ثاتیک بیسواس، گزارشگر هند
بی بی سی

سناتور آمریکایی کامالا هریس، که از سوی جو بایدن به عنوان یار انتخاباتی او و کاندیدای معاون ریاست جمهوری انتخاب شده است، به عنوان یک سیاستمدار برجسته سیاه‌پوست شناخته می‌شود. اما او همچنین تبار هندی هم دارد.

او سال ۲۰۱۸ در زندگی‌نامه خود با عنوان”حقایق همراه ما” (The Truths We Hold) نوشت: “نام من” کاما-لا “تلفظ می‌شود ، مانند علامت نقطه‌گذاری- کاما - به علاوه “لا”!

این سناتور کالیفرنیایی که از مادری هندی و پدری جامائیکایی زاده شده، سپس معنای نام هندی خود را توضیح می‌دهد.

“این به معنای”گل نیلوفر آبی” است ، که نمادی از اهمیت در فرهنگ هند است. نیلوفر آبی در زیر آب رشد می‌کند اما گل‌های آن از سطح آب بالا می‌آیند، در حالی که ریشه‌اش محکم در ته رودخانه جای گرفته است.”

کامالای جوان و خواهرش مایا در اوایل زندگی، در خانه‌ای که پر از موسیقی هنرمندان سیاه‌پوست آمریکایی بود، بزرگ شدند. مادرش در کنار آرتا فرانکلین و پدرش که عاشق موسیقی جاز بود، آواز می‌خواند.

پدر کامالا در دانشگاه استنفورد اقتصاد تدریس می‌کرد.

شیامالا گوپالان و دونالد هریس وقتی کامالا پنج سالش بود از هم جدا شدند.

او ابتدا نزد مادر مجرد هندی‌اش که پژوهشگر سرطان و فعال حقوق مدنی بود، پرورش یافت. کامالا‌، مایا و شیامالا تحت عنوان “شیامالا و دختران” شناخته می‌شدند.

مادرش به گونه‌ای دخترانش را تربیت کرد که مطمئن شود آنها از پیشینه خود آگاه هستند.

او سال گذشته نوشت: “مادر من خیلی خوب درک می‌کرد که او دو دختر سیاه‌پوست را پرورش می‌دهد. او می‌دانست در کشوری که او به عنوان وطن انتخاب کرده مایا و من را به عنوان دخترانی سیاه‌پوست می‌بیند و او مصمم بود که اطمینان حاصل کند که ما به عنوان زنان سیاه‌پوستی با اعتماد به نفس پرورش می‌یابیم.”

واشنگتن‌پست سال گذشته نوشت: “هریس در عین حال که مشتاقانه فرهنگ هندی خود را در برگرفت اما با افتخار به عنوان یک آفریقایی-آمریکایی زندگی کرده است.”

هنگامی که او در سال ۲۰۱۵ برای به دست آوردن کرسی سنا کاندیدا شد، مجله اکونومیست او را “دختر یک محقق سرطان هندی و یک استاد اقتصاد جامائیکایی” توصیف کرد.

او اولین زن آفریقایی-آمریکایی و اولین آسیایی‌تباری است که دادستان کل کالیفرنیا شده است.”

این سناتور ۵۵ ساله می‌گوید او خودش را درگیر چگونگی هویت‌اش نکرده و تنها به سادگی خود را به عنوان “یک آمریکایی” توصیف می‌کند.

به گفته افرادی که او را می‌شناسند، خانم هریس به راحتی هر دو جامعه را دنبال می‌کند.

در ویدئویی با مندی کالینگ، کمدین و بازیگر هندی-آمریکایی که در صفحه یوتیوب سناتور هریس در دوران رقابتهای درون حزبی برای کاندیداتوری ریاست‌جمهوری منتشر شده، این دو نفر با هم غذای هندی می‌پزند و درباره پیشینه مشترک جنوب هندی‌شان صحبت می‌کنند.

کالینگ می‌گوید اگر چه همه از نیمه دیگر تبار خانم هریس اطلاع ندارند اما سایر هندی-آمریکایی‌ها که با آنها ملاقات می‌کند اغلب این واقعیت را مطرح می‌کنند.

کالینگ در آن زمان گفت: “این چیزی است که ما از آن هیجان زده‌ایم و به خاطر آن شما را برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری انتخاب کرده‌ایم.”

کالینگ از خانم هریس می‌پرسد که آیا او با خوردن غذای جنوب هند بزرگ شده است.

خانم هریس از غذاهای هندی نام می‌برد که در خانه‌شان تهیه می‌شده: “مقدار زیادی برنج و ماست ، کاری سیب زمینی، دال و مقدار زیادی ادلی”.

او همچنین می‌گوید وقتی او از خانه مادرش در هند دیدن کرد،وقتی مادربزرگ گیاه‌خوارش از خانه خارج می‌شد پدر بزرگش درخواست نان تست فرانسوی که با تخم مرغ تهیه شده، می‌کرد ( در هند تخم مرغ به عنوان غذایی نزدیک به حیوانات و خارج از رژیم گیاه‌خواران محسوب می شود).

