بهاره هدايت بعد از ٢٤١٠ روز از زندان آزاد شد.

امین احمدیان همسر این زندانی سیاسی با اعلام این خبر در صفحه اینستاگرامش نوشت: امشب خبری که هفت سال انتظار پشتش بود رسید!! «خبر آزادی بهار» دو هزار و چهارصد و ده روز پیش... شبی از شبهای سیاه و سرد کودتا... روزهای سخت و دلتنگی و بیدادهایی که بر همگی ما رفت... نمیدونم چی بنویسم... فعلا مبهوت همین خبریم دوتایی مرور میکنم هنوز تا باور کنم.. و تکرار که: بهار آمد..بهار آمد..بهار آمد.

دو روز پیش بود که بهاره هدایت به مرخصی اعزام شده بود.

بهاره هدایت در دی ماه سال ۸۸ بازداشت و پس از چند ماه نگهداری در بند ۲۰۹ زندان اوین به ۷ سال و نیم حبس محکوم شد. این زندانی سیاسی بار دیگر و در سال ۸۹ به اتهام نگارش نامه‌ای از زندان به شش ماه حبس دیگر محکوم شد.

درباره بهاره هدایت (ویکی‌پدیا)

بهاره هدایت (زاده ۱۶ فروردین ۱۳۶۰ در تهران) فعال دانشجویی (دانشگاه علوم اقتصادی)، فعال جنبش زنان، زندانی سیاسی و عضو شورای مرکزی و سخنگوی دفتر تحکیم وحدت در سال ۱۳۸۴ بود. وی از فعالان کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین زن‌ستیز است و تاکنون چندین‌بار بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به ۹ سال و نیم حبس محکوم شده است.

بهاره هدایت در سال ۱۳۸۴ با بالاترین تعداد آرا به عنوان تنها عضو دختر در شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت انتخاب شد. او به دلیل حضور در اعتراضات دانشجویی تاکنون ۵ بار بازداشت شده است.

در اسفند ۱۳۹۰ برنده جایزه ادلستام ۲۰۱۲ سوئد شد. ، بنیاد هارالد ادلستام در بیانیه‌ای اعلام کرد که به دلیل «شجاعت فوق‌العاده و تعهد فعالانه به عدالت در برابر نقض حقوق بشر در ایران» این جایزه را به بهاره هدایت اعطا کرد.

در بیانیه بنیاد ادلستام آمده است که این فعال دانشجویی «علی‌رغم هشدارها و تهدیدهای نیروهای اطلاعاتی و امنیتی بارها زندگی خود و آزادی‌اش را برای دفاع از حقوق بشر به خطر انداخته است».

بنیاد هارالد ادلستم همچنین تأکید کرد که بهاره هدایت را یک زندانی عقیدتی می‌داند و از مقامات جمهوری اسلامی درخواست آزادی وی را دارد.

بهاره در روز جهانی زن سال ۱۳۸۵ در سازمان دهی اعتراضات به قوانین تبعیض آمیز علیه زنان مشارکت داشت که با برخورد نیروی انتظامی با تجمع اعتراضی سال ۱۳۸۵، اولین بازداشت وی رقم خورد و نهایتاً به اتهام برگزاری «تجمع غیرقانونی» حکم ۲ سال زندان که به مدت ۵ سال تعلیق شده بود، برای وی صادر شد.

یک سال بعد، (۱۸ تیر ماه ۱۳۸۶) پس از سازمان دهی اعتصاب در مقابل دانشگاه امیرکبیر در اعتراض به بازداشت و شکنجه دانشجویان، همراه با ۶ تن دیگر از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت مجدداً بازداشت شد. در ۲۲ تیرماه ۱۳۸۷ باز هم بازداشت شد و پس از یک ماه فشار شدید در بازداشت انفرادی مجدداً از زندان آزاد شد. بهاره هدایت یک بار دیگر همزمان با سال تحویل ۱۳۸۸ به دلیل شرکت در تجمع مسالمت آمیز خانواده های زندانیان سیاسی در مقابل زندان اوین بازداشت شد.

وی که از جمله زندانیان سیاسی دستگیر شده پس از اعتراضات مردم ایران به نتایج انتخابات ریاست جمهوری (۱۳۸۸) بود در کنار دیگر رهبران دفتر تحکیم وحدت به زندان طولانی‌مدت محکوم شد. دادگاه تجدیدنظر حکم قطعی وی را ۹ سال و نیم حبس اعلام کرد.

اتهامات وی فعالیت تبلیغی علیه نظام، مصاحبه با رسانه‌های بیگانه، توهین به رهبر، توهین به رییس جمهور، اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت در تجمعات غیرقانونی، ورود غیرقانونی و تخریب درب دانشگاه امیرکبیر هنگام ورود مهدی کروبی به این دانشگاه، از سوی قاضی مقیسه عنوان شد. وی در کل به ۷ سال و نیم زندان بابت این اتهامات محکوم شده است، هم‌چنین حکم دو سال حبس تعلیقی بهاره هدایت به اتهام اقدام علیه امنیت از طریق برگزاری تجمع ۲۲ خرداد سال ۸۵ نیز به اجرا درآمده و به این حکم اضافه شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر شعبه ۵۴ دادگه انقلاب در تیر ماه ۱۳۸۹ نیز به تایید رسید.

بهاره هدایت پس از روز دادگاه به همراه زندانیان سیاسی دیگر نظیر مهدیه گلرو، میلاد اسدی و مجید توکلی به بند قرنطینه متادون که به مجرمین معتاد و جهت ترک آنان اختصاص دارد، انتقال یافت که امکان هر گونه تماس و ارتباط با دنیای خارج از آن‌ها سلب شد. بهاره هدایت به همراه مهدیه گلرو در اعتراض به محرومیت از ملاقات و این حکم، اعتصاب غذا کردند.