انجمن اسلامي دانشجويان دانشكده علوم اجتماعي دانشگاه تهران در بیانیه‌ای انتقادی خطاب به فراکسیون امید مجلس، ضمن برشمردن ضعف‌ها و کوتاهی‌ها در چند موضوع مشخص، نوشت: سکوت فراکسیون امید که با خون دل دانشجویان راهی مجلس شده است منجر به ایجاد تصور تلخ نسبت به اصلاح‌گری در اذهان نسل جدید دانشجو خواهد شد.

متن بیانیه: 

بسمه تعالی
جناب اقای دکتر عارف
ریاست محترم فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی

مایه ناراحتی و نگرانی است که به اطلاع شما برسانیم به رغم تلاش‌های بی بدیل دانشگاه و دانشجویان برای تغییر و اصلاح مسیر توسعه و مدیریت سیاسی کشور در انتخابات اخیر مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری، جامعه دانشگاهی هنوز ثمره تلاش‌های خود را ندیده است؛ و دانشجویان بدون تردید در این ناکامی سهم مجلس و دولت را جدی می‌دانند.

یکم.
جناب آقای دکتر عارف
دانشگاهیان، ضمن اشراف کامل بر اهرم‌های فشار موجود در ساحت مدیریتی کشور، بر این باور هستند که نمایندگان مجلس و به ویژه اعضای فراکسیون امید نسبت به ادای دین خود به جامعه دانشگاهی کوتاهی کرده‌اند. کارنامه و وضعیت امروز دانشگاه‌ها به روشنی نشان می‌دهد که اعضای فراکسیون امید در بسیاری از موارد به جای آن که در راستای مطالبات بدنه‌ی دانشجویی و برای تحقق منافع دانشگاه، پیشگام طرح سؤال و استیضاح از وزیر علوم باشند، عقب نشسته‌اند و در مقابل جریانی که اقلیتی از جامعه دانشگاهی را نمایندگی می‌کند با طرح استیضاحی غیر دانشگاهی و کاملاّ جناحی، مسائل دانشگاه و دانشگاهیان را وارونه جلوه می‌دهد. سکوت فراکسیون امید در شرایطی است که جریانی دیگر در مجلس، پروژه انحراف افکار عمومی را دنبال می‌کند و برای مثال مدعی می‌شود وزارت علوم به اساتیدِ به زعم آنها «ارزشی» اعمال فشار کرده است، اما حقیقت ماجرا چیز دیگری است که بدان اشاره خواهیم کرد.

دوم.
ریاست فراکسیون امید
در سایه سکوت این فراکسیون است که اساتید قراردادی و تمدید قراردادهای اساتید بدل به ابزاری برای سرکوب حریت و آزادگی علمی اساتید شده است. دامنه این ابزار فشار، دیگر فراتر از اساتیدی رفته است که تنها سلیقه سیاسی متفاوتی نسبت به جریان تمامیت خواه دارند. امروز این ابزار درباره اساتید غیر سیاسی و صرفاّ علمی نیز بکار گرفته می‌شود؛ دانشگاه صحنه یارکشی از اعضای هیئت علمی شده است. جریانی به دلیل نفوذش در نهادهای خاص مرتبط با دانشگاه از استراتژی اخیر خود برای حذف مخالفان از عضویت در هیئت علمی فراتر رفته و به حذف هر آن که غیرخودی هست متوسل شده‌اند.

سوم.
ارائه تصویری غلط از وضعیت دانشگاه در شرایطی که یکی از مهم‌ترین مشکلات این روزهای دانشجویان مسائل معیشتی و صنفی است، اجحاف در حق دانشگاهیان است. چرا که به وضوح دیده شد برخی از نمایندگان مجلس، در اوج روزهای اعتراض دانشجویان به مشکلات صنفی و سنواتی‌شان مسائل دیگری را پیگیری کرده و آن را بهانه استیضاح وزیر علوم قرار دادند. اما در این میان، سکوت سرد فراکسیون امید نسبت به اعتراضات گسترده دانشجویان نسبت به نگرانی‌شان درباره آینده تحصیلی و معیشتی‌شان، تلخی ماجرا را دو چندان کرد. به نظر می‌رسد از آنجا که این فراکسیون برآمده از رأی دانشگاهیان است باید هرچه بیشتر نسبت به این مطالبات حساسیت نشان دهد و آن را پیگیری کند.

