عضو شورای مركزی جبهه مشاركت ايران اسلامی مدعی شد: جمهوری اسلامی از بحران دستاورد رنج می‌‏برد و در زمينه‌‏های سياسی،‌ ‏اقتصادی و اجتماعی دستاورد چندانی برای ارائه ندارد.

به گزارش خبرنگار "ايلنا"، حميدرضا جلايی‌‏پور كه در نشست ماهانه نهضت آزادی ايران سخن می‌‏گفت، افزود: مطالعه پيامدهای بلندمدت انقلاب‌‏ها نشان می‌‏دهد كه انقلاب چيز خوبی است اما انقلاب اسلامی با بحران دستاورد روبروست چنانكه به لحاظ اقتصادی نمی‌‏تواند بگويد كه ما در بين كشورهای هم‌‏سطح به اين دستاوردها رسيده‌‏ايم.

وی معتقد است؛ آزادی‌‏های اقتصادی در كشور فراهم نشده است چه رسد به آزادی‌‏های سياسی و اجتماعی.

جلايی‌‏پور ادامه داد: به اعتقاد بنده در ٢٧ سال گذشته عادات جمعی دچار تغيير نشده است و اگر بخواهيم شاخصه‌‏های مدنيت و مشاركت عمومی را با گذشته مقايسه كنيم، مشخص می‌‏شود كه اين شاخص‌‏ها كاهش پيدا كرده است.

به اعتقاد جلايی‌‏پور، اكنون آزادی‌‏های سياسی نه برای ماركسيست‌‏ها و نه برای نيروهای خارج از حاكميت كه برای آنهايی كه مدعی اين انقلاب هستند نيز فراهم نيست. همين انتخابات اخير نشان داد كه آزادی انتخابات و سلامت آن حتی برای فردی مثل آقای هاشمی‌‏رفسنجانی هم فراهم نيست.

عضو شورای مركزی جبهه مشاركت ايران اسلامی با اشاره به سفر اخير خالد مشعل به تركيه، گفت: خالد مشعل در اين سفر تاكيد كرده است كه تركيه برای ما الگوی دموكراسی است. شما توجه داريد كه خالد مشعل و حماس در بدنه انقلاب اسلامی رشد و نمو كرده‌‏آند. آنها در مدت ٢٧ سال گذشته از انقلاب اسلامی تغذيه كردند اما حالا می‌‏گويند الگوی ما برای دموكراسی تركيه است. خوب اين به معنی آن است كه جمهوری اسلامی از بحران دستاورد سياسی رنج می‌‏برد.

جلايی‌‏پور با اشاره به آمار بسيار بالای اعتياد در ايران، گفت: امروز ايران با توجه به جمعيت خود و تعداد معتادان، معتادترين كشور جهان است. حال بايد پرسيد كه چرا اين گونه شده است؟ در اين زمينه عوامل مختلفی را از قبيل همسايگی با افغانستان، داشتن دشمن‌‏های بسيار، تهاجم فرهنگی و موضوعاتی از اين دست نام می‌‏برند اما آيا افغانستان همسايه ديگری ندارد؟ آيا كشورهای ديگری نيستند كه مثل ما دشمن داشته باشند؟ پس چرا آنها به اعتياد مبتلا نشده‌‏اند.

به اعتقاد جلايی‌‏پور، يكی از علل اصلی توسعه اعتياد در ايران شرايط خاص حاكميت است. حاكميت با سر دادن شعارهای آرمان‌‏گرايانه و عدم توانايی برای تحقق آنها، فضا را برای مهاجرت فراهم كرده است. سالانه بيش از ١٨٠ هزار نفر علاقه دارند كه از ايران مهاجرت كنند و باقی كسانی كه توان مهاجرت به خارج از ايران را ندارند، مهاجرت به درون می‌‏كنند يعنی مبتلا به اعتياد می‌‏شوند. چرا؟ كشورهای ديگری كه مانند ما جهان سومی و توسعه‌‏نيافته هستند، با اين مشكلات روبرو نيستند. آنها چگونه در مقابل اين پديده‌‏ها برنامه‌‏ريزی می‌‏كنند؟

وی اضافه كرد: در زمان انقلاب برخی در خيابان می‌‏گفتند جنگ, جنگ تا رفع فتنه از عالم و اين شعار كم كم به سياست رسمی دولت تبديل شد. آيا توانستيم چنين كاری كنيم؟ هنوز هم همين شعار را سر می‌‏دهيم. به قول لفظ تهرانی‌‏ها دولت شعاری, مرتب خالی‌‏بندی می‌‏كند.