اكبر گنجی:
پيام به دوستان شركت‌كننده در حركت اعتراضی جهانی برای آزادی زندانيان سياسی ايران

دوستان عزيز، پويندگان راه آزادی،
به‌عنوانِ يك همراه، به عنوان كسی كه سالها در زندان بوده و ارزش و تأثير تلاش در دفاع از زندانيان سياسی را می‌داند، به‌عنوانِ كسی كه بسياری از زندانيان سياسی كنونی را شخصا می‌شناسد و به همه‌ی آنان، چه مشهور و چه گمنام، بی توجه به اين كه چه گرايش عقيدتی و سياسی دارند، مهر می‌ورزد و بر آگاهی و عزمشان ارج می‌نهد، لازم می‌دانم از اين كه پيشنهاد مرا برای برپايی اعتصاب غذای سه روزه در شهرهای مختلف پذيرفتيد، تشكر كنم و بگويم كه از شور و همبستگی و آزادی‌خواهی شما بسيار نيرو گرفتم و هر جا امكان گفتگوی مستقيم با شما ميسر شد، از شما بسيار آموختم. با شور و شعف شرح فعاليتهای شما را می‌خوانم و پيامهای تلفنی‌تان را از نقاط مختلف جهان می‌شنوم. اهميت حركت اعتراضی كنونی كه با همت شما دوستان و ياری مردم شريف ايران صورت گرفت، در پيوند مشخصی است كه ميان مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی داخل و خارج برقرار شد. در تهران اعتصاب شد، در آنكارا، استانبول، سيدنی، تورنتو، مونترآل، استكهلم، وين، لندن، كلن، هامبورگ، برلن، پاريس، بروكسل، آتلانتا، سانفرانسيسكو، نيويورك، لس‌آنجلس، شيكاگو، سانفرانسيسكو و بسياری شهرهای ديگر نيز. هستند درشهرستانهای ايران كسانی كه حتّی يك تنه به صورتی سمبليك با مبارزه‌ی ما همراهی كردند و هستند ايرانيانی كه در نقطه‌ای دورافتاده در آمريكا يا استراليا به همين صورت به مبارزه‌ی ما پيوستند. اين پيوند ميان داخل و خارج و اين ميان ايرانيان در سرتاسر جهان را ارج بگذاريم و در تحكيم آن بكوشيم. مبارك باد اين پيوند!
همه می‌پرسند كه مبارزه را چگونه ادامه دهيم. در پس اين پرسش اين خواست اكيد وجود دارد كه بايستی ادامه دهيم، آن هم با حفظ اين پيوندی كه برقرار شده است. به نظر من حفظ اين پيوند و تحكيم آن وظيفه‌ی مقدم ماست. شبكه‌های ارتباطی‌مان را بايد گسترش دهيم و مدام جمعهای بيشتر و نفرات بيشتری را به درون آن فراخوانيم.
مسلما می‌توانيم و بايد سازماندهی شبكه‌ای خود را بهبود بخشيم و حركتهای بعدی را با تدارك بهتری انجام دهيم. خوب است كه همه‌ی دوستان جمع‌بندی‌شان را به هم اطلاع دهند و از تجربه‌های هم بياموزند. برای حركت كنونی فرصت بسيار كمی برای تدارك و سازماندهی وجود داشت. من مايل بودم كه بلافاصله پس از ورود به نيويورك در برابر مركز سازمان ملل متحد دست به اعتصاب غذای سمبليك برای جلب افكار عمومی به وضعيت زندانيان سياسی ايران بزنم. موضوع را با هر كس كه مطرح كردم با پيشنهاد برای همراهی مطرح شد. اين گونه بود كه حركت پروبال گرفت و جهان‌گستر شد. شور بسياری وجود مرا فراگرفت، آنگاه كه خبر شدم بسياری از دوستان در داخل ايران نيز ايده را نيكو يافته‌اند و جمعی از آنان، علی‌رغم همه محدوديتها و خطرات، بر آن شده‌اند گرد آيند و به اعتصاب و اعتراض پردازند. به اين دوستان، به ديگر ياوران در سرتاسر جهان و به همه‌ی نيروهای تحول‌خواهی كه اين حركت فراموش‌نشدنی را سامان دادند و پيش بردند، درود می‌فرستم. اميدوارم اين جبهه‌ی تحول‌خواهی مدام استوارتر و گسترده‌تر شود.
حقوق بشر ايده‌ی راهنمای ما و تحقق آن خواست ثابت ماست. يك آماج مقدم ما در اين مسير آزادی همه‌ی زندانيان سياسی است. ما خواهان آنيم كه هر كس كه به دليل عقيده‌ی سياسی‌اش و خواست سياسی‌ای كه پيگری آن جزو حقوق اوليه شهروندی وی است، در بند افتاده، به فوريت و بی‌هيچ و قيد و شرطی از زندان آزاد شود. اين كه ما در حركت سياسی سه‌روزه‌ به طور مشخص از سه نفر نام برده‌ايم و آزادی آنان را طلب كرده‌ايم، صرفا به خاطر اين بوده كه به خواست عمومی خود صورت مشخصی بدهيم و به اين خاطر سه نفر برجسته شدند كه در بيدادگاههای حكومت هنوز حكمی برای آنان صادر نكرده‌اند و در بلاتكليفی مطلق به سر می‌برند.آنان اكنون در سلول انفرادی‌اند و زير فشار و شكنجه‌اند. من اكنون كه اين پيام را برای شما می‌نويسم به تك‌تك زندانيان سياسی می‌انديشم، به همبندم ناصر زرافشان، به نماد مصاف داد و بيداد در ايران عباس اميرانتظام، به طبرزدی، به تك تك دانشجويان در بند در تهران و شهرستانها، به زنان آزاديخواه و حق‌طلبی كه در مواردی بسيار بهانه‌ی ستم بر آنان ظاهرا غيرسياسی اما در واقع عميقا سياسی است، به دستگيرشدگان اخير در آذربايجان، به زندانيان كُرد، به طلبه‌ها و روحانيونی كه منتقد حاكميت اند و در زندانهای ويژه به طور ويژه‌ای بر آنان ستم می‌كنند. ايران يك مجمع ‌الجزاير زندان‌گونه است؛ انسانها، كتابها، روزنامه‌ها، نواهای شادی و هر صدا و نماد آگاهی‌بخش در بند اند. ما خواهان آزادی همگانی هستيم: آزادی انسان، آزادی قلم، آزادی شادی، آزادی زندگی، آزادی برای رشد و آگاهی، آزادی برای همبستگی و مسؤوليت.
بار ديگر به همه درود می‌فرستم و دست تك‌تك شما را می‌فشرم

همراه و برادر شما
اكبر گنجی
نيويورك، ١٦ ژوييه، در روز سوم اعتصاب غذا