چهارم.
دانشجویان متعجب هستند چطور نمایندگان نسبت به زندانی بودن و در تبعید و حصر بودن سرمایه‌های فکری کشور بی تفاوت هستند. سرمایه‌هایی که برای هر یک از آنها سرمایه‌های مردم مصرف شده است و امروز تنها به بهانه‌های امنیتی در زندان و حبس و تبعید هستند. چطور اعضای فراکسیون امید در برابر لیست غم انگیز اساتید و اعضای هیئت علمی و فارغ التحصیلان نخبه کشور اقدامی عاجل صورت نمی‌دهند و به مسئولین مربوطه در این باره تذکر نمی‌دهند؟

پنجم.
دانشجویان اصرار دارند شما نمایندگان از ابزارهای نظارتی که در قانون اساسی برای نمایندگان ملت پیش بینی شده است در راستای شفاف سازی عملکرد وزارت علوم و وزارت بهداشت استفاده کنید و مشخص کنید چطور و با چه مجوزی نهادی نظامی مبادرت به بورسیه‌ی تعداد قابل توجهی از نیروهای خود در بهترین مراکز آموزشی و دانشگاهی ایران کرده است و چنین تصمیماتی آیا منجر به تکرار فاجعه بورسیه‌های غیرقانونی نخواهد شد؟

ششم.
دولت در شرایطی وارد آخرین سال فعالیت خود می‌شود و شما نیز در شرایطی ۶ ماه فعالیت خود را می‌گذرانید که هنوز بسیاری از شهروندان و نخبگان کشور امکان حضور در دانشگاه و بیان نقطه نظرات خود را ندارند. امروزه هنوز به واسطه نگرش سلیقه‌ای برخی نهادهای بیرونی و درونی دانشگاه، برخی از نمایندگان مجلس، اعضای هیئت علمی و بسیاری از دیگر شهروندان فعال در حوزه‌های سیاسی اجتماعی بنابر مجازاتی نانوشته حق حضور و سخنرانی در دانشگاه را ندارند و حال سؤال این است چرا باید بعد از گذشت بیشتر از سه سال از فعالیت وزارت علوم دولت یازدهم، آن شرایط تداوم داشته باشد؟!

هفتم.
اما جریانی در فراری رو به جلو مدعی اشاعه‌ی محتوای اندیشه‌هایی خاص در نشریات و فضای دانشگاه می‌شود و آن را مستمسک استیضاح وزیر علوم قرار می‌دهد؛ هرچند روشن است این ادعا بیش از آن که واقعیت داشته باشد با هدف تحدید و ترعیب فضای دانشگاه و ارسال دعوت نامه برای گروه‌های فشار به دانشگاه بیان شده است. چرا که نگرانی از بیان تضارب آراء از اساس با روح و ذات دانشگاه در تضاد است و از سویی دیگر این ادعا در شرایطی بیان شده است که بسیاری از همفکران طراحان استیضاح به واسطه اعمال اهرم‌های نظارتی‌شان در دانشگاه‌ها موجب شده‌اند نشریات دانشجویی به سختی نفس بکشند و با تحمل مرارت‌های بسیار از زیر تیغ نظارت و بهتر است بگوییم دخالت قانونی و فراقانونی نهادهای بیرونی و درونی دانشگاه در امان بمانند.

در این اوضاع و احوال، وظیفه‌ی فراکسیون امید این است که اولاّ نسبت به ارائه تصویری دقیق از واقعیات دانشگاه به جامعه اهتمام بورزد تا جامعه نسبت به دانشگاه بدبین نشود و در ثانی در راستای تسهیل صدور مجوز و فعالیت برای کانون‌ها و تشکل‌های مختلف با هدف بازتاب عقاید متکثر موجود در جامعه قدم بردارد.

هشتم.
جناب اقای دکتر عارف
در پایان بایستی متذکر شویم، سکوت فراکسیون امید که با خون دل دانشجویان راهی مجلس شده است منجر به ایجاد تصور تلخ نسبت به اصلاح گری در اذهان نسل جدید دانشجو خواهد شد.

انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی به عنوان با سابقه‌ترین نهاد مدنی و اصلاح‌گر تاریخ معاصر ایران، اعضای این فراکسیون را نسبت به این باور مسئول می‌داند و از شما می‌خواهد در بهبود این مسیر گام‌هایی جدید و شفاف بردارید.

و من الله توفیق