پنجشنبه ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ -
Thursday 18 April 2024
|
امروز، دوشنبه دوم فروردین، پس از ۵ ساعت تدریس در کلاسهای مختلف در دانشکده، با خستگی جسمی ولی با شادی روحی وارد خانه شدم. تلویزیون روشن بود و CNN مشغول گزارش زنده از مسافرت رییس جمهور اوباما به کوبا بود. اولین سفر رییس جمهور آمریکا به کوبا پس از ۸۸ سال جدایی - خصومت- تهدیدو محاصره اقتصادی. گزارش مستقیم از کنفرانس مطبوعاتی رائول کاسترو، رییس جمهور انتصابی کوبا و رییس جمهور انتخابی آمریکا. برای اولین بار کاسترو به سوالات خبرنگاران در جمع، پاسخ میگفت! خبر نگار جوان و تیز هوش کوبایی- آمریکایی که در تیم رییس جمهور آمریکا بود از رائول کاسترو در مورد زندانیان سیاسی و حقوق بشر سوال کرد. کاسترو با بر افروختگی پاسخ داد. کدام زندانیان سیاسی؟ ما در کوبا زندانی سیاسی نداریم ! اینها تشویش اذهان کردهاند. اینها بر علیه امنیت ملی برخاستهاند. اینها که زندان سیاسی نیستند شما بیایید و زندانی سیاسی را در کوبا نشان دهید، تا من همگی را آزاد کنم.
لحظهای بعد CNN از هاوانا، پایتخت کوبا به واشنگتن، پایتخت آمریکا فوکوس کرد و گزارش سخنرانی کاندیداهای ریاست جمهوری آینده امریکا را از هر دو حزب نشان میداد که در جمع لابی بزرگ اسراییل حضور مییافتند تا نشان دهند که تا چه میزان طرفدار اسراییل هستند. میدانیم که لابی ( ایپک) پرقدرت ترین مجمع یهودی آمریکایی - اسراییلی است که در دستگاه دیپلماسی آمریکا - کنگره و اقتصاد این کشور بسیار نفوذ دارند. امروز حدود ۲۰۰۰ نفر در این مجلس گرد آمده بودند تا به برنامههای کاندیدهای جمهوریخواهان و دمکراتها گوش فرا دهند و یقینا تصمیم بگیرند تا از کدام کاندیدا برای ریاست جمهوری آینده آمریکا حمایت بکنند.
سخنرانیهای کاندیداهای جمهوریخواهان بسیار ترسناک و تاملبرانگیز و نگرانکننده بودند. اولین سخنران جان کیسیک رییس ایالت اهایو بود که سخت آتشین از اسراییل دفاع کرد و برفلسطینیان و ایران تاخت از مبارزه بیامان اسراییلیها بر علیه تروریسم دفاع نمود. سپس دونالد ترامپ در صحنه حاضر شد. او از کیسیک هم فراتر رفت و چیزی نمانده بود که ثابت کند که او و پدرش و آبا و اجدادش اصلا صهیونیست بودهاند. او هم نصف سخنرانی خود را به ایران اختصاص داد و از برنامههای جرج بوش روخوانی کرد. که در اولین روز ورود به کاخ سفید، قرارداد برجام را تکه تکه خواهد کرد و مثل کاغذپارهها به ظرف اشغال خواهد ریخت. او باز هم جلوتر رفت و امنیت آمریکا را منوط به امنیت اسراییل و سرکوب فلسطینیهای تروریست دانست. او ادعا کرد که ایران در تمام دنیا سازمانهای تروریست دارد و به موقع دست بهعمل خواهد زد ولی آمریکا و اسراییل قوی تر از آنهاست. من از این همه ایران هراسی و نفرت پراکتی و هل من مبارز طلبی یکه خوردم.
نفر بعدی آقای تد کروز سناتورکوبایی تبار متولد کانادا از ایالت تگزاس بود که در انتخابات ریاست جمهوری از طرف حزب جمهوریخواه حمایت میشود ولی تا کنون از ترامپ عقب تر هست ولی از او خطرناکتر. او کپی ناقصی است از جرج بوش. او ترامپ را دروغگو نامید که زیاد طرفدار اسراییل نیست و خود را تنها دوست و هم پیمان اسراییلیها قلمداد کرد. چنان برطبل خصومت و نفرت از ایران و فلسطین و مسلمانها کوبید که هر آدم سادهای را میتوانست کورکورانه به جنگ این (اهریمنان) بکشد.
