دويچه وله / عبدی كلانتری: هفته‌ی نامه‌ی نيوزويك در شماره‌ی ۱۳ فوريه‌ی خود كه تصوير محمود احمدی‌نژاد را روی جلد دارد، به خطری كه از سوی اسلام سياسی غرب را تهديد می‌كند پرداخته است. تحليل‌گران نيوزويك به ويژگی‌های كنونیِ جوّ سياسی ايران و افكار عمومی آن، و نيز گرايشات عرفانی و خَلقیِ نوع خاصی از اسلام اشاره دارند كه بر شهادت تأكيد دارد و می‌خواهد روحيه‌ی سالهای اول انقلاب و فداكاری‌های جنگ با عراق را دوباره زنده كند؛ و به نظر می‌رسد رييس جمهور كنونی، كه به احساسات وطن‌پرستانه‌ی مردم هم دامن زده، مظهر و نمادِ اين روحيه است.

نيوزويك می‌پرسد: «بحرانی كه احمدی‌نژاد پديدآورده تا چه اندازه خطرناك است؟» تحليل‌گران نيوزويك اعتقاد دارند احمدی‌نژاد بيشتر از آنكه يك رهبر سياسی باشد مظهر يا سمبولِ يك روحيه است كه آميخته‌ای است از غروری تهاجمی، زهدگرايیِ مبارزه‌جو، توسعه‌طلبی، و دانشِ كم نسبت به اوضاع جهان، كه همه محصولِ [ايدئولوژی] انقلاب ايران هستند. احمدی‌نژاد و حاميان او در ميان مردم، حتا اگر از لحاظ عددی در اقليت باشند، اقليتی معتقد، مؤمن و فعّال‌اند، در حاليكه جامعه در كلیّتِ خود حالت انفعالی دارد. از همين رو آنها موفق شده‌اند تمايلات اقتدارگرا و توسعه‌طلبانه‌شان را در كسب نيروی اتمی، با موفقيت تبديل به مسأله‌ای ملّی كنند كه به غرورِ ملّیِ همه‌ی ايرانيان مربوط می‌شود. سالها فساد در دستگاههای اجرايی و شكست اصلاح‌طلبان هم به رشدِ اين روحيه كمك كرده است.

زُهدِ مبارزه‌جویِ عرفانی كه با مَهدی‌گرايی آميخته و كليد بهشت را در شهادت و ايثار می‌بيند، و باور دارد كه رژيم كنونی دوره‌ای انتقالی است تا ظهورِ امام زمان، اگر به بمب هسته‌ای نيز مجهز شود، می‌تواند تهديدی جدّی برای آمريكا و اسراييل باشد. نيوزويك در صفحات خود تصاوير بزرگی از ميليشيای زنانِ مسلسل به دست چاپ كرده كه روی دستمال سرشان شعار «يا فاطمه الزهرا» نوشته شده، تصوير بزرگی از جوانانِ مسلحِ بسيجی كه پرچم آمريكا را به آتش كشيده‌اند، همراه با دو نمودار از تأسيسات هسته‌ای و پايگاهای موشك‌های باليسيكیِ شهاب سه، شهاب چهار و شهاب پنج و دوازده عدد موشك كروز X-55 كه ايران در سالِ ۲۰۰۱ از اوكراين خريده، در شهرهای نطنز، اصفهان، اراك، لويزان، كلايه، تبريز، طبس، بوشهر، فسا و بندرعباس. نيوزويك می‌نويسد، برنامه‌ريزان نظامیِ اسراييل معتقدند ارتش اسراييل با داشتن بيش از صد عدد بمبِ BLU-109 كه تا اعماق زمين می‌تواند نفوذ كند، بايد در ابتدای كار نطنز و اصفهان را هدف قرار بدهند.

تحليلگر سياسی نيوزويك آقای فريد زكريا با انتقاد از جورج بوش می‌نويسد دموكراسی هميشه به آزادی منجر نمی‌شود؛ تبليغِ دموكراسی و گسترش آزادی دو پروژه‌ی متفاوت‌اند. در كشورهایِ اسلامیِ خاورميانه ترويجِ آزادی‌های فرهنگی و اجتماعی به مراتب دشوارتر از برقراری دموكراسی پارلمانی است. بدون جا افتادنِ آزادی و فرهنگ رواداری و آزادی عقيده و بيان، به احتمال زياد نيروهای ضدّ ليبرال و ضدّ غرب نظير احمدی‌نژاد و حماس و حزب‌الله و اخوان المسلمين در انتخابات پيروز خواهند شد. زيرا اين نيروها نماينده سنّت و تحكيم كننده‌ی هویّتِ جمعی هستند. بنابرين اگر اين نيروها سرانجام طبق خواست بوش با دموكراسی هم كنار بيايند به معنی ِ پذيرش ارزش‌های غربی نظير حقوق زنان و اقليت‌ها و قبولِ فراورده‌های فرهنگی و هنریِ جوامع ليبرال نيست.

تحليل‌گر نيوزويك دليل شكست سياست سكولار در كشورهای اسلامی را در اين می‌بيند كه سكولاريزم به شكل حكومت های صدام حسين و حُسنی مبارك و ياسرعرفات و قذافی وارد اين جوامع شده و استبداد و ظلم آنها مردم را از غرب و الگوهای غربی هراسان كرده. در نتيجه، اسلام سياسی توانسته با مفاهيمی چون اصالت و هویّت و استقلال فرهنگی مردم را به خود جلب كند. در برابر اقتصاد جهانی و قدرت آمريكا، وقتی مردمی دچار ضعف، از خودبيگانگی و سردرگمی در جامعه‌ی مُدرن باشند، به سادگی می‌پذيرند كه «اسلام تنها راه حلّ است.»