حمیدرضا جلائی‌پور (جامعه‌شناس)
منبع: کانال تلگرام نویسنده

دوستان من نگرانم باید جدی بود

از یک طرف در سال ۹۶ برای اینکه ایران ما به شرایط نیمه امنیتی، بحران بین المللی و اقتصادی زمان احمدی‌نژاد بازنگردد شایسته است روحانی پیروز انتخابات بشود. از طرف دیگر رای جمع کردن برای روحانی در شرایط کنونی کار سختی است. چون شبکه عظیم رسانه‌ای تندروهای مخالف او کوشش می‌کنند مقصر اصلی مشکلات اقتصادی مردم را روحانی معرفی کنند. لذا دعوت از مردم خصوصا از اقشار ضعیف برای رای دادن به روحانی کار سختی است.

اگر سال ۹۶ را با سال ۹۲ که روحانی پیروز شد مقایسه کنیم باز مشکل رای جمع کردن برای روحانی خود را نشان می‌دهد. در ۹۲ مردم از شبح جنگ و بحران اقتصادی و تداوم حضور تندروها وحشت داشتند و ثبت نام و رد صلاحیت‌هاشمی فضای جامعه را به نفع روحانی جنبشی کرد. در این بستر بود که ائتلاف بر روی روحانی و پیروزی قاطع او جواب داد. خب الان روحانی شبح جنگ و ناامنی و بحران اقتصادی را از بالای سر ایران دور کرده است. از طرف دیگر رسانه‌های تندرو (که از امکانات عمومی تغذیه می‌کنند) عزاداری برای از دست رفتن ارزشهای فرهنگی را رها کرده‌اند و دائم دارند بر بالا بردن تنور انتظارات اقتصادی مردم می‌دمند. یکی از کاندیدا‌ها از یارانه دویست و پنجاه هزار تومان یکی از سه برابر کردن یارانه‌ها صحبت می‌کند! در صورتیکه این وعده‌های غیر واقعی می‌تواند امنیت ملی را به خطر بیاندازد اما چون پایگاه مردمی روحانی را می‌تواند ضعیف کند برای تندروها امر مستحبی است!

توجه به نتایج یک نظر سنجی اخیر هم این نگرانی را تایید می‌کند. وجه خوب این نظر سنجی این است که تهرانی‌ها اقلا شصت درصد در انتخابات شرکت می‌کنند. اما رای به روحانی بیست و هفت درصد بوده که کم است. در ترمینال جنوب ( که شهرستانیهای عزیز بیشترند) و مترو (که اقشار متوسط و متوسط پایین بیشتر حضور دارند) وضع روحانی خوب نبوده است. وضع روحانی در بخش‌های اصلی شهر خوب است. البته چهل در صد هم هنوز تصمیم نگرفته‌اند که به چه کسی رای بدهند.

چه باید کرد؟

پیروزی مجدد روحانی با رای بیشتر بیش از یک بحث جناحی است. این پیروزی به مسیر اصلاح‌جویی، مبارزه با فساد از طریق شفافیت، حرکت کشور به طرف توسعه پایدار و همه جانبه و حکمرانی خوب کمک می‌کند. لذا اصلاح جویان در دو ماه باقی مانده به انتخابات وظیفه سنگینی دارند. فعلا نکات زیر به ذهن من می‌رسد.

در سال ۹۶ پایگاه جاافتاده اصلاح طلب‌ها که ده میلیون نفر هستند نسبت به وضع انتخابات و تدبیری که تندروها دارند توجیه هستند و می‌دانند اگر به روحانی رای ندهند همه چیز از سیاست تا اقتصاد می‌تواند به وضع قبل از ۹۲ برگردد. حتی می‌دانند که ایران می‌تواند به سرنوشت ونزوئلا دچار شود. (از طرف دیگر و به طور سنتی اصول گراها هم پنج میلیون رای ثابت دارند.)

حرف من این است ( با احتساب حداقل سی میلیون شرکت کننده در انتخابات) آن ۱۵ میلیون رای خاکستری که هنوز تصمیم نگرفته و مشکل اقتصادی دارد مهم است. ما باید از شبکه اجتماعی این ده میلیون نفر پایگاه اصلاح طلب‌ها برای مشارکت این ۱۵ میلیون خاکستری استفاده کنیم. همه بحث اینجا است. باید دست به دامن غیرت مدنی این ده نفر میلیون شد.

به بیان دیگر ما در این انتخابات باید از اقشار متوسط مدنی - یعنی از آن ده میلیون نفر- تقاضای کمک کنیم. اگر اینها نیایند و اقشار دیگر را برای رای به روحانی توجیه و تشویق نکنند، نیروی اصلاح جویی ضعیف می‌شود.

ثبات و توسعه ایران ما به کار اقناعی و شبکه‌ای این جمعیت مدنی نیاز دارد. یعنی یک معلم باید روی اولیا دانش آموزان کار کند. یک سرکارگر روی کارگرها و همینطور شبکه‌های دیگر. این جمعیت مدنی باید به آن جمعیت ۱۵ میلیونی بگوید اگر مردم به نفع روحانی پا پیش نگذارند وضع می‌تواند بدتر بشود و اگر بیایند کشور می‌تواند راحتر در مدار توسعه پایدار و همه جانبه بیفتد.

جزئی تر بگویم اگر هر کدام از ما از امروز یک گروه تلگرامی مخصوص دوستان خودمون درباره انتخابات درست کنیم و در این دو ماه مانده به انتخابات از این طریق برای انها اطلاع رسانی کنیم، عالی میشود. کار مدنی و اصلاحی از همین کارهای کوچک جان می‌گیرد. ما از فامیل‌ها، رفقا، همکارها و بچه محل‌ها نباید غافل بشویم. ما زنده‌ایم.

ما علائم خوب هم داریم.

خود انتخابات شوراها می‌تواند به مشارکت بیشتر (حتی بیش از هفتاد در صد) در انتخابات ریاست جمهوری کمک کند.

صحبت صادقانه و از منظر منافع ملی اصلاح طلبان با مردم نوید بخش است.

برنامه‌های مشخص دولت روحانی برای اقوام، زنان و اقشار آسیب دیده قطعا اثر گذار بر رای مردم است.

همچنان نفس خاتمی، اصلاح طلبان هزینه داده و محصورین در دعوت مردم به شرکت در انتخابات و رای به روحانی گرمابخش و موج آفرین است.

حماسه اکبر که در تشییع جنازه‌هاشمی رخ نمود دوباره می‌تواند در این انتخابات خود را با مشارکت بیشتر مردم نشان دهد.

کار افراد بی‌نام نشانی که برای کشور بدون چشمداشت در نقش کمپینرهای انتخاباتی در فضای آن‌لاین ظاهر می‌شوند، حیاتبخش است.

مهم این است که هر کدام از ما در این دوماه بی ریا کارکنیم. این کار ما در سطح کلان رهگشایژکشور است و هم در سطح فرد به افزایش پیوند‌های ما با دیگران کمک می‌کند - که خودش ضد افسردگی است: دوستان من نگرانم باید جدی بود!