اعتماد: ۵ نفر از لیست «امید» برای نایب‌رییسی مجلس دهم به صف شده‌اند. یك نفر حضورش را در این صف رسما اعلام كرده و چهار نفر دیگر مشغول رایزنی‌های ابتدایی هستند. با نتیجه‌ای كه روز هفتم اسفند شكل گرفت، بازیگران لیست «امید» كاملا امیدوارند كه نواب رییس مجلس دهم از بین همین پنج نفر انتخاب شوند.

تا دیروز در فضای رسانه‌ای هرچه بود، گمانه‌زنی بر سر ریاست مجلس دهم بود؛ ریاستی كه به نظر می‌رسد نهایتا گزینه جدی‌ای جز محمدرضا عارف و علی لاریجانی نداشته باشد. حرف‏ها درباره نواب رییس بعدی اما تا زمانی كه علی مطهری در اینستاگرام خود تمایلش برای نایب‌رییسی را آشكار نكرده بود، خیلی داغ نشده بود. البته این تحولات تنها به همین پست اینستاگرامی محدود نشده است.

همان دیروز نمایندگان راه یافته تهران به مجلس دهم در بهارستان با دعوت محمدرضا تابش مهمان اصلاح‌طلبان این مجلس بودند تا گمانه‌ها برای آغاز رایزنی‌های جدی‌تر جهت تعیین تركیب نامزدهای این جریان برای تصدی كرسی‏های مهم مجلس بعدی جان بگیرند. هر چند حاضران در آن جلسه می‌گویند بحث چندانی بر سر تقسیم نقش‏های مجلس بعدی نشده اما این جلسه هر چه بوده باشد، آغازی است برای شروع شدن بحث‌های جدی بر سر همین دست موضوعات. هر چه باشد یاران همسوی لیست «امید» باید تا قبل از هفتم اسفند ماه تكلیف رای خود را برای تقسیم كرسی‏های هیات رییسه در قدم اول و تعیین تركیب هیات رییسه كمیسیون‌های تخصصی در قدم دوم مشخص كنند.

اما لیست «امید» به جز علی مطهری ۴ نفر دیگر را هم در مرحله رایزنی‌های ابتدایی در قامت نامزد گرفتن پست نایب‌رییسی مجلس در بین اعضای خود می‌بیند؛ كاظم جلالی، غلامرضا تاجگردون، الیاس حضرتی و محمدرضا تابش. تا این جای كار همین تركیب ۵ نفره بوده‌اند كه كار خود را برای نامزدی پست نایب‌رییسی مجلس آغاز كرده‌اند. هر چند در این بین علی مطهری كه ماجرای نامزدی خود را شخصا علنی كرده، كمتر از بقیه اعضا به رایزنی برای تقویت شانس خود در این عرصه پرداخته است.

برگزاری دور دوم انتخابات مجلس هر چند در وزن پایگاه رای جریان نزدیك و همسو با لیست «امید» تاثیر بسزایی دارد اما به نظر نمی‌رسد چهره دیگری را وارد این فهرست پنج نفره كند. طیف اصلاح‌طلبان، اعتدالیون و حامیان دولت مجلس دهم تا قبل از هفتم اسفند باید از این جمع پنج نفره به دو گزینه نهایی برسند. با این وصف می‌توان پیش‌بینی كرد كه سه گزینه دیگر این فهرست از شانس‌های جدی رسیدن به كرسی‌های ریاست كمیسیون‌های تخصصی مجلس باشند.

علی مطهری؛ اعلام علنی نامزدی
دیروز علی مطهری در صفحه اینستاگرام خود علنا تمایلش را برای تصدی پست نایب‌رییسی مجلس اعلام كرد. او نوشت: «این روزها بسیاری از مردم و خبرنگاران از من می‌پرسند كه آیا تصمیم نداری برای ریاست یا نایب‌رییسی مجلس آینده در انتخابات هیات رییسه آن شركت كنی؟ برای آنكه یك پاسخ عمومی داده باشم عرض می‌كنم كه فعلا تصمیم دارم برای نایب‌رییسی مجلس دهم كاندیدا شوم.» مطهری در پایان ابراز امیدواری كرده كه «آنچه برای خودم و كشور و انقلاب اسلامی خیر و صلاح است پیش بیاید.»

او البته در این پست با تاكید بر اینكه فعلا قصد دارد تا آماده ورود به رقابت درونی پارلمان شود، این پیام را هم به مخاطبان خود داده كه احتمال انصرافش از این تصمیم هم شاید در میانه راه وجود داشته باشد. با این وجود علی مطهری پیش‌تر با طرح موضوع تشكیل فراكسیون «صدای ملت» كه به گفته او مستقل از فراكسیون احتمالی اصلاح‌طلبان یا اعتدالیون خواهد بود، نشان داد كه تمایل زیادی برای ایفای نقش سیاسی جدی‌تر در مجلس دهم دارد و این روزها به این می‌اندیشد كه دیگر تنها یك نماینده ساده در بهارستان نباشد. او كه در مجلس نهم به بازیگری مهم و مورد توجه تبدیل شد شاید قصد دارد تا در مجلس دهم وارد فاز بازی‌سازی هم بشود.

