امتداد: فعالین حقوق کودک و جمعی از تشکل‌های عضو شبکه یاری کودکان کار، ضمن ابراز تاسف عمیق از شنیدن خبر فاجعه‌ی دردناک قتل کودک هفت ساله ی پارس آبادی، آتنا اصلانی و اعلام نگرانی از گسترش این روند انحطاطی خشن و توقف ناپذیر، از دستگاه های ذیربط و مسئولین امر، جدیت در ایجاد سازو کارهای زیر ساختی و اجتماعی لازم برای صیانت از حقوق کودکان و رفع موانع فکری و کاستی‌های آموزشی _ اجتماعی‌ای که منجر به بی دفاعی و پایمال گردیدن زندگی و حقوق کودکانمان می شود را خواستار شدند.

متن این بیانیه که برای انتشار در اختیار امتداد قرار گرفته را با هم می‌خوانیم:

به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را،
تا کشم از سینه‌ی پر درد خود بیرون،
تیرهای درد را پر خون.

هنوز داغی را فراموش نکرده‌ایم، که داغی دیگر همچون پتک بر سرمان فرود می‌آید و ما را در پیگیری حقوق کودکان مصمم‌تر می‌سازد.

«آتنا کودک هفت ساله، بی‌رحمانه قربانی جنونی دیگر شد.»

براستی ما را چه شده، تعالیم انسان‌ساز، در کجای این مناسبات خشن، نابرابر و منحط جامعه‌ی امروزین ما نهفته است؟

اگر پدری، یا مادری، بدلیل ساعات کار طولانی، تنگدستی، نا‌آگاهی، آسیب‌های روحی و روانی و یا به هر دلیل دیگر قادر به دفاع از حقوق کودک خود نباشند، مسئولیت صیانت از حریم شریف و شکننده‌ی کودک آنها بر عهده‌ی چه کسی یا کدام نهاد است؟

ما را چه شده؟

هنگامی که از کودکانمان سخن می‌گوییم آنچنان لحنی به خود می‌گیریم که گویی می‌دانیم هیچ سرمایه‌ای با ارزش‌تر از وجود شریف و نازنین آنان نداریم.

اما هنگامی که نوبت به چاره اندیشی و برنامه ریزی دور اندیشانه برای نگاهبانی از حریم شکننده ی آنان می شود، هزار اما و اگر و مبادا بر سر راه خود می گذاریم و کتابها، مقاله ها و مصوبات داخلی و بین المللی را می جوییم، که مبادا کوچکترین بی توجهی‌ای به باورهای کهن خود ساخته مان که می توانند و باید مورد بازنگری قرار گیرند را، روا داشته باشند.

هرگز نمی‌خواهیم بپذیریم که سازو کار اجتماعی و روابط انسانی در جوامع امروز تغییر کرده و برای حفظ حقوق و پاسداشت شان و کرامت شهروندان آن (بویژه زنان و کودکانش)، ضرورت دارد چشم خود را به واقعیتها باز کرده و صرف نظر از اینکه خود چه می‌اندیشم، این واقعیتها و الزامات ناشی از آن را نصب العین خود قرار داده و ضرورتا برای پاسداری از حقوق انسانی بخش های بی دفاع جامعه، چاره ای بیاندیشیم.

نبود نهاد مسئول قدرتمند و ابزارهای نظارتی اثر گذار ، برای دیده بانی از حقوق کودکان در کشور.

عدم دسترسی به آموزش رایگان و با کیفیت برای همگان.

عدم توجه به وضعیت زیستی و حقوق صنفی پدران و مادرانی که بدلیل نداشتن سرمایه و یا مهارتهای فنی، ناگزیر به مشاغلی همچون دوره گردی و دست فروشی روی آورده و یا از طریق فروش ارزان قیمت نیروی کارشان، در مشاغل پست و کم درآمد اشتغال ورزیده اند.

سیر رو به رشد اختلاف طبقاتی و انباشت فقر و سرمایه در دو سوی جامعه.

عدم پالایش روانی جامعه و رها بودن مجرمین جنسی و بیماران روانی در سطح آن و نبود سازو کار های بازدارنده برای پیشگیری از ارتکاب جرم توسط آنان.

عدم دسترسی به آموزش و آگاهی‌های لازم در مورد بایدها و نبایدهای فرزند‌پروری و حقوق‌کودک در میان تهیدستان و اقشار آسیب‌پذیر.

ساعات کار طولانی در مقابل دستمزدی ناچیز و نبودن امکان حضور کافی و با کیفیت اعضای خانواده در کنار یکدیگر.

جنگ، خشونت، ناپایداری‌های سیاسی، مهاجرت‌های غیر‌قانونی ناگزیر، عدم برخورداری از حقوق شهروندی و ترس از طرح دعوی در مراجع قضایی در کشور میزبان.

