بخش‌های از نطق میان دستور بهروز بنیادی، نماینده مردم کاشمر، در نشست علنی روز چهارشنبه ۶ تیرماه مجلس:

* تصویری که امروز پس از گذشت ۴۰ سال از آرمانی‌ترین انقلاب دینی جهان در کمال ناباوری به وجود آمده، خوشایند نیست. مردم سالاری دینی، حاصل خون شهدا توسط برخی خانواده‌های وابسته به حاکمیت و صاحبان رانت و امتیازهای ویژه به تاراج رفته است و کشور و سرنوشت ملت فداکار به دست این غاصبان سرمایه‌های ملی در معرض تهدید جدی داخلی و خارجی قرار گرفته است که شاهد این ادعا کشف اختلاس‌های متعدد مالی، بانکی، نفتی، زمین و مسکن است.

* گروهی اسیر اسب قدرت و ثروت شده و به اشرافی گری روی آورده و حق حاکمیت مردم یعنی تمکین به قانون عدالت اجتماعی را به محاق برده‌اند. این گروه‌ها و نهادهای خاص دارای قدرت کاپیتولاسیونی نانوشته شده‌اند که ردپای آنها در همه جا دیده می‌شود که در چنین فضایی تفاوتی میان آنها و اسلافشان در دوره پهلوی نیست و زور هیچ قوه‌ای تاکنون به آنها نرسیده است.

* این گروه همان کاسبان تحریم هستند. نخستین خصیصه روزهای نخست انقلاب، وحدت و اتحاد و عروة الوثقى بود که این روزگار در مخیله و ذهن مردم و مسئولان بسیاری از مسائل سخیف و تلخ امروز نمی‌گنجید.

* اختلاس، رانتخواری، فساد اداری، فقر، آقازادگی، فحشا، ریا، دروغ، کودک آزادی، همسر آزاری، تجاوز در مدرسه و کلاس قرآن، کلیه فروشی و ده‌ها مورد شرم آور دیگر در مخیله مردم و مسئولان در ابتدای انقلاب نمی‌گنجید. در این سال‌ها حلقه حاکمیت مردم بر سرنوشت خود آنچنان تنگ شده و دایره خودی‌ها را چنان کوچک کرده‌اند که بسیاری از ایرانیان در خارج از این دایره قرار گرفته‌اند، به گونه‌ای که هر صدای مخالف برانداز و هر منتقد دلسوز مخالف نظام تلقی می‌شود و هر فردی را که بخواهند از میدان به در کنند، انگی به نام بی دین، ضدولایت، فتنه گر و برجامی به او می‌زنند و به راحتی بدون محکمه و قاضی با آبرو و حیثیت مومنین بازی می‌کنند.

* دانشجو، وکیل، معلم و کارگر عامل دشمن معرفی شده درحالی که در قرن ۲۱ و با پیشرفت فرضیه‌های مدیریت، عدم پذیرش انتقاد و عاری دانستن یک تفکر از خطا و اشتباه برای سالهای متمادی از سوی هیچ عقل سلیمی پذیرفتنی نیست، به گونه‌ای که تاریخ نشان داده که این مسیر هر حکومتی را به خودکامگی و فساد رهنمون کرده و در سراشیبی انحطاط قرار داده است.

* افزایش فضای امنیتی، برخوردهای فراقانونی، عدم تحمل معترضان و ورود به حریم خصوصی شهروندان نخستین زنگ خطر مسیر انحطاط است. تا دیر نشده با همدلی و شنیدن صدای مظلومیت مردم که نجیب و باشرافت به همه مسئولان فرصت داده‌اند و ۴۰ سال را با تمام مشکلات تحمل کرده‌اند، باید در مسیر رفاه به امنیت فکری این دنیای آنها قدم برداشته و تنها به وعده پاداش و ثواب اخروی بسنده نکنید.

