ايسنا: «در جامعه باز بايد تمام اطلاعات ديده شود و از سوی مردم گزينش صورت بگيرد. متاسفانه مطبوعات مانند باقی موضوعاتی كه وارد كشور ما شدند كاريكاتوری از اصل هستند.»
احمد زيدآبادی كه روز سه‌شنبه در نشست "مطبوعات در عرصه جهانی و وضعيت ايران" در آمفی‌تئاتر دانشكده علوم دانشگاه خواجه نصير سخنرانی می‌كرد، در خصوص تفاوت مطبوعات ايران با مطبوعات ساير كشورهای جهان گفت: «در سال‌های گذشته حرف‌های زيادی در خصوص مطبوعات داشته‌ايم. آزادی مطبوعاتی كه در جهان شاهد آن هستيم پديده‌ای مدرن است و زاده‌ چيزی است كه ما آن را مدرنيسم می‌ناميم. اصل مدرنيسم، انسان را موجودی عاقل می‌داند كه می‌تواند بر اساس دريافت اطلاعات متفاوت، تصميم بگيرد. اين اعتقاد موجب آزادی اطلاعات و بيان در كل جهان شده است.»
وی افزود: «می‌توان از زاويه‌های مختلف آزادی بيان و مطبوعات را نگاه كرد. كشور‌هايی كه دارای دموكراسی هستند قسمتی از كار مطبوعاتی خود را اظهار نظر می‌دانند و روزنامه‌نگار می‌تواند درباره تاريخ كشور خود هر آنچه كه صحيح است را بگويد و گزارش تحقيقاتی را به صورت صحيح پيش برد و حقيقت فساد را آشكار سازد. اما متاسفانه چنين چيزی در ايران وجود ندارد.»
اين فعال سياسی ابراز عقيده كرد: «در كشور‌های ديگر مثل انگليس، آمريكا، تركيه و ... می‌توان بزرگترين سياست‌مداران كشور را نقد كرد و چون آنها ديدگاه بدی نسبت به زبان انتقاد ندارند.»
وی در خصوص وضعيت روزنامه‌نگاران در جهان اظهار داشت: «روزنامه‌نگاران به عنوان چشم و گوش جامعه عمل می‌كنند و با ارائه ديدگاه‌های انتقادی می‌توانند راه را برای مردم هموار سازند. در ايران اين تفكر وجود دارد كه مطلبی كه نوشته می‌شود بايد با موازين حكومت مطابقت كند و اين نوع موازين را خود حكومت تعيين می‌كند.»
اين روزنامه‌نگار گفت: «در حال حاضر شورای عالی امنيت ملی بسيار فعالانه عمل می‌كند و دامنه تذكراتش به قدری وسيع شده كه علاوه بر سانسور در مطبوعات، موضوعات اجتماعی، اقتصادی و سياسی در اين شورا تصميم‌گيری می‌شود.»
زيدآبادی در خصوص تعامل بين حكومت و روزنامه‌نگاران اظهار داشت: «تعامل عجيبی بين حكومت و روزنامه‌نگاران ما به وجود آمده است. مطمئنا فضای بسته از فضای نيمه باز بهتر خواهد بود، چون فضای نيمه باز باعث سوء تفاهم‌هايی كه در حال حاضر شاهدش هستيم می‌شود. در حقيقت می‌توان گفت كه روزنامه‌های ايران تنها از 20 درصد آزادی بيان برخوردارند.»
وی در پاسخ به سوال يكی از دانشجويان در خصوص سطح اطلاعات مردم كشورمان و اطلاع‌رسانی رسانه‌ها به آنها گفت: «فردی كه در جهان سوم زندگی می‌كند مطمئنا از لحاظ عقل و شعور از فردی كه در يك كشور پيشرفته زندگی می‌كند كم ندارد و تنها تفاوت اين است كه آنها دويست سال خطا می‌كنند و در آخر راه خود را پيدا كرده و پيش می‌روند و فضايی كه در آن هستند را محدود نمی‌كنند. بايد به مردم كشورمان آزادی بيان داده شود تا آنها بتوانند خطا كنند و راه درست را پيدا كنند.»