پنداشت‌های غلط، خرده باورهای فرهنگی و عدم به رسمیت شناختن حقوق فردی کودک مستقل از والدین و خانواده اش.

رایج بودن نگاه مالکیتی به کودک و در نهایت فراهم بودن زمینه های اعمال ستم و سوءاستفاده از او.

گسترش اعتیاد و آثار سو، استفاده از مواد مخدر درخانواده ها و درنتیجه اثر گذاری مخرب آن بر انسجام خانواده و سرنوشت کودکان.

و دلایل بیشمار دیگری که بسباری از آنها ریشه در مناسبات نابرابر و خشونت آمیز اجتما عی و نیز عدم دسترسی همگانی به آگاهی و آموزش با کیفیت دارند، بطور مستمر شرایط را برای کودکان دشوارتر می کنند، تا آنجا که دردمندانه هر روز شاهد وقوع فاجعه ای دردناک در گوشه و کنار کشورمان و در دیگر کشورها علیه کودکان هستیم. فجایعی که از فرط هولناک بودن در بسیاری موارد حتی توان اندیشیدن درباره ی علل و چرایی آن را از آدمی باز می ستانند.

از این رو ما فعالین حقوق کودک و جمعی از تشکلهای عضو شبکه یاری کودکان کار، ضمن ابراز تاسف عمیق از شنیدن خبر فاجعه ی دردناک قتل کودک هفت ساله ی پارس آبادی، آتنا اصلانی و اعلام نگرانی از گسترش این روند انحطاطی خشن و توقف ناپذیر، از دستگاه های ذیربط و مسئولین امر، جدیت در ایجاد سازو کارهای زیر ساختی و اجتماعی لازم برای صیانت از حقوق کودکان و رفع موانع فکری و کاستی‌های آموزشی - اجتماعی‌ای که منجر به بی دفاعی و پایمال گردیدن زندگی و حقوق کودکانمان می شود را خواستاریم.

شبکه یاری کودکان کار
بیست و دوم تیر ماه نود و شش

***

بیانیه انجمن حمایت از حقوق کودکان درباره قتل دلخراش آتنا اصلانی

انتشار خبر قتل آتنا اصلانى کودک ٧ ساله‌ى پارس‌آبادی، پس از گذشت ٢٠ روز از زمان گم شدن وى، احساسات عموم را جریحه‌دار نمود و تلنگری هرچند پر تکرار بر افکار عمومى بود تا نسبت به باز‌شناسی نقش محیط و اجتماع در چرایی تحقق چنین جنایت‌های دردناکی تعمیق بیشتری داشته باشد.

این کودک معصوم بیش و پیش از آنکه قربانی اندیشه و رفتار غیرانسانى یک مجرم سابقه‌دار شود، قربانی ناآگاهی‌هایی شده است که اجتماع در رفع آن‌ها آنگونه که شایسته باشد همت نگمارده، قطعا اجتماع نیز دربرگیرنده تمامی نهاد‌ها از اصلی‌ترین آنکه خانواده است تا دیگر نهادها خواهد بود.

انجمن حمایت از حقوق کودکان به واقع امیدوار است که با آموزش مستمر خانواده‌ها به ویژه کودکان، آگاهى‌های رفتاری را افزایش داده تا متعاقب مسوولیت‌پذیرى اجتماعى همگان، محیطی امن‌تر را برای کودکانمان شاهد باشیم. بی‌تردید توجه نهاد دادگسترى و قوه قضاییه به روان درمانى مجرمان جرایم منافى عفت و جرایم علیه حیات، امری است مورد پذیرش و در دست اقدام، اما نیازبه اراده‌ای صدچندان دارد.

معطل ماندن لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در مجلس، همچنین اجرای ضعیف قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب سال ۱۳۸۱، همگی مسبب وقوع چنین حوادثی می‌باشند، وقت آن است که رسانه‌ها و مسئولین برای حساس‌سازی جامعه نسبت به موارد مزبور وارد عمل شوند.

از آنجایی که حقوق کودکان به دلایل روشن مورد حمایت ویژه‌ى قوانین داخلى و قواعد بین‌الملل است، جنایت علیه آتنا اصلانى ٧ساله، نقض آشکار و دردناک حقوق کودک محسوب و محکوم نمودن آن نیز بی‌توجه به چرایی آن مفید به فایده نخواهد افتاد.

انجمن حمایت از حقوق کودکان ضمن تقاضای رسیدگى قانونمند و همه‌جانبه نسبت به ابعاد مختلف پرونده مذکور، توجه به راهکارهای پیش گیرانه و افزایش آگاهی عموم را خواست نهادهای مدنی از دستگاه‌های اجرایی دانسته و در این خصوص آماده ارائه هرگونه همکاری می‌باشد.

انجمن حمایت از حقوق کودکان
بیست و دوم تیرماه یکهزار و سیصدو نودو شش