* کشوری که سالیانه نیاز به سرمایه گذاری ۶۰ میلیاردی دارد چرا باید به جای اولویت هزینه‌کرد در مسیر منافع ملی و ریشه‌کنی فقر و بیکاری و گرسنگی، ثروت ملی را بدون کسب منافع اقتصادی ثانویه، در سایر نقاط جهان به راحتی هزینه نماییم. چرا باید همیشه در بیم جنگ، تحریم و دلهره اخبار ناگوار زندگی کنیم؟

* کدام توطئه بین المللی محیط زیست رودخانه‌ها دریاچه‌ها تالابها و آبهای زیرزمینی ما را نابود کرده است؟ دست کدام خارجی هوای سالم را از مردم ما دریغ کرده است؟ چرا همسازی با جامعه جهانی این قدر برای ما سخت شده است؟

* روسیه برای ما دوستی مطمئن نخواهد بود. امروز شاهد این هستیم که با تمام وقاحت اَسَد وزنه همنوایی خود با پوتین را سنگین‌تر کرده و حتی حضور شهیدان مدافع حرم را در سوریه کمرنگ و بعضا کتمان می‌کند و آخرین خیانت را در اوپک و کنوانسیون بین المللی دریای خزر به چشم خود دیدیم.

* دور نیست که این دو مهره سیاسی [اسد و پوتین]، ما را در راه منافع خود و بزودی برای نتانیاهو و ترامپ قربانی کنند، اما ما بی توجه به اینکه در جهان سیاست امروز، وفاداری مادام العمر معنی نداشته، دوست همیشگی و دشمن دائمی وجود ندارد، به سیاست‌هایی یکسان، مستمر و واحد دست زده‌ایم و دریغ از یک تشر به این دو فرد.

* بخش زیادی از واردات کشور و خروج ارز فقط تحمیل قدرت‌هایی نظیر چین و روسیه است. ماحصل این معادله برد- باخت، افزایش فقر و فلاکت و بی اعتمادی در بین مردم است. می‌طلبد که حلقه تفکر اول کشور از نظامی به اقتصادی سیاسی تغییر نماید تا در سیاست خارجی برد برد معنا یابد.

* اشتباه تاریخی دیگر حاکمیت‌ها حسادت بوده بخصوص نسبت به افرادی که در دل مردم جایگاه محکمی داشتند. ما نیز در حال تکرار همان اشتباه‌ها و رفتارها هستیم، بعضی با خطاهای بی شمار در مصونیت کامل قرار دارند و دیگران با همه محبوبیت ملی و نجابت و سیادت به گونه‌ای در حصر و ممنوع التصویری و مردم نظاره گر این رفتار سراسر کینه و حسد.

* همه مردم در این راستا، دو نامه مقام رهبری را در کتاب بر تبعید صفحات ۲۴۶ و ۲۴۷ خطاب به ریاست شهربانی ایرانشهر و مسئولان کمیته ایرانی دفاع از حقوق بشر مطالعه کنند.

* آقای دکتر روحانی شما به عنوان پاسدار قانون اساسی قطعا از وضعیت زندگی سخت آحاد ملت آگاه بوده و می‌دانید که خط فقر به ۴۷ میلیون نفر رسیده و امنیت غذایی و دارویی کشور در‌هاله‌ای از ابهام قرار گرفته و کاهش ۵۰ درصدی ارزش پول ملی و گرانی افسار گسیخته را بخشی از اقتصاددانان دلسوز ما به خود دولت منتسب می‌کنند.

* وقتی بیش از ۹۰ درصد اقتصاد ما دولتی است، بنابراین انگشت اتهام در بازار خودرو، ارز، مسکن و طلا به سوی خود دولت و بانک مرکزی نشانه می‌رود. آقای دکتر روحانی آیا سوزنبانان اقتصاد متوجه فرار قطار اقتصاد از ایستگاه دوگل شده اند؟ آیا شما به عنوان لوکوموتیو ران اصلی این قطار خواهید توانست تصمیمی شجاعانه برای نجات این ارابه سرگردان بگیرید؟ و آن را از هوای مه آلود که بر تمام مسیر سایه افکنده به سلامت خارج کنید.

* مجلس و ملت منتظر آخرین حرکت نجات بخش شما است، شاید یک راه هرس و حذف درختان کهنه و علف‌های هرز اطراف آنها، در مناصب گوناگون مدیریتی کشور است.