دکتر محمدباقر کریمی، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «این روحانی بود یا احمدی نژاد» درباره‌ی رویداد تبریز ۲۰۱۸ نوشت:

مردی که من در تبریز دیدم و در افتتاحیه‌ی رویداد تبریز مثلا ۲۰۱۸ حرف زد، روحانی بود یا احمدی نژاد؟ حرف‌های سطحی، پوپولیستی و بدون مبنایش مرا یاد احمدی نژاد انداخت. در طول صدارت ایشان، هر سال وضعیت دریاچه‌ی ارومیه بدتر شده است؛ که نه مشاهده‌ی میدانی که آمارهای خودشان هم این را نشان می‌دهد. با این حال چشم در چشم مردم دوخته، گفت: ما ارتفاع آب دریاچه را یک متر افزایش خواهیم داد.

یاد حکایتی افتادم که فردی زنده را برای دفن به قبرستان می‌بردند و او فریاد می‌زد که مرا نبرید من زنده‌ام، اما به او می‌گفتند که ساکت باش، تو مرده‌ای؛ چهار قاضی عادل به مرگ تو شهادت داده‌اند.

در رابطه با رویداد مهم گردشگری و توسعه‌ای تبریز ۲۰۱۸ هم، در ماه‌های گذشته هیچ حمایت جدی و شایسته‌ای از این رویداد که می‌توانست واقعا یک رویداد باشد، نکردند. نه کار جدی زیرساختی انجام شد، نه برنامه‌ی مهمی در جهت معرفی بین المللی تبریز توسط دولت اجرا شد. حالا هم با پنج ماه تأخیر، رویداد رنگ باخته و نفله شده‌ی تبریز ۲۰۱۸ را افتتاح کردند؛ در حالی که می‌توانستند با دعوت از روسای جمهور کشورهای همسایه، میهمانان بلندپایه از کشورهای دیگر، این رخداد را بسیار سطح بالاتر، موثرتر و بین المللی‌تر معرفی کنند، آن را خیلی خودمانی برگزار کردند.

در مراسم افتتاحیه هم رییس جمهور حقوقدان به جای صحبت دقیق تخصصی، کارشناسانه، برنامه‌مدار، بسیار عامیانه و قشری از نحوه‌ی آدرس دادن تبریزی‌ها سخن گفت. نه در دولت قبل از ایشان و نه در دولت ایشان هیچ پروژه‌ی کلان ملی در اینجا اجرا نشده است، لذا چیزی برای افتتاح و کلنگ‌زنی هم وجود نداشت. اما ایشان با افتخار، مرکز همایش‌های تبریز را که با پول مردم و توسط شهرداری اجرا شده، افتتاح کردند.

برای استقبال از ایشان، اتوبوس اتوبوس از شهرهای اطراف آدم آوردند، باز نمایش مشمئز کننده‌ی جمع کردن نامه‌های نیازمندانه‌ی مردم، باز آوردن دانش آموزان از مدارس و ده‌ها مورد مأیوس‌کننده دیگر و البته ژست مسوولینی که به این افتضاح‌ها افتخار هم خواهند کرد! همه چیز و همه چیز دقیقا تکرار دوره‌ی احمدی‌نژاد بود. با این تفاوت که او این بازی‌ها را جدی گرفته بود و فکر می‌کرد که کاری صحیح و بدیع می‌کند، اما شما حقیقت ماجرا را می‌دانید!

آقای رییس جمهور! البته ناگفته نماند که آمدنتان به تبریز هیچ سودی هم اگر نداشت، این درس بزرگ را داشت که احمدی نژاد و روحانی تبلور شخصیت جمعی ما هستند. در واقع رفتار امثال شما پاسخ به تقاضا و ایجاب جامعه است. من در ذهنم همیشه احمدی نژاد را به خاطر رفتارها و سخنان غیر رییس جمهورانه‌اش ملامت می‌کردم؛ اما ظاهرا خیلی هم به حق نبوده‌ام. مردمی که یک حقوقدان پر ادعای با تجربه‌ی تحصیل کرده‌ی انگلیس را که دولتش تقریبا صبغه‌ی تکنوکراسی دارد، به این روز در می‌آورد، با یک استانداری که دکترایش را دقیقا در طول چهار سال استانداری اردیبل‌اش گرفت، چه فرقی می‌کند.

من دیگر نه او را و نه شما را ملامت نمی‌کنم. مشکل از خود ماست. مردمی با قامت و شخصیت ما، نه فقط شما که هر فرد دیگری را هم به این شکل در می‌آورند. مردمی که متدشان ساختن یک قهرمان و سپس بار کردن مسوولیت خودشان بر گردن او و نشستن در کنج عافیت و تماشا کردن است، حال و روزشان بهتر از این نمی‌شود. حاصل فرهنگی که قدر دانستن سرمایه‌ی اجتماعی و مسوولیت پذیری در آن جایی ندارد و برونداد جامعه‌ای که اندازه‌ی مطالعه‌ی روزانه‌ی مردمش تنها خواندن چند پست تلگرامی است و دیدن چند شوی مناظره‌ی تلویزیون داخلی و یا خارجی است، نتیجه‌ای غیر از این نخواهد داشت.

وضعیت حاضر در این استان نمود ظرفیت مدیریتی این استان است. رخداد تبریز ۲۰۱۸ یک ویترین بود تا بتوان ظرفیت مدیریتی این استان را در آیینه‌ی آن تماشا کرد. اینجا دیگر میدان عمل بود و آمار و گزارش و گردن دیگران انداختن هم چاره کار نمی‌کرد. این نمایش ضعیف نشان داد که مدیران ارشد و حتی نمایندگان این استان توانمندی، قدرت رایزنی و شأن و جایگاه ملی لازم را نداشتند تا موضوع به این اهمیت را به یک مساله ملی تبدیل کنند و در حالی که می‌توانستند این فرصت را به نقطه‌ی تولد تبریز و آذربایجان نوین تبدیل کنند، آن را به بدترین شکل ممکن سوزاندند.

نفس این رخداد مهم نبود، واقعیتی که دیده شد، مهم است و این واقعیت هم، وضعیت حاضر این استان در همه‌ی حوزه‌هاست؛ وضعیت صنایع استان بخصوص صنایع مهم شهرک صنعتی غرب تبریز، وضعیت اشتغال و جایگاه استان در حوزه‌ی کسب و کارهای جدید، وضعیت مأیوس کننده‌ی محیط زیست که نمود بارزش هوای تبریز هست و... که همه حکایت از این واقعیت دارد که ما افول کرده‌ایم.

من این مشکلات مهم را متوجه رییس جمهمور نمی‌کنم، شأن مدیریت استانی ما اعم از مدیرانی دولتی و نمایندگان و شوراها و غیره همین است که آنها هم عصاره‌ی شخصیت جمعی جامعه‌ی ما هستند؛ لکن بر خود ماست که چاره‌ای بکنیم.

آقای رییس جمهور، در پایان به خاطر سفری که به تبریز داشتید و بابت درس بزرگی که به جامعه دادید و یقینا ارزش آن از صدها مگاپروژه برای این خطه ارزشمندتر است، سپاس ما را بپذیرید.