به گزارش ایلنا، حسن روحانی صبح روز  چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت به مناسبت گرامیداشت هفته معلم سخنرانی کرد. گزاره‌های زیر بخش‌هایی از سخنان اوست.

* انقلاب اسلامی به این معنا است که در جامعه تحرک بزرگی را به وجود بیاوریم و انقلابی را در ابعاد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بپا کنیم که هدف آن اسلام و ارزش‌های اسلامی باشد.  اسلام انقلابی به این معنا است که ما اصل و اولویت را، انقلاب و مبارزه می‌دانیم و بخشی از اسلام که ما را دعوت به جهاد و مبارزه می‌کند، قبول داریم.

* یکی از مشکلات ما، پیش و پس از پیروزی انقلاب در برابر برخی از گروهک‌ها این بود که آن‌ها انقلاب اسلامی را نمی‌پذیرفتند و بجای آن اسلام انقلابی را قبول داشتند و می‌گفتند آن‌جا که مبارزه است، اسلام را قبول داریم و جایی که مبارزه نیست، اسلام را نمی‌خواهیم.

* همین امروز هم این مشکل را داریم و باید کتاب مطهری را بازخوانی کنیم. همین امروز باید معلمان ما برای جوانان تشریح کنند که ما انقلاب اسلامی داریم و معتقد به اسلام انقلابی نیستیم. همان کسانی که معتقد به اسلام انقلابی بودند، قاتل آن معلم بزرگوار بودند و آن معلم بزرگوار را به شهادت رساندند.

* این سخن کاملاً بر حق است که اگر ما به دنبال توسعه و پیشرفت و تحول هستیم، منشا و یا بزرگترین عامل آن معلمان سراسر کشور هستند. این معلم به معنای عام کلمه هرکسی است که در زندگی کلمه‌ای را به ما می‌آموزد و شاید مادر و پدر اولین و بزرگترین معلمان همه ما هستند و سپس هنگامی که پس از خانواده به مدرسه وارد می‌شویم، این معلمان هستند که به ما آموزش می‌دهند.

* در سطح جامعه نیز بزرگان و فرهیختگان و صاحبان بیان و قلم، معلمان جامعه هستند. اما معلم به اصطلاح امروز ما به مفهوم مربیان و معلمان هم آموزش و هم پرورش در سطح ابتدایی و متوسطه و پیش‌دبستانی امروز بار بسیار سنگینی را بر دوش دارند.

* معلمی شغلی نیست که بخواهیم با حقوق و مزایا و فوق‌العاده کار او را پاس بداریم و جبران کنیم. معلمی از مقوله عشق است اگر معلمی عاشق کار خود نباشد و این شغل را برای آن هدف مهم که تعلیم و تربیت جامعه است، نخواهد، راه به جایی نمی‌برد؛ چراکه تعلیم کار الهی است و اولین کسی که به انسان تعلیم داد، خداوند بود.

* اگر ما می‌خواهیم امروز کشورمان متحول شود آمار‌ها و شاخص‌ها می‌گوید کجا هستیم. ما نمی‌خواهیم شعار بدهیم و خودبزرگ‌بینی داشته باشیم و نمی‌خواهیم هم خودکم‌بینی داشته باشیم. پیشرفت‌های کشور را هم نباید نادیده بگیریم ما باید به روزی افتخار کنیم که بی‌سوادی نداشته‌ باشیم و آنهایی که از دبیرستان و دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند نسبت به کسان دیگری که درکشورهای دیگر هستند امتیاز بالاتری داشته باشند.

* ما امروز در شرایط بسیار خوبی برای رشد جامعه‌مان قرار داریم. ما باید همه توان و کوشش‌مان را برای توسعه کشور به کار بگیریم. این توسعه از دبستان و دبیرستان و آموزش و پرورش شروع می‌شود. هرچقدر در دوره دبستان و دبیرستان سرمایه‌گذاری کنیم حاصل آن را در دوران بالا‌تر درو خواهیم کرد.

