«کارل پوپر» فیلسوف برجسته و یکی از جدی‌ترین معارضان ایدئولوژی بود. دلیل مخالفتش با ایدئولوژی آن بود که اعتقاد داشت، ذات ایدئولوژی به‌گونه‌ای است که واقعیت‌ها را همواره به نفع خود تفسیر و مصادره می‌کند.

نگاه ایدئولوژیک تندروهای ایران به آمریکا به بهترین وجه، درستی باور پوپر را به نمایش می‌گذارد. دشمنی با آمریکا چند ماه بعد از انقلاب به‌صورت دلیل محوریِ جهان‌بینی آنان درآمد.صرف‌نظر از آنکه در عالم واقعیت چه رویدادهایی از سال ۵۸ تاکنون به وقوع پیوسته، جملگی آن‌ها ازنظر آمریکاستیزان همواره درستی ایدئولوژی‌شان را در دشمنی با آمریکا به اثبات رسانیده است.

«تد کروز» (یکی از نمایندگان تندرو کنگره که درعین‌حال طرفدار سازمان مجاهدین خلق و به‌شدت مخالف نظام است) در کنگره از «رکس تیلرسون» وزیر خارجه آمریکا، می‌پرسد که سیاست دولت جدید آمریکا بالاخره در مورد ایران چیست؟

وزیر خارجه جدید آمریکا هم پاسخ می‌دهد:  «هدفمان آن است که به کمک عواملی از درون خود ایران رژیم اسلامی را تغییر دهیم»

حاجت به گفتن نیست که از زمان اعلام این اظهارنظر ظرف روزها، هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌های آینده چگونه این پاسخ مورد بهره‌برداری تندروهای ایران قرار خواهد گرفت.

آن‌ها این پاسخ را بر سر روحانی، میانه روها و اصلاح طلبان خواهند کوبید و آنان را متهم خواهند کرد به «خام‌اندیشی، بی‌بصیرتی، نشناختن دشمن، ساده‌لوحی و خوش‌باوری پیرامون آمریکا».

برای یک‌ لحظه فرض بگیریم که وزیر خارجه آمریکا به‌جای تیلرسون، «جان کری» و رئیس‌جمهور آمریکا هم به‌جای «ترامپ»، «اوباما» است و همین پرسش از سوی آن نماینده تکرار شود.

قبول داریم که پاسخ اوباما برعکس ترامپ چیزی شبیه این خواهد بود که:  «ما به دنبال تغییر رژیم در ایران نیستیم؛ به انتخاب مردم ایران در انتخابات اخیرشان احترام می‌گذاریم؛ضمن پاره‌ای انتقادات که از آن کشور داریم ازجمله در زمینهٔ حقوق بشر و حمایت از تروریسم، امّا همچنان خواهان دیالوگ و گفتگو با ایران بر سر اختلافاتمان هستیم».

فی‌الواقع چنین پرسش و پاسخی در عالم خیال اتفاق نیفتاده بلکه به مدت ۸سال در دوران آقای اوباما دنبال می شد‌. علی‌القاعده ‌این پاسخ، می‌بایستی ناقض ایدئولوژی «آمریکاستیزی» تندروها در ایران می‌شد و آنان در مبانی ایدئولوژی‌شان تردیدهایی می‌کردند؛ امّا اشتباه می‌کنید.حق با پوپر است.

تندروها در دوران اوباما نیز همچنان از درستی رویکرد آمریکاستیزانه‌شان دفاع می‌نمودند. آنان پاسخ جان کری میانه‌رو را که در نقطه مقابل تیلرسون تندرو قرار داشت را بعضاً یک «فریب و نیرنگ» بیشتر تلقی نمی‌کردند.