نامه به کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل متحد
در رابطه با فاجعه مرگ اکبر محمدی در زندان اوین

جناب آقای کوفی عنان، دبیر کل سازمان ملل متحد،
در روزهای جاری ذهن شما به درستی متوجه کشتار و آوارگی مردمان غیرنظامی در لبنان است. امیدوارم تلاشهای شما به سرانجام رسد و بمبارانها و درگیر‌یهای نظامی خاتمه یابند. در منطقه‌ی خاورمیانه و نزدیک هم این گونه جنگها جاری هستند و هم جنگهای پنهان و آشکاری که برخی حکومتها علیه مردمان خود برپا کرده‌اند و بی‌وقفه آنها را پیش می‌برند. نمونه‌ی بارز چنین ضدیتی با آرامش و آزادی را می‌توان در ایران دید. در زندان مخوف اوین بازهم یک زندانی سیاسی به نحو مشکوکی درگذشته است. این زندانی با نام اکبر محمدی در حال اعتصاب غذا به سرمی‌برده است. هدف وی از اعتصاب غذا اعتراض به بی‌حقوقی خود به‌عنوانِ زندانی سیاسی بوده است. اکبر محمدی جرمی جز فعالیت سیاسی آزادیخواهانه در چارچوب مبارزات دانشجویی نداشته است. من سالهای طولانی در زندانهای جمهوری اسلامی اسیر بوده‌ام و می‌دانم چه خطرهایی جان زندانیان سیاسی را تهدید می‌کند. اعتصاب غذایی که ما اخیرا در ایران و خارج از جمله در مقابل مرکز سازمان ملل متحد در نیویورک برپا کردیم، برای جلب توجه جهانیان به وضعیت زندانیان سیاسی در ایران و فشار حکومت بر دگراندیشان بود. ما خواهان آن بوده و هستیم که جلوی فجایعی چون قتل زهرا کاظمی، خبرنگار ایرانی–کانادایی در زندان اوین گرفته شود. اکنون بایستی در کنار زهرا کاظمی، که در ژوئیه ۲۰۰۳ به قتل رسید، از اکبر محمدی نیز نام ببریم. رژیم در مورد اکبر محمدی، همچون مورد زهرا کاظمی اجازه بررسی نحوه‌ی مرگ از سوی مراجع ذی‌صلاح غیردولتی و خانواده‌ی دانشجوی قربانی را نداده است. جسد او را با عجله و به صورتی مخفی دفن کرده‌اند.
من نگران جان همبندان سابق خود و همه‌ی زندانیان سیاسی هستم. از شما می‌خواهم به رژیم ایران در مورد اعمال فشاری که به مرگ اکبر محمدی منجر شد اعتراض کنید و خواهان بازدید هیئتی جهانی از زندانهای ایران شوید.
با سپاس و احترام
اکبر گنجی، روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی سابق
اول اوت ۲۰۰۶