* ما هرکاری که بخواهیم انجام بدهیم باید در نوجوانی و آغاز جوانی انجام دهیم. وقتی سبک زندگی، اخلاق و شخصیت انسانی شکل گرفت تغییر آن هم بسیار مشکل خواهد بود کما اینکه در علم و دانش هم بیشترین یادگیری در سنین نوجوانی صورت می‌گیرد و هرچه سن بالا‌تر می‌رود یادگیری هم سخت و ثبت آن دشوار‌تر می‌شود.

* یکی از سوالاتی که شب گذشته در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح بود این بود که چطور در اروپا بچه‌های دبستانی و دبیرستانی علاوه بر زبان مادریشان به دو زبان دیگر مسلط هستند؟ چرا ما در این زمینه یک قدم عقب هستیم و چگونه باید تغییر دهیم. هرچقدر جوانانمان به چند زبان آشنا باشند یک دریچه فهم و علم و شناخت به روی آن‌ها باز می‌شود. ترجمه هیچ وقت نمی‌تواند کار آن زبان را انجام دهد. کسی که زبان عربی را بلد است می‌داند که خواندن قرآن چه لذتی دارد و درک بیشتری را از آن نسبت به کسی که ترجمه آیات را می‌خواند می‌برد.

* چگونه می‌خواهیم به علم جهانی دسترسی داشته باشیم. اینکه چه زبانی را بیاموزیم هم به امکانات ما و هم به خواست مردم ما مرتبط است مردم باید بخواهند، دانش‌آموز باید بخواهد. وقتی در مدرسه‌ای ۹۸ درصد دانش‌آموزان بخواهند یک زبان را بیاموزد و دو درصد دانش آموزان بخواهند زبان دیگری را بیاموزند نمی‌توانیم که برای آن دو درصد معلم بگذاریم.

* اگر ما بتوانیم چند زبان خارجی را یاد بدهیم به نفع دانش کار کرده‌ایم. در شبه‌قاره هند دو میلیارد انسان وجود دارد وقتی این جمعیت عظیم به انگلیسی مسلط است ببنید که در IT چه کار کرده‌اند؟ ما باید زبانی را یاد بدهیم که در کنارش علم هم راحت‌تر به دست بیاید.

* امروز سطح روابط ما با دنیا پیشرفته است. راه علمی و اشتغال آینده از طریق تعامل با دنیا فراهم می‌شود.

* ‌ آموزش و پرورش از پایه‌های رشد جامعه ماست و مگر می‌شود بدون معلم خوب مهارت دیده عالم با انگیزه دانش آموز خوب تربیت کنیم؟ اگر دانش آموز خوب نداشتیم چطور می‌توانیم در حل معضلات جامعه و در صحنه‌های علمی نواجوان ما حلال مشکلات باشند.

* معلم پایه تعلیم و تربیت است. ما البته می‌دانیم اگر در جامعه توسعه می‌خواهیم باید نسل جوان و انتخاب گر ما به سمتی کشیده شود که خودش با اشتیاق معلمی را انتخاب کند.

* باید دانش آموزان را فرزندان خود بدانیم. ‌ هر معلمی باید بداند اگر دانش آموزان خود را درست تربیت کرد، خانواده و فرزندان خودش متنعم شده و کل کشور ایران در مسیر پیشرفت قرار می‌گیرد.

* راه توسعه کشور از طریق معلمان فرهیخته است. ‌ امروز و پس از برجام فضا برای پیشرفت کشور فراهم شده اما این شما معلمان هستید که باید از این فضا استفاده کرده و به دانش آموزان امید دهید.

* هیچ چیز در جامعه ما بالا‌تر از امید نیست. ‌ اگر در امید نسل جوان ما خلل ایجاد شد نمی‌توانیم به توسعه برسیم.

