خبرگزاری فارس: به عقيده كارشناسانی از لندن، پاريس و بيروت، آمريكا از اسرائيل برای رسيدن به اهداف خود در ايجاد«خاورميانه جديد» استفاده می كند. اين طرح از عراق آغاز و ظاهرا اكنون نوبت به لبنان رسيده و بعد هم ممكن است ساير كشورهای عربی و حتی تركيه و ايران را نيز شامل شود.
روزنامه «نيزاويسيمايا گازيه تا» برای واضح تر شدن مسئله پيرامون ابتكار عمل «خاورميانه جديد» از سوی كاندوليزا رايس، وزير امور خارجه آمريكا، نقطه نظر چند كارشناس را در اين رابطه جويا شده است.
مارك توماس، مدير برنامه های خاورميانه و آفريقای شمالی موسسه سلطنتی تحقيقات دفاعی و نظامی، لندن: «وقتی رايس می گويد كه زمان ايجاد «خاورميانه جديد» فرا رسيده است، منظورش اين است كه ديگر نمی توان با موجوديت گروه حزب الله كه امنيت اسرائيل را تهديد می كند، كنار آمد. در اينجا مشخص است آمريكا از اسرائيل برای رسيدن به اهداف خود استفاده می‌كند.»
وی در عين حال متذكر شد: «آمريكا امكان منحصر به فردی برای مهار كردن جاه طلبی های هسته ای تهران، ضعيف كردن حكومت اين كشور و قدرت نفوذ آن در منطقه، با از بين بردن حزب‌الله كه قدرتمند ترين ابزار آن است، بدست آورده است.»
جان فرانسوا داگيوزان، مدير برنامه های علمی تحقيقات استراتژيك پاريس گفت: «اصطلاح «خاورميانه جديد» در آغاز حمله ايالات متحده به عراق مورد استفاده قرار گرفت. برای آمريكا اين به معنای بكار گرفتن قدرت برای تغيير موقعيت سياسی منطقه به گونه‌ای بود كه بتواند موجب توسعه سيستم دموكراسی مورد نظرش شود. اكنون نيز رايس دوباره اين نظريه را علم كرده است، بدون توجه به منجلابی كه آمريكايی‌ها در عراق گير افتاده‌اند. تنها اين بار واشنگتن آن را در مورد حزب الله بكار می برد.
احمد مصلی، پروفسور علوم سياسی در دانشگاه آمريكايی بيروت نيز عنوان كرد: «عنوان كردن اصطلاح «خاورميانه جديد» از جانب خانم رايس را بايد به عنوان لزوم ساختار جديد منطقه‌ای كه اسرائيل در محور آن قرار دارد تعبير كرد. بقيه كشورهای خاور نزديك بايد اطاعت كنند يا در خدمت منافع اسرائيل و متحدان غربيش و پيش از همه آمريكا باشند. چنين برداشت می‌شود كه اين طرح از لبنان آغاز می‌شود و بعد اين مفهوم ساير كشورهای عربی، حتی تركيه و ايران را نيز در بر خواهد گرفت. اين آغاز روند بسيار خطرناكی است، چرا كه چنين نظمی تنها در صورت اعمال زور و جبر می تواند دوام پيدا كند. البته بعيد است تلاش برای تغيير حكومت‌های حاكم بر ايران و سوريه موفقيت آميز باشد.»