پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ - Thursday 28 March 2024
ايران امروز
iran-emrooz.net | Tue, 26.06.2018, 22:02


جامعه نو / شورای سردبیری

تظاهرات دیروز بازار تهران جنبه ضدانقلابی نداشته و برای کشیدن گوش دولت بوده است. این توصیف فصل مشترک گزارش رسانه‌های موسوم به اصولگرا از رخدادهای دیروز بازار تهران و خیابان جمهوری و اطراف مجلس و چند شهر دیگر است. «اعتراض به سیاست‌های اقتصادی دولت»، «مخالفت با سیاست ارزی و اقتصادی» و موارد مشابه که انگشت اتهام را به سمت دولت می‌گیرند جان‌مایه گزارش‌های این رسانه‌هاست و اینکه تظاهرات تمام و بازار باز شده‌ است...

اما این‌طور نبود. مردمی که از مغازه‌ها بیرون زده بودند به دولت کاری نداشتند و شعارهای وطن‌پرستانه و ضدحکومت می‌دادند. البته شعار «دلار ۱۰ تومانی نمی‌خواهیم» نیز جاری بود ولی شعار ضد حمایت از غزه و لبنان و رها کردن سوریه در دهان کاسب‌هایی بود که به خاطر توفان ارزی و اغتشاش قیمتی عاصی به‌نظر می‌رسیدند.

درست است که پیشرانه این نمودهای نارضایتی، مشکلات کسب‌وکارهاست و رکودی که با محکم کردن ریشه خود بازار را به فلج دچار ساخته، اما این هم مهم است که چرا چنین اعتراض‌هایی با انگیزه و اهداف اقتصادی بستر شعارهای سوپر سیاسی می‌شوند؟ این پرسشی است که دستگاه نظریه‌پرداز حکومت پاسخی بدان ندارد، مگر اینکه به تئوری مردود نفوذ دشمن در این قشر و آن گروه متوسل شود. سال ۸۸ و دوران تولد این شعارهای ضد سیاست خارجی نیز چنین کرد. جماعت اصلاح‌طلب نیز هرچند در دل با آنچه مردم در خیابان گفتند موافق بود و ایران را بر غزه و لبنان ترجیح می‌داد، اما بر اساس محافظه‌کاری و رودربایستی سیاسی، طرح مسائلی مثل مخالفت با سیاست خاورمیانه‌ای حکومت را نادرست اعلام کرد.

اما جامعه و افکار عمومی و مردمان کوچه و بازار که غالباً فاقد درک عمیق سیاسی فرض می‌شوند، وقعی به گرایش سیاسیون ننهاد. شعار مخالفت با پیوند سرنوشت کشور با مسئله فلسطینی‌ها و اعراب نامهربان را با افزایش ملات ملی‌گرایی استحکام بخشید و بیشتر جا انداخت (آن‌قدر گسترده که حتی حمایت از رضاخان هم در دایره آن امکان تولد یافت) آن را در دی‌ماه با شعار دستوری رها کردن سوریه آمیخت و حالا همه ما را و به‌ویژه حکومت صاحب‌اختیار را در مقابل خود گرفته و عن‌قریب از روی همه توجیهات ما عبور خواهد کرد. همچون عبور یک تانک از روی موتورسیکلتی کهنه، زنگ‌زده و پوک شده.

حکومت باید به هوش باشد و مبانی شکل‌گیری شعارهای سیاسی در اعتراض‌های اقتصادی را در درون رفتار خود از بین ببرد. یکی از این مبانی که دائما اهمیت و وزن خود را به رخ ما می‌کشد، همین موضوع پیوند دادن سرنوشت کشور با مسائل شبه کشورها و اختلافات اعراب با یکدیگر و با یهودیان در شبه‌جزیره عربستان است که سراپایش بوی زیان برای ایران می‌دهد.

حکومت باید از خود بپرسد در حالی که در اعتراضات اقتصادی طبیعی است مردم بخش سیاسی شعارهای خود را متوجه ناکارایی دولت یا حکومت (برای عامه یکسان‌اند) و حجم عظیم فساد فراگیر سیستم کنند، چرا به سراغ سیاست خارجی می‌روند؟ گیریم که عده‌ای با نقاب به در مغازه‌ها رفته و آنها را به پایین کشیدن کرکره‌ها و تعطیل بازار مجبور کرده باشند، آیا برای راه افتادن سیلابی آنها و شعار دادن آنها هم باید به فشار گروه نقاب‌پوش متوسل شویم؟

سیستم باید به‌جای باور کردن دروغ‌های دستگاه تبلیغاتی خودش، با حلقه گسترده‌تری از مشاوران کنونی مشورت کند. راستش، دیروز کسی در اعتراض‌ها گوش دولت را نکشید. گوش حکومت را کشیدند! دفعه بعد حتماً سخت‌تر و تندتر می‌کشند.



 

ايران امروز (نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايت‌ها و نشريات نيز ارسال می‌شوند معذور است.
استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024