* یکی از آثار برجام توسعه امید در نسل جوان ایرانی است. اگر امید افزایش یافت ما بر مشکلات غلبه می‌کنیم و از این رو باید بدانید که شما معلمان می‌توانید فضا را آماده کنید.

* این همه تلاش برای تحقق برجام برای این نبود که پس از توافق دعوا‌ها را شروع کنیم. ‌ برجام برای انسجام جامعه است و یکی از بزرگ‌ترین کارهای ما باید وحدت ملی باشد.

* ‌ خدا نکند که یک معلم شاگردان خود را متفاوت و با تبعیض ببیند چرا که نگاه ما به دانش آموزان با هر قومیت، مذهب و تفکر سیاسی باید یکسان باشد؛ نگاه یکسان به تمام دانش آموزان باید وجود داشته و به همه آن‌ها انرژی دهیم.

* اگر می‌خواهیم فرهنگ در جامعه‌مان رشد کند باید سرمایه گذاری ما در آموزش و پرورش افزایش یابد. امروز ده‌ها نهاد در این کشور تحت عنوان دغدغه فرهنگی از دولت پول می‌گیرند اما ظاهرا سخن‌شان برای دغدغه فرهنگی جامعه است اما اگر می‌خواهیم فرهنگ جامعه رشد کند باید آن بودجه را در آموزش و پرورش صرف کنیم.

* نمی‌خواهیم در کشور تعلیمات موازی درست کنیم. هر چه می‌خواهیم در دبستان‌ها و دبیرستان‌ها هزینه کنیم چرا که فرهنگ در آنجا ساخته می‌شود.

* ‌ امروز با تابلوهای مختلف به دولت فشار می‌آورند که از دولت به اسم بودجه فرهنگی پول بگیرند در حالی که اگر یک سوم این بودجه را در آموزش و پرورش هزینه کنیم تعالی فرهنگی جوان و نوجوان ایرانی چند برابر خواهد شد.

* راه توسعه فرهنگی از طریق آموزش و پرورش است.‌ اگر می‌خواهیم آسیب‌های اجتماعی کاهش بیابد راهش سرمایه گذاری در آموزش و پرورش است.

* خداوند نعمت بزرگی به ما داده به اسم کلاس درس، دانش آموزان و معلمان، اما چرا از این ظرفیت استفاده نمی‌کنیم و به جای آن تابلوهایی ایجاد می‌کنند و مدام هم به دولت و سازمان مدیریت فشار می‌آورند که مثلا بودجه فرهنگی بگیرند.

* هر قدر در آموزش و پرورش سرمایه گذاری کنیم ضرر نخواهیم کرد، گفت: ‌ آخرین آمار بودجه آموزش و پرورش استان‌ها در آغاز به کار دولت یازدهم ۱۴۷۰۰ میلیارد تومان بود اما در سال ۹۵ به ۲۷ هزار و ۴۰۰میلیارد تومان افزایش یافته است و این یعنی بودجه آموزش و پرورش استان‌ها دو برابر شده است.

* ‌ میانگین حقوق و مزایا از ۱میلیون و ۲۰۰هزار تومان به ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان تا پایان سال افزایش می‌یابد.

* در سال ۹۵ اختصاص ۳۵۰۰ میلیارد تومان به‌صورت ویژه برای اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان، اختصاص ۴۵۰۰ میلیارد تومان برای پرداخت پاداش پایان‌خدمت فرهنگیان و اختصاص ۳۵٪ فوق‌العاده برای کارکنان ستاد و همچنین اعطای مجوز جذب ۱۴ هزار برای و ۵۰۰ نفر تصویب شد.

* انشاءالله همه مواردی که سازمان مدیریت نوشته توسط دولت اجرایی خواهد شد. البته این به معنای حل تمامی مشکلات معلمان نیست. بلکه به این معنا است که دولت، ‌ معلمان جامعه را به‌عنوان کسانی که نسل فردا و فردای جامعه را می‌سازند، می‌شناسد.