانشجويان، اساتيد، روزنامهها، روشنفكران، كارگران و تمامی دلسوزان كشور، برای خفه كردن صدای منتقدان و جلوگيری از نمايان شدن ضعفهايشان، روزنامهها را تعطيل میكنند و روزنامهنگاران و انديشمندان را به زندان میاندازند و اكنون نيز در اقدامی سولل برانگيز تاريخ معاصر ايران سرگرم اخراج دوباره دانشجويان و اساتيد است تا خاطره تلخ گذشته كه موجب هرز رفتن چندين نسل از فرهيختگان ايران و هدر رفتن سرمايههای اين مرز و بوم شد، اذهان را بيش از پيش آزرده خاطر كند.»
در ادامه اين بيانيه آمده است: فشار به دانشگاهها بدان جهت صورت میگيرد كه تنها صدای منتقد باقیمانده در كشور را نيز خاموش نمايد تا ديگر نقدی بر اقدامات نابخردانه و به دور از عقلانيت ايشان، صورت نگيرد. در حالی كه ديپلماسی حاكميت در بحران هستهای ايران زمين را هر روز بيش از پيش به لبه پرتگاه نزديك میكند، در شرايطی كه بر اساس تصميمی برخلاف قانون اساسی دو انتخابات شورای شهر و خبرگان رهبری تجميع شده است. در حالی كه مردم ايران وضعيت وخيم اقتصادی را تجربه میكنند كه منابع طبيعی ايران توسط آقايان و آقازادگان به تاراج میرود و طرحهای كارشناسی نشده هر روز بيشتر و بيشتر ايرانيان را در نكبت فقر گرفتار میكند و... . در اين ميان تنها جايگاهی كه برای دفاع از حقوق ضايع شده ايرانيان باقی مانده است، دانشگاه است و بس.
گردبادی كه پيش از اين مطبوعات و نهادهای مدنی را درنورديده بود، اكنون درصدد تخريب آخرين سنگر آزادانديشی است.
٢- موج جديد اين برخوردها با اظهارات رييس دولت مبنی برتسلط سكولارها بر دانشگاهها آغاز گرديد و از همان ابتدا نيز معلوم بود اين سخنان آغاز انقلاب فرهنگی ديگری است كه هدفی جزحذف منتقدين از دانشگاهها ندارد.
٣- توجه به ابعاد اين يورش بیشرمانه نيز خالی از لطف نمیباشد، احضار قريب به دويست دانشجو در طول چند روز به كميتههای انضباطی، صدور احكام محروميت از تحصيل برای دانشجويان، جلوگيری از ادامه فعاليت انجمنهای اسلامی، توقيف نشريات دانشجويی و محدود كردن كانونهای فرهنگی تنها گوشهای ازاين تهاجم گسترده به دانشگاه است.
٤- اما بیخردانهترين اقدام در روزهای گذشته عدم ثبت نام دهها تن از فعالين دانشجويی پذيرفته شده در آزمون مقطع فوق ليسانس در دانشگاههای مختلف كشور بود. براساس اين اقدام كه نقض آشكار اعلاميه جهانی حقوق بشر است، ادامه تحصيل برای دانشجويانی كه وجه مشترك آنان انتقاد از كج سليقگی و بیدرايتی مسؤولان است- و شامل فعالين در نشريات، شوراهای صنفی، انجمنهای اسلامی و كانونهای دانشجويی میباشد- با تهديد جدی روبرو شده است. نهادهای امنيتی دانشجويان را به دستههای مختلف تقسيم كردهاند و با هر دسته به شيوهايی خاص و البته به دور از شرايط انسانی بر خورد میكند. در اين ميان نه تنها دانشجويانی كه در فعاليتهای سياسی و اجتماعی حضور داشتهاند بلكه دانشجويانی نيز كه در امور صنفی و آموزشی فعال بودهاند، به كميته های انضباطی فرا خوانده شدهاند و ادامه تحصيل برای ايشان با تهديد جدی نهادهای قدرت در داخل و خارج دانشگاه روبرو شده است.
تاسفآور است كه عدهای خود را مجری عدالت علوی معرفی كنند وليكن به سخنان روشنگر و حق محور علی به مالك اشتر بیاعتنا باشند و ديگر گونه عمل كنند آنجا كه ايشان میفرمايند،" ای مالك شرم بر تو اگر كسی در ملك تو با لكنت سخن خويش را بر زبان بياورد". ولی بسيارند دانشجويانی كه به خاطر ترس از اعلام قطعی شدن عدم اجازه ادامه تحصيل توسط نهادهای امنيتی، حتی جرات نمی كنند فرياد مظلوميت خويش را سر دهند!!!
٥- اين هجمه در حالی صورت میگيرد كه مسؤولين وزارت علوم در اظهاراتی مضحك از بسترسازی برای فعاليتهای دانشجويی دم میزنند وهر روز با لفاظیهای گوناگون سعی در زيبا جلوه دادن اين رفتارها دارند.
مسؤولين وزارت علوم تلاش میكنند اعمال حذفی و استبدادی خويش را در شعار تساهل و تسامح و پذيرفتن كثرت پنهان كنند.
طرح هايی نظير خانه تشكلها در حالی شكل گرفت كه بسياری از انجمنهای عضو دفتر تحكيم وحدت-بزرگترين و فراگيرترين اتحاديه دانشجويی در ايران- به بهانههای واهی امكان فعاليت ندارند و بيش از يكسال است كه به علت واهمه حاكميت از اين تشكل دانشجويی، اجازه برگزاری نشست صادر نمیشود.
٦- در اين ميان سكوت مدعيان اصلاحات نيز لكه ننگ ديگری است در كارنامه كسانی كه دم از اصلاحات و تشكيل جبهه حقوق بشر میزنند اما در عمل حاضرند برای كسب منفعت خويش با هر نوای قدرتی، سازگار شوند. كسانی كه به حقوق بشر و آزادی اعتقادی ندارند و از اين شعارها تنها برای جلب آرای بيشتر استفاده مینمايند. براين دوستان بايد زنهار زد كه عملكردهای اينگونه بود كه باعث شد در صحنه سياسی اجتماعی ايران بازنده باشند.
در پايان دفتر تحكيم وحدت اعلام میكند دانشگاه را خانه خود میداند و دفاع در برابر تعرضات و دست اندازی به آن را واجب و در اين دفاع علیرغم تمامی فشار ها و تهديدها ازهيچ كوششی دريغ نخواهد كرد. از كليه دلسوزان میخواهد دربرابراين اقدامات كه هدفی جزايجاد خفقان و به بند كشيدن نهد دانشگاه توسط عدهای معدود ندارد، سكوت ننمايند كه سكوت امروز فردای مصيبت باری را به بار خواهد آورد.