شاه حسین مرتضوی، معاون سخنگوی ریاست جمهوری افغانستان طی مطلبی در صفحه فیسبوک خود گفت: مقامات وزارت امور خارجه ایران این روزها در نقش سخنگویان طالبان عمل می‌کنند.

وی در ادامه مطلب خود همچنین اظهار داشته است:

«چرا کشور همسایه برای حل مشكل سياسی داخلی خود كه سال‌ها ايران را وارد بحران کرده است از راه گفتگو اقدام نمی‌كنند؟ آيا بهتر نبود به جای شنيدن صدای طالبان صدای مخالفان سياسی مانند ميرحسين موسوی يا كروبی شنيده می‌شد؟

ايران از یک افغانستان دموكراتيک كه در آن آزادی بيان و حقوق مدنی و شهروندی تضمين شده باشد به شدت نگران است. هم اكنون ۳۵۰ نويسنده و خبرنگار در ايران زندانی هستند. رسانه‌ای آزاد (در این کشور) وجود ندارد.

برای انتخابات بايد از فیلتر (آیت‌الله احمد) جنتی عبور كرد. اقليت‌های مذهبی و قومی به شدت سركوب می‌شوند. مردم ايران بارها از پيشرفت در افغانستان ياد كرده اند.

دولت ایران در هراس است كه آزادی‌های موجود در افغانستان به الگو برای ايران بدل نشود. به همين دليل ايران طرفدار انديشه‌های ملاعمر در افغانستان است.

سوال عمده از مقامات ايرانی اين است كه آيا در باره قتل ديپلمات‌های كشته شده خود در مزارشریف از هيات طالبان چه سوالی کرده‌اند؟».

این اظهارات به دنبال افشای گفتگوهای ایران با طالبان و هم‌چنین برگزاری دور جدید آن در تهران صورت گرفته است؛ هرچند وزارت خارجه ایران گفته که این دیدارها با آگاهی دولت افغانستان صورت گرفته و هدف آن، زمینه‌سازی برای گفتگوهای بین‌الافغانی صلح بوده و این دیدارها ادامه خواهد داشت.

در تازه‌ترین اظهارت، محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران که به هند رفته، در یک مصاحبه گفته است: «غیرممکن است طالبان در دولت آینده افغانستان هیچ نقشی نداشته باشند، اما این نقش نباید غالب باشد. هیچ کس در منطقه، دولتی تحت سلطه طالبان را به نفع امنیت منطقه نمی‌داند و در این زمینه تقریبا یک اتفاق نظر وجود دارد».