دیوید آنتونی لولین اوئن
وزیر خارجه مشترك‌المنافع بریتانیا در سال‌های ۱۹۷۹- ۱۹۷۷
منبع: هافتینگتون پست

بحران انسانی در سوریه از حد گذشته و تاثیر اجتماعی ویرانگر داشته است، با مهاجرت عظیمی كه وجود دارد، ممكن است ما چشم‌های خود را به روی خطرات نظامی كه در حال حاضر خاورمیانه را تهدید می‌كند، ببندیم. مدت طولانی بود كه در ناتو این نگرانی به وجود آمده بود كه بحران سوریه می‌تواند به یك جنگ گسترده‌تر تبدیل شود، اما آن لحظه اكنون نزدیك‌تر از همیشه است. تجزیه و تحلیل جدی درباره شرایط شروع جنگ‌های جهانی اول و دوم نشان می‌دهد كه عدم شفافیت نیت‌ها بسیار خطرناك است.

حداقل گفت‌وگوهایی بین جان كری وزیر خارجه ایالات متحده و سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در جریان است و البته، ممكن است كه گفت‌وگو میان اوباما و پوتین روسای جمهور دو كشور، موقعیت دو طرف را واضح‌تر كرده باشد. با این حال، زمان آن رسیده است كه با توجه به اینكه آتش بس پس از آتش بس شكسته می‌شود، دبیركل ناتو در یك بیانیه بسیار روشن خود را از مبادلات دوجانبه بین ایالات متحده و روسیه كنار بكشد. همه ما می‌توانیم امیدوار باشیم كه آتش‌بسی كه از شنبه شروع می‌شود، حفظ شود. اما وضوح بیشتری مورد نیاز است.

از زمانی كه نخستین حملات هوایی روسیه در سوریه در روز ۳۰ سپتامبر آغاز شد، وضعیت روی زمین به طور چشمگیری تغییر كرده است. خیلی راحت فراموش شد كه روسیه در پاسخ به درخواست بشار اسد رییس‌جمهور سوریه برای كمك به حفظ ارتباطات جاده‌ای و حیاتی باز بین دمشق و مدیترانه‌ای در مقابل شورشیان وارد عمل شد. از دیدگاه روسیه این پاسخ مشروع به درخواست دولت سوریه، و حفظ پایگاه‌های دریایی خود در خاك سوریه است كه بیش از ۴۵ سال از ایجاد آن می‌گذرد. در گذشته چنین مداخله‌ای از دیگر اعضای دایم شورای امنیت به عنوان مداخله نظامی مشروع، به رسمیت شناخته می‌شد.

روس‌ها نشان دادند كه آنها همچنین برای كمك به مقابله با تهدید داعش در سوریه آمده‌اند. با این حال به زودی آشكار شد كه استراتژی روسیه در سوریه، با هدف قرار دادن پناهگاه شورشیان در داخل و اطراف حلب، به توازن جنگ داخلی به نفع اسد و نیروهای روسیه كمك می‌كند. عربستان سعودی اكنون با هدف انجام حملات در داخل سوریه جنگنده‌های خود را به تركیه منتقل كرده و با استقرار نیروهای ویژه خود برای انتقال به سوریه از طریق تركیه موافقت كرده است.

تركیه روشن ساخته كه هر روز كه برای گلوله باران مواضع عمدتا كردنشین در داخل سوریه احساس نیاز كند، سربازان و تانك‌های خود را به سوریه گسیل می‌كند. در همین حال، نگرانی‌ها در مورد شامل شدن ماده ۵ پیمان ناتو درباره تركیه افزایش می‌یابد، اگر نیروهای تركیه از سوی نیروهای روسیه و سوریه هدف قرار گیرند.

ناتو حق دارد به تركیه توصیه كند كه به عنوان عضو ناتو احتیاط كند. اما در این شرایط، پس از مداخله روسیه - كه كاملا مستند است - بسیار دشوار است كه به عربستان سعودی و تركیه توصیه شود كه درباره پیامد چنین عملی تامل كنند.

لازم است ناتو دو موضوع را روشن كند:
- در صورت درگیر شدن یكی از متحدان خود در جنگ در زمین سوریه، ناتو وارد عمل نخواهد شد.
- با این حال به هر حمله‌ای كه تمامیت ارضی تركیه را تهدید كند، پاسخ خواهد داد.

تقریبا به نظر می‌رسد خطر سرریز نظامی واقعی است و هیچ چیز نمی‌تواند از یك جنگ منطقه‌ای جلوگیری كند. چند سال پیش، من بحث كرده بودم كه هیچ استدلال قابل قبولی برای نقض یكپارچگی یك كشور، جایی كه فرصت آتش بس امكان پذیر است، وجود ندارد. راه‌حل موقت بهتر از یك مبارزه تا پایان است كه از همیشه به ما بسیار نزدیك‌تر دیده می‌شود.

كری و لاوروف باید دوباره به عنوان روسای مشترك روند صلح وین، برای جلوگیری از جنگ تلاش كنند و اجازه دهند كه زمان یك صلح پایدار نهایی در یك كشور واحد و یكپارچه برسد.