علی اکرمی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی، در سن ۴۳ سالگی، به دلیل بیماری کرونا درگذشت.

اکرمی پس از مدت کوتاهی بستری شدن در بیمارستان به دلیل ابتلا به کرونا، صبح روز یکشنبه ۱۰ اسفند، درگذشت. وی هفته گذشته در پستی در توئیتر از ابتلای خود به ویروس کرونا خبر داده بود.

اکرمی در روزنامه‌های ملت، توسعه، اعتماد و نوروز قلم زده بود. او هم‌چنین عضو شورای سردبیری پایگاه نفت خبر و مشاور مجله تهران شهر بود.

این روزنامه‌نگار در آغاز دهه ۱۳۸۰ و نیز در سال ۸۸ بابت فعالیت‌های سیاسی‌اش بازداشت شده‌ بود.

درگذشت این روزنامه‌نگار با واکنش گسترده اهالی رسانه و فعالان شبکه‌های اجتماعی همراه بود؛ به طوری که در روز یکشنبه هشتگ علی اکرمی ترند اول توییتر در ایران شد.

هادی یزدانی در توییتر نوشت: «شوک‌زده‌ام. خبر مرگ #علی اکرمی ویران‌ کننده‌تر از آن است که فکرش را بکنید. تصور کنید ساعت ۲۳:۴۹ چهارشنبه با تو مشورت کند، ۲۴ ساعت بعد بیمارستان باشد، ۲۴ ساعت بعدتر برایش دعا بخوانند یعنی اوضاع خوب نیست و امروز صبح بخوانی دیگر نیست. هرچقدر بخواهی قوی باشی باز کم می‌آوری...»

منیژه حکمت، سینماگر ایرانی نیز به یاد علی اکرمی در توییتی نوشت: «انسان بزرگى را كرونا از جامعه ايران  ربود، ناباورانه و غم انگيزه»

زینب کریمیان، روزنامه‌نگار درباره علی اکرمی نوشت: «روزی که آزاد شده بودم. سرخوشانه اومد خونمون. خندید و گفت: “هنوز از اون حلوا ارده‌ها میدن؟” تلخ گفتم هنوز. گفت: پس بدون تو خوب میشی تو می‌خندی و رو سیاهی می‌مونه به ذغال... یکجوری بخند که آرواره هات مثل همیشه معلوم باشه..  همون هم شد.. آقای اکرمی به روزگارمان بخند...»

مرجان لقایی،‌ روزنامه‌نگار نیز نوشت: «عزائیل هم می گردد مظلوم ترینها را انتخاب میکند. یک ملی مذهبی شریف و نجیب. یک انسان به تمام معنی»

امیر تنها در توییت خود به یاد علی اکرمی نوشت: «نسل ما انقدر بدبخت بود که حتی نشد تو سن پیری رفتن رفقامونو ببینیم، تو همین جوونی یکی یکی داریم میریم و داغ به دل بقیه رفقا میذاریم.»

هادی حیدری، کارتونیست نیز نوشت: «علی اکرمی، رفیق شفیق و بامرام خیلی از ماها بود. مهربان، آرام و بی‌اعتنابه دنیا. جز خوبی از او ندیدم. جمعه‌‌ای که رفت، بستری شد. کرونا، امروز او را از ما گرفت. هر روز تکه‌ای از وجودمان کم می‌شود. این پیکر، تکه تکه شده است. پرتره را براساس عکسی از امید ایرانمهر عزیز کشیدم.»

محمد مبین نیز نوشته است: «صبح علی الطلوع، زنگ بزنی حال رفیقت را جویا شوی، آنور خط بگویند فوت کرده، حواستان باشد فعلا خانواده اش نمی دانند، تو مجبور باشی راوی خبر شوی برای رفقا و بگویی فعلا در خلوت گریه کنید، خانواده نمی‌دانند. علی اکرمی چقدر سخت بود روایت رفتن تو، رفیق، برادر!»

سام فرزانه، روزنامه‌نگار ساکن خارج از کشور نوشته است: «سال‌ها پیش در روزنامه‌ای در ایران کار می‌کردم که مهران قاسمی و علی اکرمی هم آنجا بودند. دو دوست جدانشدنی و خندان. اول مهران رفت و حالا امروز خبر فوت علی آمده. باورش سخت است.  از مهران و علی جز خوبی، لبخند/قهقهه و خوش‌رویی به یاد ندارم. حیف... حیف...»

فرزام شیرزادی برای علی اکرمی در اینستاگرام نوشت: «دوست روزنامه نگارم بر اثر کرونا درگذشت. من، او و مهران قاسمی هم‌نسل و هم سن بودیم و کارمان را تقریبا با هم شروع کردیم. علی روزگاری سردبیر هفته نامه باور بود. یک شماره از من خواست سردبیر میهمان باشم و ویژه نامه ای را برای نخستین سالگرد درگذشت شاملو منتشر کنم؛ ویژه نامه ای که بعدها پایه انتشار کتاب شاملو در ۱۶ نگاه شد. امکان دیدار و مصاحبه با ابراهیم یزدی را او فراهم کرد. سال ۱۳۷۸ بود. نازنین، دوست داشتنی و خوش خلق و با سواد بود. یادش گرامی»

علی اکرمی و دختر خردسالش

عباس عبدی نیز در یادداشتی در کانال تلگرام خود نوشت: «علی اکرمی از متولدین دهه ۵۰ بود. دوران کودکی و نوجوانی خود را در دهه ۶۰ طی کرد و جوانی خود را در دهه ۷۰ در سیاست و جامعه گذراند. آنان نسل مهمی در تاریخ این کشور هستند. درختانی بودند که باید دهه ۸۰ به ثمر می‌نشستند ولی از سرمای سیاست زده شدند و سر از دادگاه و زندان درآوردند. پس از آن نیز روی خوش ندیدند و حتی نتوانستند شغل مناسبی داشته باشند.
او تا روز آخر پیگیر امور بیمه‌ای بود. حقی که هر شهروندی باید از آن برخوردار باشد. هم‌نسلان آنان در حال اداره کشورهایشان هستند و حتی رییس‌جمهور و وزیر می‌شوند و آنان باید همچنان درگیر دعواهای سیاسی و تنش ‌های بی‌پایان و انحصارطلبی نسل فسیل شده‌ای باشند که خود را قوم برگزیده می‌داند. این نسل به ناحق سوخت. هم از رفتار و انحصارطلبی نسل پیش از خود که راهی برای بروز خلاقیت‌های آنان باز نکردند رنج کشید، هم از نسل بعد از خود زخم خورد.
روحش شاد. جوان با استعداد و خوش رفتاری بود.»

پیکر علی اکرمی روز یکشنبه ۱۰ اسفند به خاک سپرده شد