جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ -
Friday 29 March 2024
|
عصر ایران؛ سعید افشار- چند سال است عبارت «کالای چینی» به شکل عجیبی ورد زبان همگان شده، از تولید کننده تا مصرف کننده، از نهادهای دولتی تا توزیع کنندگان خصوصی، همگی در یک کلام زبان مشترک دارند:”کالای چینی همه را بدبخت کرده است.”
البته این نوع محاوره ریشه تاریخی در فرهنگ ما دارد. زمانی بود که کالاهای ژاپنی نقش «بَدِه» را بازی میکردند، نیم قرن پیش پدران ما میگفتند جنس فقط آلمانی، ژاپنی بنجل است، کمی گذشت، سی سال پیش میگفتند جنس خوب فقط ژاپنی، کرهای نامرغوب است. الان هم کره جنوبی توانسته از زیر ضربه مشتری بیرون بیاید و جایش را به چین بدهد.
چندسال پیش برای بازدید از نمایشگاهی بین المللی عازم یکی از شهرهای جنوبی چین شدیم. در طول بازدید، زمانی که از غرفه داران راجع به مشخصات فنی کالاهای الکترونیک و نوع قطعات آنها سوال میکردیم، مسؤولان غرفهها از ما سوال میکردند که شما واقعاً از ایران به اینجا آمدهاید؟!
دلیل تردیدشان را پرسیدیم، گفتند: اکثر بازدیدکنندگان ایرانی، اولین سوالی که در رابطه با کالا میپرسند قیمت فروش آن است نه مشخصات فنی؛ خیلی هم سر قیمت چانه زنی میکنند که کاهش دهند و به حداقل برسانند.
سابقه این وضعیت به بیش از دو دهه قبل برمی گردد، زمانی که افراد توانستند به چین بروند و با خرید دو سه کانتینر لوازم برقی، اسباب بازی، کفش و ... بیشترشان را به روش قاچاق وارد کنند و به دلیل عدم آشنایی کسبه خرد به دانش فنی و همچنین روابط بازار و قوانین کسب و کار بین المللی، به باور خودشان پایین ترین قیمت را تهیه و به عبارت صحیح تر پایین ترین کیفیت را تحویل مصرف کننده ایرانی دادند و میدهند.
البته این فقط مربوط به کسبه خرد و کلان بخش خصوصی خرده فروش و عمده فروش بازار نمیشود، شرکتهای زیرمجموعه سازمانهای دولتی، بانکها و ... هم برای عقب نماندن از قافله ارزان خریدن در بخشهای دیگر مانند برنج و لوازم خودرو این کار را انجام دادند و بدون کنترل کیفیت اقدام به واردات کردند، فقط با تکیه به باور قیمت پایین و ...!
اگر بخواهیم فارغ از شعار پردازی سخن بگوییم باید بپذیریم که مقصر خودمان هستیم، چین و دیگران تقصیری ندارند، الان بهترین برندها مانند آیفون، سامسونگ، باتری پاناسونیک، خودروی بنز و فولکس و صدها برند دیگر در کشور چین تولید و به ۱۹۰ کشور دنیا صادر میشوند، بویژه در اروپا و آمریکا که این کشور دارای بازار صدها میلیارد دلاری است و به سختی دارد با بالابردن کیفیت و ارتقاء دانش و تجربه مدیریت کلان بازرگانی و تولید، بازار صادراتی خود را حفظ و کنترل و گسترش میدهد.
چین حتی این اواخر سرمایهگذاری کلانی را در قاره آفریقا در بخشهای مختلف بازرگانی، صنعتی و کشاورزی انجام داده است.
در بحث ارزان فروشی، لازم به ذکر است که در تمامی کشورهای دنیا بویژه در شهرهای بزرگ مانند لندن، فرانکفورت، نیویورک و .. فروشگاه یک پوندی، یک یورویی و یک دلاری وجود دارد که مشتریان خاص خود را دارد که نیازی به کیفیت بالا ندارد. اگرچه بازار اجناس یک دلاری یا یک یورویی هم بازار وسیعی است و گردش مالی دهها میلیارد دلاری دارد که موضوع بحث ما نیست.
دلایل رشد چین را بیشتر باید در فرهنگ و رفتار و نوع نگرش چینیها جُست: فرهنگ نظم پذیری، قانع و صبور بودن، پرتلاش بودن و زحمت کشیدن از یک طرف و از سوی دیگر تغییرات اساسی در استراتژی توسعه چین که حدود چهار دهه پیش توسط دنگ شیائوپینگ اعلام و به وسیله رهبران بعدی تکمیل شد.
یکی از حرکتهای بنیادی رهبران چین آزادکردن اقتصاد، کاهش حجم دولت و نفوذ ایدئولوژی حزب کمونیست آن کشور و جدا ساختن آن از برنامههای توسعه بود.
گام بعدی، اعزام دهها هزار جوان به دانشگاههای معتبر آمریکا و اروپا بود تا ضمن آموزش زبان انگلیسی، به عنوان زبان غالب روابط اقتصادی بین المللی، با فرهنگ، عادات و رفتار مردمی که قرار است در جهان، مشتری و مصرف کننده نهایی کالاهای تولید آن کشور محسوب شوند، آشنا شوند. از سالها پیش تاکنون دانشگاههای معتبری مانند ام.آی.تی، کمبریج، کلمبیا و .. کار تربیت مدیران آینده چینی را به عهده گرفتهاند.
چین به درستی دریافته که تعامل با همه جهان، رشد فرهنگ، تربیت مدیران مجرب، تربیت تکنیسینهای ماهر و دوری از هرگونه روابط متشنج با همسایگان و دیگر دولتهای دنیا راه رشد منطقی و درست هر کشوری است.
اگر چه در این میان و در ظاهر به دلیل کم تجربگی و کم دانشی و عدم اطلاع کافی از روابط تجارت بین المللی و بانکی بخشی از وارد کنندگان غیرحرفهای کشورمان با اعتبار و آبروی مدیران و صنعتگران چین بازی میکنند ولی روزی فرا خواهد رسید که چین هم مانند کره، ژاپن و آلمان از زیر این ضربه فرهنگی رها و کالای چینی در ایران هم به عنوان کالای مرغوب شناخته شود.
از طرف دیگر به تولیدکنندههای کشورمان که گلایه از واردات کالاهای ارزان از کشور چین دارند باید متذکر شد که بهتر است دنبال جواب این پرسش باشند که چرا یک وسیله صنعتی ساخت کشور چین پس از طی آن همه مسافت و هزینههای انبار بازهم نصف قیمت تمام شده کالاهای ایرانی مشابه به مشتری عرضه میشود؟ آیا دلیلی غیر از ضعف مدیریت بازرگانی و تولید و صنعت و قوانین کسب و کار کشور و بورس بازی روی زمین و ملک و ضعف آشکار فنی پرسنل و کمبود تکنسین ماهر و مجرب دارد؟
پیشنهاد میکنیم تا دیر نشده تصویر چین را در آینههای شکسته نبینیم که آدرس غلط دادن ما را به جایی نمیرساند. بجای آن بهتر است راههای موفقیت آنها را الگو قرار دهیم، اگرچه سخت است!
| |||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|