در جلسه علنی روز یکشنبه ۵ خرداد ۹۸ مجلس علی لاریجانی با کسب ۱۵۵ رأی برای چهارمین سال رئیس دوره دهم مجلس شد.

علی لاریجانی برای ریاست مجلس ۱۵۵رای آورد. محمدرضا عارف که کاندیدای فراکسیون اصلاح‌طلبان بود ۱۰۵ رای به دست آورد. عارف سال پیش توانسته بود ۱۲۳ رای کسب کند.

علی لاریجانی از ابتدای دوره هشتم تاکنون ریاست مجلس را به عهده داشته و رکورد دار این سمت در تاریخ جمهوری اسلامی است.

مسعود پزشکیان و عبدالرضا مصری به ترتیب نایب رئیس اول و دوم شدند. پزشکیان کاندیدای فراکسیون امید و مصری کاندیدای فراکسیون ولایی بودند. برای پست نواب رئیسی مسعود پزشکیان، عبدالرضا مصری، علی مطهری و محمدحسین فرهنگی  کاندید شده بودند.

علی مطهری که برای نایب رئیسی مجلس کاندیدا شده بود و از حمایت فراکسیون اصلاح‌طلبان هم برخوردار بود در این انتخابات شکست خورد. مطهری برای سه سال نایب رئیس دوم مجلس بود.

در نشست امروز مجلس همچنین بهروز نعمتی با ۱۶۵ رأی، محمد آشوری با ۱۴۴ رأی و اسدالله عباسی با ۱۳۴ رأی از مجموع ۲۷۹ رأی مأخوذه به عنوان سه ناظر هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی در سال چهارم فعالیت مجلس شورای اسلامی دهم انتخاب شدند.

***

داماد خانواده برای ماندن بر ریاست، برادرزن خود را قربانی کرد
نقش لاریجانی‌چی‌ها در انداختن مطهری از هیات رییسه

روزآروز: انتخابات هیات رییسه اجلاسیه چهارم مجلس دهم، برگزار شد و با یک تغییر بزرگ پایان یافت. فراکسیون ولایی یا همان پایداری‌چی‌ها و نزدیکان به آنها به آرزوی خود رسیدند و موفق شدند علی مطهری را از صندلی نایب رییسی پایین بکشند و عبدالرضا مصری نماینده کرمانشاه را به هیات رییسه بفرستند. مصری همان وزیر کار احمدی‌نژاد بین سال‌های ۸۵ تا ۸۸ است.

البته آنها اگر زورشان می‌رسید، پزشکیان را هم می‌انداختند ولی پزشکیان علاوه بر آرای امیدی‌ها، آرای بخش زیادی از ترک‌زبانان مجلس را هم داشت و احتمالا ولایی‌ها برای مقابله با آرای پزشکیان از سوی ترک‌زبانان، محمدحسین فرهنگی دیگر نماینده تبریز را معرفی کردند که البته او اقبالی نداشت و از بین ۴ نفر، چهارم شد.

اما ماجرای مطهری متفاوت بود؛ لاهوتی سخنگوی فراکسیون مستقلین گفته بود که «فراکسیونش برای انتخاب نواب رئیس مجلس آماده ائتلاف با سایر فراکسیون‌های مجلس است و حفظ ریاست علی لاریجانی خط قرمز این فراکسیون است». یعنی بیایید بده و بستان کنیم.

امیدی‌ها ترجیح دادند که بر خلاف انتخابات مجلس ۹۴، هویت خود را مستقل تعریف کنند و با کسی ائتلاف نکنند؛ اما از آن سو پایداری‌چی‌ها و نزدیکان آنها که همان فراکسیون ولایی هستند، فرصت را مغتنم شمردند؛ همان‌ها که از منتقدان جدی مدیریت لاریجانی هستند، ترجیح دادند با دشمن خود ائتلاف کنند.

لاریجانی‌چی‌ها و پایداری‌چی‌ها سر ریاست مجلس با هم به توافق رسیدند؛ مستقلین یا همان لاریجانی‌چی‌ها برای نواب رییس نامزدی معرفی نکردند و ولایی‌ها دو نامزد معرفی کردند. آنها در این سه ساله خیلی دنبال زدن مطهری و انداختن او از هیات رییسه بودند که بالاخره ماندن لاریجانی به قیمت افتادن مطهری تمام شد؛ به عبارت دیگر، داماد خانواده برای ماندن بر ریاست، برادرزن خود را قربانی کرد.

فراکسیون امید در اجلاسیه چهارم، نسبت به پارسال ضعف‌هایی نشان داد؛ از جمله اینکه در جمع کردن رای برای نواب رییس نتوانست موفق عمل کند؛ از سوی دیگر امیدی‌ها در جمع کردن رای برای عارف هم نسبت به پارسال ناکام بودند؛ پارسال توانستند انتخاب رییس مجلس را به دور دوم بکشانند تا لاریجانی احساس خطر کند؛ عارف آن موقع ۱۱۴ رای و سپس ۱۲۳ رای داشت ولی امسال ۱۰۵ رای.

جمیع جهات نشان می‌دهد سال آخر برای لاریجانی حیثیتی بوده و حتی حاضر شد با پایداری‌چی‌ها توافق کند و آنها هم که دستشان از نایب رئیسی کوتاه بود و از حضور مطهری ناراضی بودند، توانستند به آرزوی سه ساله خود برسند.