هیلاری کلینتون، آرام تر و معتدلتر ظاهر شد. ضمن حمایت از اسراییل، از قرار داد برجام و دیپلماسی اوباما حمایت کرد و سیاست فعلی آمریکا را در منطقه در جهت تنش زدایی و کمک به امنیت اسراییل تئوریزه نمود. او خود را کاندید اصلح و دیپلمات کارکشته نشان میداد که میتواند سیاست برد- برد را در منطقه خاورمیانه پیش ببرد.
اما برنی سندرز، جوان ۷۲ ساله، سناتور ایالت شمالی ورمانت، شاید فرزانهترین و با جراتترین سخنران بود که از طریق تلویزیون مدار بسته از ایالت پوتا در غرب آمریکا سخن میگفت. او سیاستهای آمریکا را در خاورمیانه و آمریکای لاتین به باد انتقاد گرفت. سیاست تغییر رژیم کسینجر و برادران دالاس رادر سرنگون کردن سالوادور آلنده در شیلی و مصدق در ایران و کودتاهای CIA را در گواتمالاو دیگر کشورها، به باد انتقاد گرفت. از تمامیت هویت دولت اسراییل دفاع کرد و لی تخریب زندگی مردم غزه در فلسطین و کشتار مردم عادی و بمباران مدارس و بیمارستانها ومناطق مسکونی مردم توسط اسراییل را به باد انتقاد گرفت.سندرز تنها کاندیدی بود که از نتان یاهو با نام انتقاد کرد و حضور او را در کنگره آمریکا در مخالفت با سیاست اوباما و ۵+۱ را به باد انتقاد گرفت. او برخلاف دونالد ترامپ و تد کروز، دیدار اوباما از کوبا را مثبت ارزیابی کرد و ضمن انتقاد بر دیکتاتوری کاسترو در کوبا، از برنامههای بهداشت همگانی و آموزش و پرورش همگانی در کوبا به نیکی یاد کرد. سندرز از دیپلماسی اوباما در گشایش رابطه دیپلماتیک با کوبا و ایران به روشنی تمام حمایت کرد ولی حکومت ایران را در دست داشتن به تروریسم مورد انتقاد قرار داد و در همان حال از رابطه آمریکا با پادشاهی عربستان و حمایت این پادشاهی از داعش را، عامل بحرانهای امروز خاورمیانه معرفی کرد. او گفت که اگر ریس جمهور شود قرارداد با ایران را ادامه خواهد به شرطی که حکوت ایران به تمام تعهدات بین المللی خود پایبند باشدد. در ربطه با کوبا هم لحن آشتی جویانه داشت. اوگفت اگر ریس جمهور شود از کاسترو و برادرش در کاخ سفید استقبال خواهد کرد.
میتوانم موضع سیاسی هرکدام از این کاندیداها را در چند سطر جمع بندی کنم.
۱- دونالد ترامپ - دیکتاتور منش، خود شیفته، متوهم، فرصت طلب و پوپولیست که هر روز حرفش را عوض میکند. قابل پیش بینی نیست وفقط کلی گویی میکند و بر موج سوار میشود. مواضع او بسیار ضد و نقیض و گاهی خیال پردازانه است. مثل احمدی نژاد خودمان است کمی شسته -رفته تر با کراوات قرمز و میلیاردها دلار ثروت که متکی بر آرای بخشی از سفیدپوستان یقه آبی است.
سخت مخالف مهاجرین- مسلمانها و مکزیکیهاست. شاید در ساختمان سازی ودیوار کشی خوب باشد ولی شاید در مملکت داری هنوز باید تمرین کند. دیوارکشیدن هنر نیست. دیوارها را پاره کردن هنر است. نظرش در مورد زنها هم از بالا به پایین است و پدر سالارانه.