کاملا هریس و خواهرش مایا

او در کتاب خود درباره تهیه غذای بریانی هندی و اسپاگتی بولونیز در خانه می‌نویسد.

کالینگ روز سه‌شنبه نامزدی معاون ریاست‌جمهوری خانم هریس را “یک روز هیجان انگیز ... به ویژه برای خواهران سیاه و هندی من” نامید.

هنگامی که خانم هریس در سال ۲۰۱۴ با داگلاس امهاف، وکیل ازدواج کرد، او با گفتن “با حفظ میراث هندی و یهودی مربوطه ما”، یک حلقه گل را به دور گردن شوهر جدید خود قرار داد و شوهرش هم روی لیوان زد.

تصویر عمومی خانم هریس بیشتر به هویت وی به عنوان یک سیاست‌مدار آفریقایی-آمریکایی گره خورده است ، بخصوص اخیراً در جریان بحث‌های نژادی و جنبش “جان سیاه‌پوستان اهمیت دارد” در ایالات متحده.

اما آمریکایی‌های هندی‌تبار هم او را به عنوان یکی از خودشان می‌دانند و کاندیداتوری وی برای معاونت ریاست‌جمهوری می‌تواند به به رسمیت شناخته شدن بیشتر جوامع هندی و آسیای جنوبی در آمریکا بیانجامد.

مشخص است که مادر فقید او الهام بخش بزرگی برای خانم هریس بود. مادرش، گوپالان، در شهر جنوبی چنای هند متولد شد. او بزرگترین فرزند از چهار فرزند خانواده بود.

وی در ۱۹ سالگی از دانشگاه دهلی فارغ التحصیل شد و درخواست ادامه تحصیل در برکلی را داد “دانشگاهی که قبلاً هرگز ندیده بود، در کشوری که هرگز بازدید نکرده بود.”

وی در سال ۱۹۵۸ هند را برای تحصیل در دوره دکترای تغذیه و غدد در آمریکا ترک کرد و بعداً محقق سرطان پستان شد.

خانم هریس گفته “برای من حتی تصور این که چقدر برای پدر و مادر مادرم دشوار بوده که به او اجازه دهند برود، سخت است.”

سفر جت‌های تجاری به تازگی شروع به گسترش در سطح جهان کرده بود. ارتباط با خانواده از راه دور ساده نبود. با این حال وقتی مادرم از پدر بزرگ و مادر بزرگم خواست که به او اجازه بدهند به کالیفرنیا برود، آنها سر راهش نایستادند.”

خانم هریس می‌نویسد که انتظار می‌رفت مادرش پس از اتمام تحصیلات خود به خانه برگردد و با ازدواجی که از قبل برای او ترتیب داده شده بود، موافقت کند.

“اما سرنوشت برنامه دیگری داشت.”

او در جریان شرکت در یک جنبش حقوق مدنی در برکلی با پدر کامالا هریس آشنا شد و عاشق شد.

خانم هریس می‌نویسد: “ازدواج او و تصمیم اش برای ماندن در ایالات متحده، اقدام نهایی برای تعیین سرنوشت خود و عشق بود.”

گوپالان درجه دکترای خود را در ۲۵ سالگی در سال ۱۹۶۴ گرفت و در همان سال خانم هریس متولد شد.

خانم هریس می‌نویسد که مادرش تا لحظه زایمان هر دو دخترش همچنان کار می‌کرد، “در اولین زایمان وقتی در آزمایشگاه کار می‌کرد کیسه آب رحم او پاره شد و دیگری در حالی که کیک سیب درست می‌کرد”.

در هند، گوپالان در خانواده‌ای مرتبط با “فعالیت‌های سیاسی و مدنی” پرورش یافته بود.

مادربزرگ او هرگز به دبیرستان نرفت، اما یک سازمان دهنده اجتماعی بود که مساله قربانیان خشونت خانگی و آموزش زنان و پیشگیری از بارداری را دنبال می‌کرد.

پی وی گوپالان، پدربزرگ‌اش دیپلمات ارشد در دولت هند بود. او بعد در زامبیا زندگی کرد و به حل و فصل مشکل پناهندگان کمک کرد.

او در کتابش درباره سفرهایش به هند خیلی حرفی نمی‌زند. اما می‌نویسد که با برادر و دو خواهر مادرش رابطه نزدیکی دارد و از طریق تماس‌های تلفنی، نامه و سفرهای دوره‌ای با آنها در تماس است.

مادر خانم هریس در سال ۲۰۰۹، در ۷۰ سالگی درگذشت.

فعالان حزب دموکراتیک ایالات متحده مانند شکار ناراسیمهان می‌گویند کاندیداتوری وی برای جامعه هندی و آمریکایی اتفاق فوق‌العاده‌ای خواهد بود.

وی گفت: “او یک زن است، او دو نژادی است، او به بایدن در پیروزی در انتخابات کمک خواهد کرد، او از جوامع مختلف درخواست می‌کند و او واقعاً باهوش است.”

“چرا هندی‌های آمریکایی‌تبار نباید به او افتخار کنند؟ این نشانه‌ آنست که ما در حال شکفتن هستیم.”