فرارو: ۲۵ سال پیش در چنین روزی نیویورک‌تایمز عکسی منتشر کرد که بعدها «کودک و کرکس» نام گرفت.

سال ۱۹۹۳ هنوز اثری از شبکه‌های اجتماعی نبود اما بازنشر عکس در اکثر رسانه‌ها باعث شد تا «کوین کارتر» عکاس آن به جایزه پولیترز برسد.

کوین به سودان رفته بود تا با عکس‌هایش اثرات جنگ داخلی را نشان دهد. او در یک کیلومتری کمپ تغذیه سازمان ملل با شنیدن صدای ناله کودکی به سمت دخترکی می‌رود که نای رفتن به کمپ را هم نداشت.

در همان حال کرکسی نزدیک می‌شود تا بعد از مردن بچه کارش را بسازد. کارتر هم منتظر می‌ماند و بعد از ۲۰ دقیقه انتظار صبرش تمام می‌شود، عکسش را می‌گیرد و می‌رود.

کارتر اگرچه در جلب توجه نسبت به ماجرای سودان موفق عمل کرد اما در یک مورد ناکام بود: او نمی‌دانست در جواب مخاطب‌هایی که از عاقبت کودک می‌پرسیدند چه جوابی بدهد!

او وظیفه‌اش را انجام داده بود اما تلخی اتهامات در مورد بی‌وجدانی او نسبت به سوژه بیشتر از شیرینی موفقیتش بود.

همه اینها باعث شد تا کارتر ۳۳ ساله در ۲۷ جولای ۱۹۹۴ یک شلنگ به اگزوز ماشینش وصل کند و با تنفس منواکسیدکربن زندگی‌اش را تمام کند.

نیویورک‌تایمز علاوه بر اینکه کارتر را به جایزه پولیترز ‌رساند، خبر فوتش را هم پوشش ‌داد.

سال ۲۰۱۱ مردی که ادعا می‌کرد پدر بچه‌است در مصاحبه با نشریه الموندوی اسپانیا گفت که فرزند او در واقع پسری بود که همان موقع توسط نیروهای کمپ سازمان ملل نجات پیدا کرد اما عاقبت سال ۲۰۰۷ در اثر تب شدید جان سپرد.