كاظم جلالی؛ مطلوب لاریجانی
كاظم جلالی در این تركیب پنج نفره شاید مطلوب‌ترین گزینه برای نایب‌رییسی مجلس بعدی از نظر علی لاریجانی باشد. او در مجلس نهم عملا نقش دست راست لاریجانی و در بسیاری از مواقع، خصوصا در ماجرای برجام نقش سخنگوی غیر رسمی او را ایفا می‌كرد. ریاست فراكسیون اكثریت مجلس نهم و همین نقش ویژه‌ای كه همراهی با علی لاریجانی برای او به وجود آورد در كنار حضورش به عنوان رییس مركز پژوهش‌های مجلس می‌تواند اعتماد به نفس لازم را برای نامزدی این جایگاه به او بدهد. مضافا اینكه او در گذر از مجلس هشتم به مجلس نهم با جهش جایگاه بزرگ در بهارستان را تجربه كرد و اصلا بعید نیست در فكر تكرار آن باشد. خصوصا اینكه باز هم در اطراف علی لاریجانی هیچكس همچون او در اندازه پوشیدن ردای نایب‌رییسی قرار ندارد.

غلامرضا تاجگردون؛ برنده‌ای در میان جمع مخالفان
غلامرضا تاجگردون هم پشتوانه خود برای آغاز رایزنی‌های نامزدی‌اش جهت نایب‌رییسی مجلس را از مجلس نهم به مجلس دهم می‌برد. او كه خرداد سال ۹۱ در جمع اقلیت مطلق اصلاح‌طلبان وارد بهارستان شد، در خرداد ۹۵ در شرایطی كارش در این مجلس را تمام می‌كند كه در میانه راه آن توانست كرسی ریاست یكی از مهم‌ترین كمیسیون‌های تخصصی مجلس، یعنی كمیسیون برنامه و بودجه را از رقیب سرسخت اصولگرا بگیرد. آن هم در كمیسیونی كه مجموعه‌ای از ژنرال‌های سیاسی - اقتصادی اصولگرا در آن بودند. بر آمدن در میان چنین جمعی به عنوان رییس كمیسیون برنامه و بودجه از یك سو و همسویی او با دولت و انتصابش به جریان اصلاحات از سوی دیگر به اندازه كافی برای تاجگردون پشتوانه ایجاد می‌كند كه بخواهد شانسش را برای نایب‌رییسی مجلس بیازماید.

الیاس حضرتی؛ مرد قدیمی مجلس، بازیگر روزهای سخت
از این جمع پنج نفره اما تنها الیاس حضرتی است كه نماینده‌ای بدون سابقه نمایندگی در ادوار اخیر محسوب می‌شود. با این همه اگر تاریخ را به عقب برگردانیم او را باید از قدیمی‌های مجلس ایران دانست. خیلی قدیمی‌تر از همه چهار نامزد دیگر. حضرتی كه پیش از این از دوره سوم تا ششم مجلس، چهار دوره نمایندگی را تجربه كرده اكنون خود را برای پنجمین تجربه آماده می‌كند. این یعنی حضور در نیمی از ادوار مجلس شورای اسلامی. این‌بار اما وضع او هم متفاوت است.

خداحافظی با پارلمان در پایان مجلس ششم برای او پایان راه سیاست‌ورزی و كنشگری اجتماعی نبود. تازه آغاز راهی بود تا با فعالیت‌های جدید مطبوعاتی و رسانه‌ای و بازیگری فعال در عرصه سیاسی جریان اصلاحات، همواره نیرویی حاضر در میدان به حساب بیاید؛ نیرویی كه حالا بعد از اینكه نزدیك به سه دهه از نخستین حضورش در مجلس شورای اسلامی می‌گذرد، آنقدرها توانایی در خود می‌بیند تا رایزنی‌هایش را برای نامزدی نایب‌رییسی مجلس آغاز كند.

محمدرضا تابش؛ حضور در جمع یاران موافق بعد از ۱۲ سال
در نهایت هم محمدرضا تابش پنجمین نفری است كه می‌خواهد از میان لیست «امید» گام در راه رسیدن به كرسی نایب‌رییسی بگذارد. او هم عضویت در نیمی از ادوار مجلس، از دوره ششم تا دوره دهم را در كارنامه دارد و بعد از این ۱۶ سال خود را چهره‌ای پارلمانتاریست می‌داند كه دیگر وقتش است نقشی بیشتر از یك نماینده عادی را در مجلس ایفا كند. او از معدود نمایندگانی بوده كه در دوران استیلای اصولگرایان بر مجلس، در جمع نمایندگان حضور داشته و حالا بعد از یك صبوری ۱۲ ساله، از مجلس هفتم تا نهم به روزگاری رسیده كه یاران موافقش در آستانه به دست گرفتن اكثریت مجلس قرار دارند. یارانی كه جای خالی آنها را از مجلس ششم به بعد، دوره به دوره بیشتر حس می‌كرد و نهایتا به جایی رسید تا در مجلس نهم تعداد آنها كمتر از انگشتان دو دست بود.