۲- تد کروز- افراطی- جوان و جویای نام - آمریکا را مرکز عالم میداند. و سخت مذهبی متعصب که مسایل را سیاه و سفید میبیند و انسانها را هم دوگونه میپندارد. طرفداران شیطان و طرفداران فرشته.افکارش شبیه مصباح یزدی خودمان است. خودیها را از غیر خودیها جدا میکند و سیاست بوش را پی میگیرد. هنوز به محور شیطانی او پایبند است. و سعی میکند مثل او هم حرف بزند. او سخت مخالف ایران و مسلمانان است و سخت مخالف رییس جمهور اوباما - او معتقد است که اوباما فرزند شیطان است و قول داد که وقتی رییس جمهور شود، تمام برنامههای ۸ ساله او را به هم خواهد ریخت. شعار اورا میتوان چنین خلاصه کرد. “آن که با من نیست، یقینا دشمن من است”
۳- جان کسیک. جمهوریخواه معتدل- میانه رو با پرنسیب. اهل گفتگو نه اهل دعوا- در چهارچوب برنامههای سیاسی حزب جمهوریخواه عمل میکند ولی معتقد است که برای حل مشکلات داخلی و خارجی باید با دموکرات هم کار کرد. منافع ملی آمریکا بر منافع حزبی ارجحیت دارند. پیرمردی وارسته و پخته است که گام به گام میرود و آهسته. اهل اتهام زدن و خود را به هر قیمتی بالا کشیدن، نیست. مرا به یاد مرحوم بازرگان میاندازد.
۴- هیلاری کلینتون - سیاستش ترجمان نه سیخ بسوزد نه کباب است. پراگماتیست و عمل گرا ست مثل رفسنجانی خودمان است. دنبال فرصت است چرا که سیاستمدار است. به سرمایه داران بزرگ سخت نمیگیرد معتقد به برابری زن ومرد و سیاه وسفید است البته کنترل شده و تعریف شده... حساب شده حرکت میکند و محافظهکاری را در نظر دارد. کمتر عصبانی میشود و داد و بیداد نمیکند. توهینها و انتقادات جمهوریخواهان را میشنود و به دنبال فرصت میگردد تا آنها را کله پا کند.لبخند بر چهره دارد و شاید چماق در زیر لباس- بیشتر واقع گرا و سیاست ورز است تا طرفدار ایدئولوژی. هم با پوتین لاس میزند وهم با نتانیاهو.و اگر لازم باشد با شیطان هم هم پیاله میشود. سیاست چماق و شیرینی را به خوبی میداند و در عمل هم به کار برده است. خود را باسیاستهای داخلی و جهانی اوباما طراز کرده است و بیشتر از بقیه شانس برنده شدن دارد چون در تمام گروهها و قشرهای مختلف درون آمریکا طرفدارانی دارد. سیههها- سفیدها - جوانها- زنها - مهاجرین آمریکای جنوبی و مسلمانها. حزب دموکرات و شخص اوباما هم از او حمایت میکنند.
۵- برنی سندر - بسیار شجاع- روشنبین و مخالف سرمایهداران بزرگ است. او نماینده فرزانگان و خردمندان جامعه آمریکاست. یهودی لهستانیالاصل است و از همه بیشتر منتقد نتانیاهو و سیاستهای آپارتاید اسراییل و پادشاهی داعشپرور عربستان سعودی است. او تکیه بر جوانان دارد و به یک خانه تکانی طبقاتی و سیاسی در آمریکا فکر میکند. معتقد است که جهان عوض شده است و آمریکا نمیتواند به سبک گذشته اداره شود. او به مهاجرین احترام دارد و آمریکا را جامعهای چند فرهنگی و چند مذهبی میبیند و برای امروز آمریکا کمی تند است اما زمینه را برای یک دگرگونی سیاسی آماده میکند. او دونالد ترامپ را یک شارلاتان سیاسی و فرصت طلب میداند که بخشی از مردم را فریب میدهد..سندرز بیشتر به صلح میاندیشد تا به جنگ. یکی از سناتورهایی است که از انقلاب کوبا حمایت کرده و برلشکرکشی بوش به عراق رای مخالف داده است. سیستم دو حزبی موجود در آمریکا را ناتوان و نا کار آمد میداند و معتقد است که با تکیه به مردم آمریکا نه احزاب، ضروری است که طرحی نو انداخته شود و فاصله طبقاتی موجود اصلاح شود. او را سوسیالیست میدانند و خودش هم این ویژگی را کتمان نمیکند. هرچه فکر کردم جفت او را در ایران پیدا نکردم. اگر دوستان کسی را سراغ دارند مرا هم در جریان بگذارند.
اشکبوس طالبی / مریلند فروردین ۱۳۹۵
| |||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|