هم‌زمان با اعتراض‌های خیابانی در ایران، دختری نیز در خیابان انقلاب تهران روسری سفید خود را به چوبی زد و آن را تکان داد. این حرکت، اعتراضی آرام به حجاب اجباری در ایران بود. اکنون خبر می‌رسد دختران دیگری به این حرکت مدنی اعتراض علیه حجاب اجباری پیوسته‌اند.

تصاویری از او در شبکه‌های مجازی منتشر شد، اما پس از آن برای چند روزی از او خبری نبود. در توییتر کارزاری با هشتگ #دختر خیابان انقلاب کجاست؟ به راه افتاد و دهها هزار نفر در آن شرکت کردند. تا اینکه نسرین ستوده خبر داد که دختر خیابان انقلاب بازداشت شده است.

خانم ستوده روز یکشنبه ۸ بهمن ۹۶ در پست دیگری خبر داد که «ویدا موحد» دختر خیابان انقلاب آزاد شده است.

نسرین ستوده در فیسبوک نوشت: «در مراجعه‌ای که برای پیگیری پرونده‌ی دختر خیابان انقلاب به دادسرا داشتم، مدیر دفتر گفت که وی آزاد شده است. خوشحالم که او دیروز به خانه برگشته است. امیدوارم با پرونده‌سازی قضایی، وی را که از حقی ساده و یقینی استفاده کرده است، مورد اذیت و آزار قرار ندهند. او هیچ کاری نکرده است تا مستحق تعقیب قضایی باشد.»

تکثیر دختر خیابان انقلاب

خانم ستوده روز دوشنبه، ۹ بهمن ۹۶، باز هم در فیسبوک نوشت: «امروز مطلع شدم که دختر انقلاب دیگری در همان محل بر بلندایی رفته است و حجابش را بر سر چوبی به اهتزاز در آورده است. پیام این همشهری برایمان روشن است، دختران و بانوان زیادی از این اجبار به تنگ آمده‌اند. مدیریت بدن زنان را به خودشان بسپارید.»

مسیح علی‌نژاد، روزنامه‌نگار و فعال مدنی، که علیه حجاب اجباری فعالیت می‌کند، خبر داده موارد مشابه اعتراض دختر خیابان انقلاب در حال تکثیر و افزایش است. این روزنامه‌نگار از ۱۲ مورد اعتراض به حجاب اجباری مشابه دختر خیابان انقلاب خبر در دو روز اخیر خبر داده است.

تنها روز دوشنبه، ۹ بهمن ۱۳۹۶،  تصاویری از چندین زن دیگر در تهران، اصفهان و مشهد در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که در گوشه‌ای از این شهرها روسری خود را در چوبی آویزان کرده و آن تکان می‌دهند.

ویدا موحد، دختر خیابان انقلاب

نظر خوانندگان:

---

■ نمونه امروزین كاوه آهنگر
برای خوانندگانی كه شاید ندانند: فریدون به هنگام خیزش علیه ضحاك ماردوش در كنار خود كاوه آهنگر را داشت كه از پیشبند چرمین خود درفشی ساخت كه مردم گرد آن انجمن كردند. و اسطوره ها میگویند كه همین، نخستین پرچم ایرانیان بوده است.
فردوسی میگوید:
از آن چرم كآهنگران پشتِ پای
بپوشند هنگام زخمِ درای
همان كاوه آن بر سرِ نیزه كرد
همانگه ز بازار برخاست گرد
...
فرو هِشت از او سرخ و زرد و بنفش
همیخواندش كاوانیدرفش.
اكنون پس از ۱۰ سده زنی شیردل در میان كوچه و بازار روسری برمی‌دارد و به این ترتیب ناخشنودی خود از شرایط اجتماعی در ایران را آشكار می‌سازد. تو گویی كاوه آهنگر دیگری از میان برخاسته است.
من به نشان بزرگداشت، این چند بیت فردوسی را دیگر گردانده‌ام و به این بانو گرامی پیشكش می‌كنم:
و دختر برآمد بر آن گوژتخت
بر اِستاد تنها چو مازو درخت
نه خنجر نه ژوبین نه نیزه نه ترگ
نیازش نیامد به پیكان تگرگ
كه آهسته‌خو بود و بیدار بود
كیانِ یلان را نگهدار بود
و آن بیهده روسری كآن زنان
بپوشند با زور اهریمنان
همان شیردختر سرِ چوبه كرد
پس آنگه ز بازار برخاست گرد
بگردادند در باد چون یالِ رخش
همی‌خواندش آزادگانی درفش

مرداویج زمستان ۹۶ از آلمان

---